23 TEMMUZ 2014
Bazen... O kadar daralıyorum, o kadar sıkılıyorum ki. Çığlık atıyorum, haykırıyorum ama onlar dışarıya sadece '' fısıltı '' olarak çıkıyor. Anlatamıyorum kimseye ne yaşadığımı, ne yaşayacağımı... Hiçbir şey anlatamıyorum. Susuyorum. Ilık damlalar düşüyor gözlerimden... İçimi müthiş bir acı kaplıyor. Sesimi çıkaramıyorum. '' Anlatsam da anlamazlar biliyorum.'' İçimdeki acıya karşı koyamıyorum. Kayboluyorum karanlıkta. Kayboluyorum boşlukta. Durduramıyorum bu acıyı. Sevdiğim herkes birer birer uzaklaşıyor benden. Dayanamıyorum... Bir bakıyorum kaybolmuş insanlar ve bu bana çok koyuyor. Anlamazlar çünkü biliyorum. Kafayı yiyecek gibi hissediyorum bazen. Bazense ne yaşadığımı unutuyorum.
-Bıkmışsan ve yaşıyorsan dayanmak artık çok zordur.
+Ağlayamadığım günler bile oldu.
*Kelimeler acıtabilir biliyorsunuz değil mi ?
Tıpkı yaşattıklarınız gibi.
BİR NOT ;
-GEBERİN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKSIZ.
Non-FictionBir ışığın olmaması ve ot gibi yaşamak nedir bilir misiniz ? Tanık olmak ister miydiniz peki ? Elinde bir tane bile değer veren birisinin olmadığını bilmek... O boşluk hissi ve o IŞIKSIZLIK.
