Η καινούρια./The new girl.

Part 35

ΒΑΝΑ POV




''Αα ναι.Χρονια πολλα.''Του δινω ενα γρηγορο σταυρωτο φιλι.Στο αγγιγμα του νιωθω την σαρκα μου να καιγεται.


''Ευχαριστω.''Λεει ξερα.Γυρναω την πλατη μου στον Λουκ και κοιταω ολο θαυμασμο τον Μπραιαν.



''Εισαι φιλη του Louc;''Με ρωταει.


''Ναι ...φιλη του.''Απανταω δυνατα για να το ακουσει ο Λουκ που ειναι πισω μου.Αισθανομαι τα ματια του πανω μου παλι.


''Ωραια...''Συνεχιζουμε για λιγο την κουβεντα.Ειναι πολυ ευχαριστως και αισιοδοξος σε συγκριση με τον Λουκ...Μα καλα γιατι τον συγκρινω με τον Λουκ; Μας τελειωσε ο Λουκ!



''Παμε λιγο στην κουζινα να με βοηθησεις σε κατι; ''Με ρωταει ο Μπραιν.Του νευω θετικα και προσπερναω ανετη τον Λουκ.


Στεκεται στον παγκο της κουζινας και με κοιταει.''Εισαι πραγματικα πολυ ομορφη.''Γεμιζει με χρωμα καθε λεξη που χρησιμοποιει.Αισθανομαι τα ματια μου να γινονται κοκκινα.



''Ευχαριστω.''Λεω ντροπαλα.Βαζει το χερι του στην τσεπη του και βγαζει ενα ασπρο χαρτακι.Το αφηνει στο παγκο και κοιταει γυρω.



''Ξες αν εχει κανεναν στυλο εδω τριγυρω;''Με ρωταει.Και φυσικα ξερω που εχει.Οταν ημουν με τον...τελος παντων αυτον...ημουνα πολλες ωρες εδω μεσα.


''Ααα ναι.Νομιζω εχει εδω μεσα.''Ανοιγω ενα συρταρι και τραβαω ενα στυλο.Του το δινω και καθως το παιρνει ακουμπαει τα δαχτυλα μου.Κοιταζομαστε λιγο.



''Δεν δουλευει.''Λεει.


''Οχι.... δουλευει.''Τον κοιταζω περιεργα.


''Ααα ναι; Τοτε δοκιμασε να γραψεις το κινητο σου εδω.''Λεει με ενα χαμογελο.Τωρα σιγουρα τα μαγουλα μου θα εκραγουν.


Γραφω τον αριθμο μου με καλλιγραφικα γραμματα.Το κοιταει σαν να ειναι εργο τεχνης και το διπλωνει προσεκτικα μεσα στην τσεπη του.Δεν ξερω γιατι του το εδωσα.Τον γνωριζω μονο 20 λεπτα.Αλλα φαινεται καλος , αν και ειναι φιλος του Λουκ.



''Το δικο σου νουμερο;''Βρησκω το θαρρος να το ζητησω.Ισως ετσι κανει και ο Λουκ.Οοο Βανα σταματα να τον σκευτεσαι...


''Μην ανυσηχεις θα σε παρω εγω.''Με διαβεβαιωνει.Βγαινουμε εξω απο την κουζινα.Γινετε χαμος το σπιτι ειναι πιο γεματο απο ποτε.Βγαινω με τον Μπραιαν εξω στην βεραντα εκει ειναι η παρεα .Ο Κωστας με πλησιαζει και με παιρνει μια θερμη αγκαλια.Οκ... αυτο δεν το περιμενα και πολυ.



''Μια κουκλα εισαι.''Με κανει μια στροφη.Ο Μπραιαν τον αγριοκοιταζει αλλα δεν λεει τιποτα.



''Οοο Μπραιαν και εσυ εδω; Τι κανεις ρε μεγαλε;''Κανουν κατι σαν συνθηματικο με τα χερια τους.



''Μια χαρα ηρθα να ευχηθω στον Λουκ και επεσα πανω σε αυτο το πλασμα...''Δειχνει εμενα.Τα μαγουλα μου φουντωνουν και κουναω το κεφαλι μου ντροπαλα στο πλαι.Ο Κωστας παιρνει μια περιεργη εκφραση.



''Ναι αλλα αυτο το πλασμα θα ερθει μαζι μου τωρα.''Μου δειχνει την παρεα που μας περιμενει.



''Θα ερθω και εγω τοτε.''Ο Μπραιαν σοβαρευει και μου αρεσει το σκληρο το προσωπο.


''Καλα..''Ξεφυσαει και ο Κωστας με πιανει απο το χερι ενω εγω κοιταζω πισω τον Μπραιαν που εχει μια εκφραση απογοητευση.Καθομαστε στον κυκλο και ολοι χαιρετανε τον Μπραιαν εγκαρδια.Και σιγουρα ολοι τον ξερουνε.Σε λιγα λεπτα ερχεται και ο Λουκ και φυσικα οχι μονος.Ο Μπραιαν περναει το χερι του στους ωμους μου τρυφερα.Γερνω πανω του για μερικα λεπτα.Κοιταω τον Νικο με απεχθεια θυμαμαι την τελευτεα φορα τι μου εκανε...Ο Τροπος που με ακουμπουσε με αηδιαζε.



