Gözlerimi kapattığımda arkamda bir gölge hissediyorum. Siyah ve sırlarla dolu bir gölge. Nefret ediyorum bu gölgeden çünkü sürekli beni izlediğini hissedebiliyorum.
Onunla gözgöze gelmek için arkamı döndüğümde ise hiçbir şey göremiyorum. Sadece gözlerim kapalıyken onu hissedebiliyorum. Artık o kadar çok alıştım ki bu saçma hayaller dünyamda kendimi korkutmaya sadece herhangi bir şeyle karşılaşmak ve onunla konuşmak istiyorum. Tek dileğim bu.
Onlar bizi anlayamazlar.
Kimsenin beni anlayacağını düşünmüyorum, gözlerimi kapattığımda sahip oduğum dünyayı hiçbir şeye değişmem doğrusu. Orada her şey yolunda, sevdiğim herkes orada, nefret ettiklerimse çoktan ölmüş.
Şimdi senden bir dileğim var ;
Lütfen hastalanmam için dua et. Çünkü ben hastalanmazsam ailemin beni o bok kuyusundan çıkartmayacağını biliyorum. Benim için iyisini dile ve hastalanmam için dua et.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKSIZ.
Non-FictionBir ışığın olmaması ve ot gibi yaşamak nedir bilir misiniz ? Tanık olmak ister miydiniz peki ? Elinde bir tane bile değer veren birisinin olmadığını bilmek... O boşluk hissi ve o IŞIKSIZLIK.
