Aklıma giren bir şey var, kendisinin varlığına karşı koyamadığım, tapacak duruma geldiğim 'töbe', onun insan versiyonu gibi bir şey oldum işte.
-Düşünceler de karakterler gibi değişiyormuş. Ben onu fark ettim.
Eğer gerçekten şeytanın boynuzları varsa ; sanırım ben onun boynuzları oluyorum. Şu an kendisinden bahsettiğim için tepemden beni izliyor. Korkmuyorum alıştım çünkü. Nefesini boynumda hissediyorum, sanırım öldürecek. Her neyse.
-Aslında hiçbir şeyin suçlusu o değil, biz insanlar nefsimize yenik düştüğümüz zaman bütün suçu onun üstüne atıyoruz.
Kimseye ve hiçbir şeye inanmamamız gerektiğini size her yazımda söylemeyi planlıyorum.
Çünkü eğer bir insan sizinle samimiyse ; sizi sevdiği için değil, sizi kullandığı içindir.
Ve eğer siz buna izin veriyorsanız, zeki olduğunuz için değil, gerizekalı olduğunuz içindir.
En sevdiğim şeylerden birisi de ; Kendime acı çektirmek için yaptığım işkenceler.
Bedenimi kendi elimle parçalıyorum.
Yavaş yavaş ama derin.
Eriyorum.
Eriyoruz.
Kayboluyorum.
Kayboluyoruz...
Yeni dünya düzeni için ;
Ben kurşun geçirmezim.
Görebiliyor musun ?
Olacakları hissedebiliyor musun ?
SadGirl.
--------
ask.fm/DevilMelike
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKSIZ.
Non-FictionBir ışığın olmaması ve ot gibi yaşamak nedir bilir misiniz ? Tanık olmak ister miydiniz peki ? Elinde bir tane bile değer veren birisinin olmadığını bilmek... O boşluk hissi ve o IŞIKSIZLIK.
