Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 1ο

"Άδωνη τι στο καλό κάνεις εδώ;" έτριξε ο Άλεξ δίπλα μου κοιτώντας τον νεαρό άνδρα που ήρθε.

Άδωνης.

Ο αδελφός του.

Θεέ μου, είναι όλα τόσο μπερδεμένα.

"Ηρέμησε αδελφάκι, ήρθα κι εγώ με την σειρά μου να καλωσορίσω την...Αυγή, στην οικογένεια μας"

Λέγοντας το όνομα μου με κοίταξε με ένα τόσο περίεργο βλέμμα. Τα πράσινα του μάτια με ανησυχούσαν. Αυτός έφταιγε που χώρισα με τον Άλεξ. Όχι. Και ο Άλεξ έφταιγε που τον άκουγε. Γαμώτο δεν ξέρω. Δεν ξέρω.

"Κάθισε μαζί μας" είπε η μητέρα του Άλεξ δείχνοντας μια άδεια καρέκλα απέναντι μου.

"Δεν είναι ανάγκη" έτριξε ο Άλεξ ξανά.

"Φυσικά και θα καθίσω μητέρα"

"Εσύ δεν ήσουν σε επαγγελματικό ταξίδι στην Ιταλία;" ρώτησε η Ξένια κοιτώντας τον ψυχρά.

"Τώρα είμαι πίσω"

"Αυγή φεύγουμε" είπε ο Άλεξ και παίρνοντας το χέρι μου σηκώθηκε. Τον μιμήθηκα.

"Καληνύχτα σας. Χάρηκα πολύ για την γνωριμία" είπα στους γονείς του βιαστικά.

Δεν είπα τίποτα στον Άλεξ και μπήκα στο αμάξι. Έβαλε μπρος βουβά και άρχισε να οδηγάει.

"Να κατέβω;" με ρώτησε όταν έφτασε έξω από το σπίτι μου.

"Δεν νομίζεις πως αξίζω κάποιες εξηγήσεις;"

"Θα κατέβω" μονολόγισε κι έκλεισε την μηχανή.

Λίγο πριν βγω από το αμάξι με άρπαξε απαλά από τον καρπό.

"Σ'αγαπάω" ψιθύρισε κοιτώντας με στα μάτια και με φίλησε απαλά.

"Κι εγώ σ'αγαπάω" απάντησα μέσα στο κεφάλι μου.

Έβγαλα τα κλειδιά μου από την τσάντα μου και άνοιξα την πόρτα. Αφού μπήκε μέσα έκλεισα και άφησα τα κλειδιά και την τσάντα στον πάγκο της κουζίνας.

"Θες κάτι να πιείς;"

"Αν πιείς κάτι κι εσύ"

"Θα το χρειαστώ με αυτά που θα μου πεις;"

Πέντε λεπτά μετά καθόμασταν στον καναπέ με ένα ποτήρι κρασί.

"Λοιπόν;" ρώτησα.

"Δεν θέλω να με διακόψεις. Ό,τι σου πω είναι αλήθεια. Η μόνη αλήθεια. Θέλω να με ακούσεις προσεκτικά" είπε χαϊδεύοντας τα μαλλιά μου.

Ένεψα καταφατικά.

"Όταν ο Clackson έκανε την συμφωνία, ήμουν ο πρώτος που ειδοποιήθηκε. Πιστεύαμε πως ο διευθυντής της εταιρείας Παπαναστασίου ήταν άνδρας, μεσήλικας ή σαν κι εμάς. Θα καταστρώναμε σχέδιο για να διεισδύσουμε στα οικονομικά της εταιρείας.