Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 14ο

"Πάμε να καθίσουμε;" ρώτησα τον Στέφανο άκεφη.

"Μα μόλις ήρθαμε" παραπονέθηκε.

"Σε παρακαλώ;" ρώτησα ξανά χαμογελώντας του αχνά.

"Έλα, πάμε" είπε φιλώντας με πεταχτά στο μάγουλο.

Επιστρέψαμε στο τραπέζι μας όπου η Κάτια με τον Πέτρο ζαχάρωναν σαν πιτσουνάκια. Αυτούς θέλω να τους παντρέψω μια μέρα.

"Τι; Χορέψατε κιόλας;" ρώτησε η Κάτια.

"Γρήγορα τελειώνετε" κορόιδεψε ο Πέτρος.

"Θα χορεύαμε κι άλλο όμως η Αυγή ήθελε να καθίσουμε επειδή κάποιος μας έβλεπε περίεργα"

Η Κάτια γύρισε αμέσως και με κοίταξε. Δεν ανταπέδωσα το βλέμμα και κοίταξα τον Στέφανο. Με κοιτούσε χαμογελαστός και με φίλησε πεταχτά. Χαμογέλασα πλατιά και του έκανα μια γκριμάτσα.

Καθίσαμε για λίγη ώρα ακόμη. Ο Άλεξ φιλιώταν με την Αθηνά και μετά από κάθε φιλί με έβλεπε λες και το έκανε για να με τιμωρίσει. Δεν ήθελα να χαλάσω την βραδιά μου ξανά για εκείνον.

"Κάτια φεύγουμε; Κουράστηκα στο γραφείο σήμερα"

"Θα σε πάω εγώ" είπε ο Στέφανος ενθουσιασμένος.

"Ναι, εγώ θα κοιμηθώ στου Πέτρου μου" απάντησε η Κάτια όλο νάζι.

"Εντάξει. Τα λέμε" είπα και στους δύο.

Ο Στέφανος πέρασε το χέρι του από την μέση μου και βγήκαμε μαζί έξω. Με μια κλεφτή ματιά είδα τον Άλεξ να τραβιέται μαζί της ακόμη. Δεν πρέπει να με πονάει άλλο.

Ας το σταματήσει κάποιος.

"Τι έχεις;" ρώτησε ο Στέφανος ανοίγωντας μου την πόρτα.

"Τίποτα μωρέ, κάτι δικά μου"

Γονάτισε μπροστά μου ενώ καθόμουν στο κάθισμα του συνοδηγού.

"Σίγουρα;"

"Θες να με πας σπίτι μου να μιλήσουμε εκεί;"

"Ναι, οκ. Υπάρχει κάτι που κι εγώ θέλω να σου πω, κάτι που με βασανίζει λίγο εδώ και καιρό"

"Είναι κάτι που πρέπει να με κάνει να ανησυχώ;"

"Όχι, απλά μπορεί να σου φανεί περίεργο" απάντησε γελαστός. "Δεν ξέρω, θα δείξει. Πάμε;"

Ένεψα καταφατικά. Σηκώθηκε και αφού μου έκλεισε την πόρτα μπήκε στο αμάξι και κάθισε στην θέση του οδηγού.

"Δεν σου είπα" είπε χαμογελώντας. "Αγόρασα ένα δίσκο σήμερα το πρωί. Άκου το πρώτο τραγούδι" συνέχισε.