Ailem bilmiyor mesela. İntihâr etmek için aldıgım ilaçları kustugumu.
Her gece gözümün önüne gelen siluetleri, arkamda hissettiğim nefesleri, çığlık ve kâbuslarla uyandığım gecelerin hiçbirini bilmezler. Umurlarında degilim çünkü. Hastalıktan ölsem haberleri olmaz. Psikolojim bozuldu, depresyona girmişim haberleri yok bile. Her zaman kendilerini düşünüyorlar. Her zaman da öyle kalacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
IŞIKSIZ.
Non-FictionBir ışığın olmaması ve ot gibi yaşamak nedir bilir misiniz ? Tanık olmak ister miydiniz peki ? Elinde bir tane bile değer veren birisinin olmadığını bilmek... O boşluk hissi ve o IŞIKSIZLIK.
