Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 2ο

"Καλημέρα σας κυρία Παπαναστασίου"

"Καλημέρα Φανη. Την αλληλογραφία μου κι ένα καφέ σε παρακαλώ" είπα χαμογελαστή.

"Αμέσως"

Μπήκα στο γραφείο μου και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν ένα μπουκέτο βιολετί τουλίπες. Δεν μπήκα καν στον κόπο να σκεφτώ από ποιον ήταν. Μόνο ένα άτομο ήξερε τα αγαπημένα μου λουλούδια.

"Καλημέρα. Ελπίζω να σου χάρισα ένα ευχάριστο πρωινό. Θα σε περιμένω για μεσημεριανό στις 1 στο συνηθισμένο μέρος. Κος Πρωτοπαπάς"

Γέλασα πλατιά κοιτώντας τις τελευταίες δύο λέξεις. Από σήμερα η σχέση μας θα ήταν ελεύθερη. Δεν θα κρυβόμασταν αλλά ούτε θα βγαίναμε στα περιοδικά να ανακοινώνουμε πως είμαστε μαζί.

Άρχισα να δουλεύω μέσω του υπολογιστή. Λίγη ώρα μετά ήρθε η Φανη με τον καφέ μου και την αλληλογραφία μου.

"Ορίστε κυρία Παπαναστασίου"

"Ευχαριστώ πολύ Φανη"

"Σας περιμένει στην αίθουσα συσκέψεων ο κύριος Πρωτοπαπάς. Του έχω πει πως μόλις ήρθατε, αλλά.."

"Άσε Φανη, θα τον δεχτώ. Πες του πως σε 5 λεπτά θα είμαι εκεί" της είπα χαμογελαστή.

"Μάλιστα"

Ήπια δυό γουλιές από τον καφέ μου και έριξα μια ματιά στην αλληλογραφία μου. Τίποτα το σημαντικό. Έφτιαξα λίγο τα μαλλιά μου και βγήκα από το γραφείο. Πήγα στην αίθουσα συσκέψεων.

"Δεν θα ερχόσουν το μεση..." είπα μόλις άνοιξα την πόρτα αλλά βλέποντας το άτομο που βρισκόταν μέσα στην αίθουσα σταμάτησα.

"Τι; Δεν είμαι ο σωστός Πρωτοπαπάς; Αυτός που περίμενες;" είπε ο Άδωνης.

"Τι δουλειά έχετε στην εταιρεία μου;"

"Έλα τώρα. Χτες τρώγαμε σαν οικογένεια και σήμερα μου μιλάς στον πληθυντικό;"

"Θα σας ρωτήσω ακόμη μία και τελευταία φορά. Τι κάνετε στην εταιρεία μου;"

"Ήρθα να σου μιλήσω ευθέως γλύκα" απάντησε ειρωνικά.

"Παρακαλώ, ό,τι κι αν είναι αυτό που θέλετε να μου πείτε, πείτε το"

"Στ' αλήθεια πιστεύεις όλα όσα σου λέει ο αδελφός μου; Θεέ μου, μπορεί να είναι πιο μικρός αλλά είναι πιο πονηρός και από αλεπού"

"Ξέρω τι προσπαθείτε να κάνετε, αλλά δεν.."

"Έχω μεγαλώσει μαζί του. Επέτρεψε μου να τον ξέρω καλύτερα. Δεν είναι τόσο Άγιος όσο δείχνει. Ρώτησε τον τι έκανε όταν έφυγες"