Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 12ο

Πέρασαν δυό μέρες από εκείνο το πρωί. Με τον Στέφανο είχαμε βρεθεί μόνο μια φορά για λίγο στο σπίτι του Πέτρου. Μετά απ' ό,τι έγινε δείλιαζα να του πω για την εγκυμοσύνη.

Δεν λέω, μια χαρά πέρασα. Αλλά όταν του το πω θα τρέξει να φύγει. Και εγώ έχω θέματα με την εγκατάλειψη. Προτιμούσα να απομακρυνθούμε απλά.

Λίγο δύσκολο βέβαια τώρα που η Κάτια κανόνισε να βγούμε όλοι μαζί το βράδυ.

"Εμείς θα πιούμε ποτό, εσύ θα πιείς χυμό" μου τόνισε.

Έβγαλε τα παπούτσια της και ξάπλωσε δίπλα μου στον καναπέ.

"Πως είσαι;" με ρώτησε.

"Μια χαρά" απάντησα κοιτώντας το ταβάνι. "Όλα καλά στο γραφείο;"

"Αυγή, απλά έφυγες 40 λεπτά νωρίτερα. Δεν θα καεί η εταιρεία χωρίς εσένα"

"Το ξέρω αλλά ανησυχώ ρε συ. Αφού ξέρεις πως την αγαπάω την εταιρεία μου, είναι το μόνο που έχω να μου θυμίζει τον πατέρα μου"

"Είσαι πολύ συναισθηματική με την εταιρεία σου. Τώρα που θα μου γεννήσεις το βαφτιστήρι μου να το αγαπάς κι εκείνο λίγο ε"

"Πολύ θα το αγαπάω Κάτια. Θα το πνίξω στην αγάπη" απάντησα γελώντας πνιχτά.

"Αλλά και η εταιρεία παιδί μου είναι"

"Αιώνια πορωμένη με την δουλειά"

"Θα πάρω άδεια σε λίγους μήνες" ανακοίνωσα.

"Τι θα κάνεις με το παιδί;"

"Θα το μεγαλώσω φυσικά. Θα το κάνω υπέροχο σαν εμένα"

"Ναι μα χρειάζεται κι έναν πατέρα.."

"Εγώ θα είμαι ο πατέρας του. Και μητέρα και πατέρας"

Με κοίταξε κατσουφιασμένη.

"Έχασε πάρα πολλά ο Άλεξ αφήνοντας σε να φύγεις"

"Κακό γι' αυτόν" απάντησα χωρίς να την κοιτάξω.

"Τον αγαπάς ακόμη;"

Το σκέφτηκα λίγο πριν απαντήσω.
Δάγκωσα τα χείλη μου και σκέφτηκα τα όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό.

"Μετά απ' όσα έκανε, το αμφιβάλλω"

Έκλεισα τα μάτια και χαλάρωσα. Τα χέρια μου πήγαν αυτόματα στην κοιλιά μου. Ήταν ακόμη πλάκα βέβαια αλλά σε λίγο καιρό θα γινόμουν μαμά.

Θα κάνω άραγε γιο ή κόρη;

Θα ήθελα να κάνω μια κόρη και να την κάνω μια επιτυχημένη επιχειρηματία. Εκτός βέβαια κι αν θέλει να γίνει χορεύτρια ή ζωγράφος. Χατίρι δεν θα της χαλάω.