Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 8ο

"Ε μην μου πείτε..!" ακούστηκε η φωνή του Πέτρου.

"Το δικό μου το κεφάλι σακάτεψε ρε Πέτρο μου!"

Χαμογέλασα και τον αγκάλιασα σφικτά. Η Κάτια μάλλον του είχε εξηγήσει. Μπορούσα να καταλάβω πως με τον τρόπο του θα με στήριζε.

"Αυγούκο μου. Καλοσώρισες" αναφώνισε και μου χαμογέλασε.

"Σόρρυ ρε παιδιά, εσύ δεν...δεν τα 'χεις με την Κάτια;" ρώτησε μπερδεμένος ο Στέφανος.

"Αυτή είναι η αδελφή μου ρε ζώον!"

Το χαμόγελο μου σβήστηκε. Είπε ακριβώς αυτό που είπε και στον Αλέξανδρο όταν είχαμε βρεθεί όλοι μαζί για πρώτη φορά. Η Κάτια μάλλον το θυμόταν γιατί του έδωσε μια αγκωνιά. Έδιωξα τις σκέψεις μου και έσκασα ένα χαμόγελο.

"Αυγή" είπα στον Στέφανο απλώνοντας το χέρι μου.

"Στέφανος" απάντησε χαμογελώντας στραβά.

"Έλληνας είσαι; Γιατί μιλούσες Ισπανικά;"

"Ε, σε αεροπλάνο που έφευγε από Ισπανία ήμασταν, που να ξέρω πως είσαι Ελληνίδα;..Και πάλι συγνώμη που.."

"Ω, όχι μην το ξαναπείς. Μετά θα πρέπει να ξαναφάω τον χαρτοφύλακα στο δόξα πατρί"

Το γέλιο του γέμισε τον χώρο.

"Ωστέ την αδελφή μου έβαλες στο μάτι κύριε Στεφανούκο"

"Γιατί όχι;" απάντησε και μου χαμογέλασε ξανά.

Ανταπέδωσα το χαμόγελο. Πόσο καιρό είχε να με φλερτάρει κάποιος και να νιώσω το ηθικό μου να παίρνει πάνω του; Καλό θα μου έκανε μετά από όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό.

"Θα σε έχω από κοντά" αναφώνισε ο Πέτρος στενεύοντας τα μάτια του για αστείο.

"Τι ταινία θα δούμε;" ρώτησα αλλάζοντας θέμα.

"Ό,τι βλέπουμε πάντα" απάντησε η Κάτια.

Εξέπνευσα και της χαμογέλασα πνιχτά.

"Θρίλερ" μάντεψα.

Η Κάτια με τον Πέτρο πήγαν μέσα να φέρουν αναψυκτικά και σνακ, αφήνοντας με μόνη με τον Στέφανο.

Ομορφούλης είναι καλέ.

"Και με τι ασχολείσαι Αυγή;" με ρώτησε κοιτώντας με στα μάτια.

"Διευθύνω την εταιρεία Παπαναστασίου"

"Ωστέ διευθύντρια Αυγή"

"Υπάρχει κανένα πρόβλημα;"

"Κανένα απολύτως Αυγή"

"Θα λες για πολύ το όνομα μου Στέφανε;" ρώτησα σηκώνοντας το φρύδι μου.