Herşey Aramızda #WATTYS2015

BÖLÜM 15:Neden?

Ben geldimmm!! 4 gün önceden sizinle beraberim değil mi? Siz ne kadar özlediyseniz hikayeyi inanın bana bende o kadar özledim sizin o muhteşem yorumlarınızı! Tabi bir de yazmayı da çok özlemişim. Bir anda parmaklarım yazıverdi ne yalan söyleyeyim :P Umarım beklediğinize değer bir bölüm olmuştur, yorumları bekliyorum tabikideeeeee, çok çok özledim ya... 

Ama söylemeden geçemeyeceğim, siz öyle güzelsiniz ki! Sezon Finali'ne gelen destek, yorumlar ve oylar beni nasıl mutlu etti kelimelerim yetmez yani :) Umarım hep böyle olur. Artık bölümleri 2 kişiye ithaf etmeye karar verdim. 

nazliasl Yüzümde ki koca tebessümün sahibi! Çok teşekkür ederimmmmm :)

mavigalaksi yorum yapmayı sevmeyen birine göre muhteşem tatlı bir yorumdu :) Çok teşekkür ederim

İthaflar BU PARAGRAFTA!

Uzatmıyorum, iyi okumalar...

❖  

Bölüm Şarkısı: Zeynep Bastık- Fırça

❖ 

Medya:Deniz&Ali&Ezgi&Baran

 ❖

Hayal kırıklığı...

Bu kelimeyi ele aldığında aslında koca bir saçmalıktan ibaret geliyor başta.
Hayaller kırılabilir mi?
Ya da kalp kırıklığı mi yoksa hayal kırıklığı mı?
Peki ya ikisi birdense?
O zaman kaldığın yerden nasıl devam edebilirsin?
Binlerce soru ve tek bir cevap bile yok.
Kapkaranlık,bomboş ve ben karanlığı sevmem.
Kimse için göz yaşı dökmedim ve dökmem demiştim değil mi?
Ne büyük safsata!
Sanırım daha önce hiç böyle hissetmediğim için bu kadar nettim.
Şimdi ne hissediyorum?
Ne hissetmemi isterseniz, ya da ne diye seslenmek?!
Küstah?
Gerizekalı?
Kalpsiz?
Ve belki de ağza alınmayacak kabaca şeyler.
Kulağa ne kadar da iştah açıcı geliyor ama!
Belki de sadece Deniz Saygıner dersiniz;                                   
Abisini saklayan ve yakın arkadaşlarına bile değer vermeyen kız.
Saygıner...
Koskoca Deniz SAYGINER.
Moda ikonu, dergilerin bir numaralı prensesi, Baran'ın sevgilisi(!), Ezgi'nin kabusu, Kıvanç'ın aşkı, Ali'nin yegane dostu...
Midem de ki iğrenç his yükselirken sadece yutkunmayı denedim, birazcık daha zaman kazanabilmeyi umdum.     
Korkak bir kız değilim ben ama onlarca göz üzerimdeyken ve iğrenç yakıştırmalar kulağıma ulaşırken güçlü olmak oldukça zordu. Omuzlarım çöküyor ve ciğerlerim sanki bir bağımlınınki gibi nefes almakta zorlanıyordu. Sadece 5 dakika öncesine kadar hayranlıkla dolu bakışlar yerini çirkin bir nefrete bırakmıştı çoktan. Baran hala inatla elinde ki bardağı indirmiyor gözlerime sanki yok edilmesi gereken bir yaratıkmışım gibi bakıyordu onun kine oranla acizlik sınırlarını zorlayan suratıma. En sonunda nefes alabilmeyi başarabilmiştim. Sessizlik çöken mekanda ki fısıltıya yakın konuşmalar birer uğultudan farksızdı. O çok sevdiğim suratına kocaman bir yumruk atmak ve ondan ölümüne nefret ettiğimi haykırmak istiyordum.
Sen hala güçlüsün.
Güçlüsün Deniz, bu mekanda ki herkesten güçlüsün.
Hala istikrarını sürdüren göz yaşlarımı tek bir nefes ile geldikleri yere gönderdim ve kendimden emin bir ses tonu ile;
"Baran'ı duydunuz arkadaşlar. Parti daha yeni başlıyor."
Hala tüm gözler bendeydi ve bu tarif edilemez bir huzursuzluk ile dolduruyordu içimi. Hoşuma gitmiş gibi başımı sallayarak dudaklarıma aptal bir ifade yerleştirdim.
"Hepimiz için."
Uğultular artarken masanın üzerinde ki çantamı alarak kapıya yürümeye başladım. İnatla vuruyordum topuklarımı yere, sanki çıkardığı her ses kalbimin kırıklarını bastırıyormuş gibi. Barın dışında çıktığım anda bedenimi çepe çevre saran soğuk uyuşmuş beynime sert bir darbe indirmişti. Kimsenin olmadığına emin olduktan sonra başımı duvara yasladım ve gözlerimi kapadım.
Neler oluyordu?
Ben bunu hak edecek ne yapmıştım?
Neydi bu kinin sebebi?
Dobra olduğum için miydi?
Hayatımda hep oyunun baş rolü olmuştum.