''Θελεις να φυγουμε απο εδω; Εχω βαρεθει λιγο.''Ψιθιριζει στο αυτι μου.Η φωνη του ,με κανει να αναριγησω.


''Ναι.''Του λεω απαλα.



''Παιδια εμεις φευγουμε.''Λεει δυνατα και σηκωνομαι ορθια φτιαχνοντας το κοντο μου φορεμα.


''Δεν μπορειτε να φυγετε τωρα που μπηκατε στον κυκλο.Νομιζα οτι το ηξερες αυτα Μπραιαν...''Λεει ο Λουκ ειρωνικα.Ο Μπραιαν ξανακαθεται και το ιδιο κανω και εγω.Φοραει ενα ασπρο κοντομανικο μπλουζα που κολλαει πανω στο σιγουρα γυμνασμενο του σωμα.Διακρινω μαυρο μελανι κατω απο την ασπρη μπλουζα.Και το ασπρομαυρο μανικι (Τατουαζ σε ολο το χερι) του ειναι πολυ ομορφο.Δεν μπορω να καταλαβω τι ακριβως απεικονιζει.


''Σου αρεσουν;''Με ρωταει παλι στο αυτι.Ναι Βανα πρεπει να εισαι πιο διακριτικη.


''Αμ συγνωμη δεν ηθελα....''Με διακοπτει.''Δεν εχω θεμα.''Λεει χαλαρα και αφηνει ενα γελακι να φυγει.Κοιταω απεναντι και το βλεμμα του Louc ειναι κολλημενο πανω μας.Τα ματια του λαμπιριζουν.Παιρνω το βλεμμα μου απο πανω του και κοιταω την ξυλινη βεραντα.Στο Πατωμα τοποθετουνται 4 ποτηρια απο σφινακια αδεια.Ενα μπουκαλι τεκιλας ειναι στο πλαι.



''Πετα και πιες.''Λεει ενθουσιασμενη η Ρανια που ηδη φαινεται οτι τα εχει τσουκσει.


''Τι ειναι αυτο το παιχνιδι παλι;''Λεω βαριεστημενα.


''Οποιανου δεν του αρεσει αυτο το παιχνιδι μπορει να φυγει.''Με κοιταει δολοφονικα.Εχει το θρασσος να μιλαει κι ολας.Ποσο θελω να τον βαρεσω, να τον χτυπησω, να τον σφαλιαρισω οπως εκανα στο πρωτο παρτι που πηγα σπιτι του.Που τον σφαλιαρισα 2 φορες.Ετσι  και τωρα μονο που τωρα θελω να τον πληγωσω πιο πολυ.



''Μα εσεις δεν ειπατε οτι δεν γινετε να φυγουμε απο τον κυκλο;''Του μιλαω στον πληθυντικο και δινω τονο ειρωνιας στην φωνη μου.Ο Μπραιαν με κοιταει και χαμογελαει.



Δεν απανταει απλως χουφτωνει το κοκαλιαρικο κοριτσι διπλα του.Μου εξηγουνε το παιχνιδι.Πρεπει να βαλω ενα μπαλακι μεσα σε ενα απο τα 4 μικρα ποτηρια.Αν δεν βαλω τοτε πινω ενα σφινακι.Εχω καλο σημαδι δεν φοβαμαι.



Το παιχνιδι ξεκιναει και χωριζομαστε σε ζευγαρια.Εγω με τον Μπραιαν και ο Λουκ με την κοκαλιαρα που τα εχει βγαλει ολα εξω.Χωριζονται και οι υπολοιποι και κανουμε μια σειρα ο ενας πισω απο τον αλλο.Διπλα μου ειναι ο Μπραιαν.



Αισθανομαι ενα αγγιγμα στην μεση μου.Ξερω μονο ποιος με ακουμπαει ετσι.Ο Νικος.



''Τι θες;''Ρωταω ξερα.


''Να σου μιλησω.Ξερω οτι εκανα βλακεια εκεινη την μερα αλλα θελω να μιλησουμε μονοι μας.''Μου ψιθιριζει για να μην μας ακουσουν οι αλλοι.


''Ασε με ησυχη αλλιως θα πω σε ολους τι μου εκανες..''Λεω δυνατα και ολοι γυρνανε και μας κοιταζουν.



''Τι σου εκανε;''Πεταγεται ο αναθεματισμενος Λουκ.Τα ματια του πετανε φλογες.Αναρωτιεμαι γιατι νοιαζεται , αφου το ειπε καθαρα οτι με κοροιδευε....





_____________________________________________________________



Ευχομαι να σας αρεσε αυτο το παρτ πειτε μου την γνωμη σας απο κατω. Μπορειτε επισης να διαβασετε την ολοκληρωμενη μου ιστορια ''Το τέρμα του Παραδείσου.'' Νομιζω οτι θα σας αρεσει πολυ ,βασικα λατρευω το τελος  τους εκλαιγα οταν το εγραφα. Αυτα απο μενα.Lova ya. <3