Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 7ο

Μετά την απογείωση, οι περισσότεροι είχαν κοιμηθεί. Περίεργο, ήταν μόλις 10. Έκλεισα τα μάτια κι έγυρα το κεφάλι προς τα πίσω.

Η τόση ταραχή μου έφερε μια απαίσια ζαλάδα.

Δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος αλλά δεν πέρασε αρκετή ώρα που ξύπνησα αφού η πτήση δεν ήταν πολύ σταθερή λόγω κενών αέρος.

Χαμογέλασα αχνά. Αν ο Άλεξ ήταν εδώ θα φοβόταν αφάνταστα. Όπως στην προηγούμενη πτήση.

Αλλά βέβαια, τώρα που κοιμάται αγκαλιά με την Αθηνά, που χρόνος να σκεφτεί τα αεροπλάνα.

Πάλι εγώ θα φανώ η κακιά. Πάλι εγώ είμαι αυτή που έφυγε. Αλλά φτάνει. Κουράστηκα και απογοητεύτηκα.

Κακός συνδιασμός αυτά τα ρήματα.

Πρώτα έμεινα δίπλα του μετά το μπάχαλο με την εταιρεία και την απάτη που θα έκανε. Έμεινα δίπλα του μετά από τον ψευτοαρραβώνα του με την Ξένια, έμεινα δίπλα του ακόμη κι όταν έκανε ό,τι έκανε με εκείνη την Αθηνά.

Έμεινα δίπλα του γαμώτο και όταν ήθελα μια γαμημένη φορά να μου πει πως θα αντιμετωπίζαμε τον Άδωνη κι αυτή την Αθηνά, το μόνο που είπε είναι πως δεν είναι μάγος. Και κοιμήθηκε μαζί της.

Είναι καιρός να σταματήσω να υποχωρώ.

Όταν το αεροπλάνο προσγειώθηκε, οι επιβάτες άρχισαν να κατεβαίνουν. Τεντώθηκα και έλυσα την ζώνη μου.

Λίγο πριν σηκωθώ, ένιωσα ξανά κάτι να με χτυπά στο κεφάλι.

"Θεέ μου, και πάλι συγνώμη. Δεν το ήθελα" είπε ο ίδιος ξένος στα Ισπανικά.

"Εντάξει, δεν πειράζει" απάντησα.

Χαμογέλασα τυπικά και κατέβηκα από το αεροπλάνο.

Αναστέναξα και κάλεσα ταξί ξανά. Αφού πήρα την βαλίτσα μου από τις αποσκευές, βγήκα έξω και περίμενα υπομονετικά. Ευτυχώς δεν άργησε να έρθει αλλά λόγω της ώρας ήταν από αυτούς τους μαγκούφηδες οδηγούς που νομίζουν πως επειδή σε μεταφέρουν κάπου κάνουν θείο έργο.

Μετά από μια εκνευριστική κούρσα γεμάτη παράπονα από τον οδηγό, φτάσαμε στο σπίτι μου. Τον πλήρωσα κι έφυγε.

Επιτέλους.

Άνοιξα την πόρτα και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω στο μπάνιο να κάνω ένα ντους.

Η πτήση και η κούρσα με είχαν ζαλίσει, το στομάχι μου ήταν ένας κόμπος που έκανε σβούρες. Για φαγητό ούτε κουβέντα.