Bazen ne yaparsan yap hep bir çıkmaza girersin. Ruhun, bedenin, hayallerin, amaçların, duyguların. Her şeyini kaybedersin de sesin çıkmaz, çığlıklarını yutarsın. Koca koca düğümlenir boğazına yutkundukların. Hevesin kırılır, gözlerin dolar, uykun kaçar geceleri, çığlıklarla uyanırsın, kimse duymasın diye ağzını kapatırsın. Yalnızsındır karanlığında. Işığın gitmiştir, çınarın küsmüştür sana.
Sarılmak istediğin insandan bir şehir uzaktasındır, aynı gökyüzünü bile paylaşamıyorsunuzdur belki de şuan. Yalnızlığınla bile yalnızsındır. Hevesini öldürmüşsündür belki de. Kafanın içinde cam kırıklarıyla yaşamak sence ne kadar kolay ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKSIZ.
Não FicçãoBir ışığın olmaması ve ot gibi yaşamak nedir bilir misiniz ? Tanık olmak ister miydiniz peki ? Elinde bir tane bile değer veren birisinin olmadığını bilmek... O boşluk hissi ve o IŞIKSIZLIK.
