Κόντρα σημαίνει πάθος (ΙΙ)

Κεφάλαιο 24ο

Ο γάμος.

Σήμερα είναι ο γάμος. Η μεγάλη μέρα.

Βέβαια δεν θα με άφηναν να φύγω για πάντα από εδώ μέσα. Αν έδειχνα καλή συμπεριφορά και δεν έπεφτα με τα μούτρα στο ποτό μπορεί και να με άφηναν όμως.

Έκανα όλα τα γαμημένα προγράμματα υποστήριξης που μου έβαλαν να κάνω.

Μιλούσα κάθε μέρα με τους ψυχολόγους και τους σύμβουλους.

Ήταν το τελευταίο μου χαρτί για να έρθω σε επαφή με την Αυγή.

Υπήρξαν πολλές φορές που ήθελα να τα παρατήσω βέβαια αφού έχει φτιάξει την ζωή της. Αλλά θέλω να της μιλήσω. Και θα το κάνω.

Είμαι καθαρός σχεδόν 7 μήνες αν θυμάμαι καλά. Το πρόβλημα είναι να μην εθιστώ ξανά.

Σήμερα θα δω την Αυγή. Η Ξένια μου υποσχέθηκε πως θα την δω.

"Είναι μεγάλη μέρα σήμερα, ε;" ρώτησε η Μιράντα.

"Ναι" είπα ψυχρά.

"Ας ελπίσουμε πως δεν θα χρειαστεί να σε ξαναφιλοξενίσουμε"

Ένεψα καταφατικά. Ήρθε ο Άδωνης να με πάρει. Δεν έκανε τον κόπο καν να κατεβει από το αμάξι. Έριξα την βαλίτσα μου στο πίσω κάθισμα και κάθισα στην θέση του συνοδηγού.

"Πως νιώθεις;" ρώτησε οδηγώντας.

"Καλά" είπα κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο.

Με άφησε στο σπίτι μου και μου είπε πως το μυστήριο ξεκίνησε μόλις κι έπρεπε να βιαστούμε. Μπήκα μέσα.

Μου έλειψε το σπίτι μου.

Απ' ό,τι κατέλαβα κάποιος ήρθε και καθάρισε. Τα σπασμένα και άδεια μπουκάλια αλκοολ ήταν εξαφανισμένα.

Έκανα ένα ντουζ και μπήκα στο δωμάτιο μου. Βρήκα το πιο κομψό μου κοστούμι.

Παντρεύεται κι η αδελφή μου σήμερα.

Θα πάνε όλα καλά. Μπήκα στο αμάξι και άρχισα να οδηγάω μέχρι την εκκλησία.

Στον δρόμο μου πέρασα από μια κάβα.

Ένα ποτό...

"Όχι" απαγόρευσα στον εαυτό μου.

Αυτή ίσως να είναι η τελευταία μου ευκαιρία να μιλήσω στην Αυγή. Δεν θα την άφηνα να πάει χαμένη τόσο εύκολα.

Έφτασα στην εκκλησία. Η αλήθεια είναι πως είμαι αφάνταστα περήφανος και συγκινημένος για την Ξένια.

Επιτέλους παντρεύεται τον Μίλτο, κι ας είναι Άνοιξη.

"Άνοιξη..." μονολόγισα και το μυαλό μου έτρεξε σε παλιές αναμνήσεις.