Yanımızdaki cihaz çıldırmış gibi ses çıkarırken arkada gelen annemi görünce neden olduğunu anladım.. Yılların aşkı ilk gün ki gibiydi.. Neden bunca yıl hasret çekmişlerdi birbirilerine? Neydi bu gurur mu? Güvensizlik mi? Yıllardır onları ayıran ve ayrı tutan neydi?
Ben ve Asaf böyle olabilir miydik? Azerim anlamı gibiydi ateş gibi!
Beni yakıyor küle çeviriyordu, 3 gündür yanımdan bir kere ayrılmamış her ağladığımda bana destek olmuştu.
Annemle babam birbirine bakarken odadan çıkmanın ve onları yalnız bırakma zamanı geldiğini anlamıştım.. Gülümseyerek kapıya yöneldiğimde kapıda bizi izleyen bir adet siyah incilerle karşılaştım.
Tebessüm edince beni kendine çekti Ah o portakal kokusu!
" Yılların aşkı hala ilk gün ki gibi değil mi? Kalp atışlarını sesi buraya kadar geldi Güneş Bey 'in. " dedi saçlarımı öperken.
" Yıllara meydan okuyan yalanlara inat devam eden bir aşk onların ki "
" Umarım Aysima abla affeder onu " dediğinde hafif uzaklaştım. " Dışarı çıkalım mı, nefes almam gerek " diyerek omuz silktim.
Büyük bir sorun vardı. Aşk çekilen bütün acıyı silip atabilir miydi?
Annemin 21 yıldır çektiği acılar..
Affeder miydi babamı?
Ah baba. Rabbim nasıl duygular yaratmış! Anne sevgisi ayrı anne sevgisi ayrı yâr sevgisi çok ayrı!
Dışarda bir süre bankta oturup etrafa bakındım sonra başımı Asaf Azerin omzuna koydum. 3 gün öncesini hatırlayınca yüreğim cız etti. Anneme ve Büşra olayı düğün sonunda öğrenmişlerdi.
Büşra'nn en mutlu gününü zehir edemezdim her yıl bu şekilde düğünün kısa kesildiğini anmasını istemezdim. Söylemedim diye çok kızmış olsa da en iyisi bu olduğuna Asaf'la karar vermiştik.
Babamı 3 gün o kablolara bağlı olurken görmek ve bir şey yapamamak çok boktan bir duyguydu.
Ama Asaf herşekilde yanımdaydı benimle uyudu benimle uykusuz kaldı..
Bu adam ilk kalbimi çaldı sonra bütün benliğimi... Sinirlenice kömür karasına dönen gözlerine ölürüm be.
"Bence sen eve git kaç gündür harap oldun burada "
" Ama babam "
" Emin ol annen ona çok iyi bakar "
" Tamam üstüm başım zaten iyi değil "
" Bende seni eve bırakayım "
" Ya zahmet etme ben giderim " deyince kaşlarını çatarak bana baktı. Bu bakışa hayır denilir mi?
Ben diyemem yemez çünkü.
Gülümsedim anneme haber vermeyi gerek duymadım nasılsa Asaf geri gelecekti.
Babam gözlerini açmış bana kızım demişti.
Onu kaybetme düşüncesi ölmekle eş değerdi. Sanırım dayanamazdım hele de son söylediklerinden sonra.
Cümlenin sonunu getirmeyeceğim.
Metrobüsü Asaf hiç mi hiç sevmemişti yada dolmuşu. Çoçuk gibi mızmızlanıyordu
" Ben şimşeği özledim en iyisi atla seyahat " dedi yüzünü buruşturarak.
" Üzgünüm İstanbul gibi yerde atla ulaşım yok " dedim dudaklarımı büzerek. " Biz çiftlikte yaşayalım buraya ayak uydurmak çok zor "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Baba Tarafı ( Tamamlandı.)
General FictionHayatı boyunca sevdiği tek bir adam oldu Aysima'nin.. Ve sevdiği adamdan ona tek bir parça kaldı geriye. Adı gibi kendiside Ay Parçası olan Mihrimah. Babasının öldüğünü zanetti yıllarca. Sonra bir gün kader çarkı onlar için döndü ve birbirlerini bul...
