Η καινούρια./The new girl.

Part 34

Σημερα ηταν τα γενεθλια του Louc .Η Βανα ειχε κλειστη στον κοσμο της.Σκευτοταν να παει και να ξεφτιλισει μπροστα σε ολους τον Λουκ.Ενιωθε μισος για αυτον.Τα λογια του δημιουργησαν τρυπες στην καρδια της.Και το χειροτερο , μετα απο εκεινη την μερα δεν νοιαστηκε καθολου αν ζει ή αν πεθενει.Ουτε ενα τηλεφωνο για τα τυπικα.Αλλα και αυτος ηταν κλεισμενος στον δικο του κοσμο.Την επομενη μερα δεν θυμοταν τιποτα .Οταν γυρισε το κεφαλι του στο κρεβατι και δεν ειδε την Βανα διπλα του τοτε καταλαβε οτι κατι δεν πηγαινε καλα.Το κεφαλι του ηταν κενο.Ηταν λες και ειχε παθει Black out ...



Ο Κωστας του διηγηθηκε ολη την βραδυα.Του θυμισε επισης τα σκληρα λογια για την γκομενα του.Ο Κωστας του ειπε οτι δεν ηξερε ποια ηταν η κοπελα του , αλλα αυτο ηταν ψεμα.Ο Κωστας ειχε καταλαβει απο την πρωτη στιγμη οτι η Βανα ειχε σχεση με τον Λουκ αλλα δεν ειπε τιποτα.Την Βανα την γουσταρε και σαν γκομενα αλλα και σαν ψυχη.Λατρευε το γελιο της , αλλα ποτε δεν εκανε κινηση για να την κερδισει αφου ηξερε οτι ο κολλητος του τα ειχε μαζι της.Ενιωθε ενα συνεχες καψιμο στην κοιλια.Ισως ηταν η ζηλεια.



Οταν ο Λουκ δεν εβγαινε μαζι του ηξερε καλα οτι ηταν με την Βανα.Δεν του αρεσε να τον παραμελουν ουτε να τον απορριπτουν.Μιλησε με τον Νικο.Του ειπε τα παντα για την Βανα και για τον Λουκ.Ο Κωστας προτεινε στον Νικο το σχεδιο.Και ο Νικος φυσικα δεχτηκε. Υπηρχε βεβαια και κατι σαν συμφωνια. Αφου χωριζαν ο Λουκ με την Βανα τοτε θα μπορουσαν αυτοι οι δυο να την διεκδικισουν , και οποιος νικουσε!Οποτε το σχεδιο ηταν απλο θα ηχογραφουσαν τα βογκητα της Βανας και το 'σε θελω'.



Ο Κωστας εδωσε στον Λουκ να ακουσει το ηχογραφιμενο μηνυμα . Ο Λουκ ηξερε καλα την φωνη της Βανας και σιγουρα ηταν αυτη και σιγουρα ελεγε 'σε θελω' σε καποιον αλλον.Θυμος εβρασε μεσα του.Εδιωξε τον Κωστα αρον αρον απο το σπιτι του.Ηπιε λιγο καφε και καθησε στον 'Παραδεισο'.Προσπαθησε να θυμηθει τι ειχε γινει χθες απο την αρχη της ημερας.Ξυπνησε , πηγε προπονηση , εφαγε με την γιαγια του , πηρε τηλεφωνο την Βανα, εκανε μπανιο , περασε απο το σπιτι της Βανας και... ηταν καποιος εκει. Ειχε μηχανη απ'εξω. Πλησιασε την μηχανη , το προσωπο του τυπου ηταν γνωστο. Μα ναι ειναι ο Κονορ το πρωην αγορι της Βανας.Τι κανει αυτος εδω;




Του μιλαω.Τον ρωταω τι θελει εδω.



''Ηρθα να δω την Βανα.''Βγαζει το μαυρο του κρανος που ερχεται σε αντιθεση με τα ξανθα μαλλια του.



''Και γιατι να την δεις;''Τον πλησιαζω απειλητικα.



''Γιατι μου ελειψε , θα σου δωσω και λογαριασμο ποτε θα το κοριτσι μου;'' Ποιο κοριτσι του τι λεει ο μαλακας;



''Ποιο κοριτσι σου;''Δεν μπορω να μιλησω καθαρα.


''Η Βανα.''


''Μα δεν τα εχετε...''


''Τα εχουμε  , μιλαμε με μηνυματα αν θες σου δειχνω.''Βγαζει το κινητο μου και δειχνει τα μηνυματα με την Βανα ειναι πολλα.Δεν λεω τιποτα σηκωνομαι και φευγω πηγαινοντας στην Λιμνη.Δηλαδη τα ειχε και με εμενα και με αυτον; Διπλα ταμπλο; Η Βανα μου; Η Βανα μου δεν θα το εκανε ποτε αυτο...'Και ομως σε κοροιδεψε βλακα.' Ακουω την διαβολικη φωνη απο μεσα μου.'Επαιξε μαζι σου.' Συνεχιζει.



''Και τωρα θα παιξω και εγω.''Λεω δυνατα μολις βγαινω απο το αυτοκινητο πηγαινοντας στο παρτι στην Λιμνη...






Ο Λουκ ηξερε οτι τα λογια που ειπε στην Βανα ηταν σκληρα αλλα αυτος ειναι.Ηξερε οτι καποια στιγμη θα την πληγωνε.Οκ ολα εδειχναν καλα μεταξυ τους αλλα βαθια μεσα του ο Λουκ ηξερε τι θα ακολουθησει.Η κακη του πλευρα θα εβγαινε συντομα στην επιφανει ...και βγηκε.




Γενεθλια Λουκ...


ΒΑΝΑ POV




''Ελα ρε φιλεναδα , πρεπει να ερθεις , μου εχεις λειψει πολυ ,θελω να σε δω.''Με παρακαλαει η Ρανια απο το τηλεφωνο.Δεν ξερει κανεις τι εχει γινει με τον Λουκ.Εκτος αν ο Λουκ εχει πει κατι. Η Ρανια αποδηχτηκε τελικα πολυ καλη φιλη.Ηταν η μονη που με επαιρνε τηλεφωνο καθε μερα για να ρωτησει πως ειμαι. Με πιεζε να μαθει τι εχω αλλα της ειπα οτι ειναι κατι με την οικογενεια μου και δεν μπορω να το μοιραστω και μπορω να πω πειστικε ευκολα.



''Δεν εχω διαθεση.''Λεω αηχα.


''Θα σου την φτιαξω εγω.Θα ερθω απο το σπιτι σου θα σε φτιαξω εγω τα μαλλια και θα σου φερω και να βαλεις κανενα δικο μου φορεμα .Μια φορα ο Λουκ γινετε 18.''Λεει ενθουσιασμενα.Μονο που ακουω το ονομα του θελω να κανω εμετο.Μου θυμιζει αυτη την εφιαλτικη εβδομαδα που περασα.


''Θελω να ερθω.''Λεω ψεματα''Αλλα δεν ειμαι και πολυ καλα.Δεν θες να δεις τους κυκλους κατω απο τα ματια μου.''Παραπονιεμαι στην φιλη μου.


''Θα τους κρυψουμε και θα δειχνεις θεα πιστεψε με. Τελειωσε θα περασω απο εκει σε 2 ωρες.Κανε μπανιο βαλε καμια κρεμα στο προσωπο σου και θα ερθω."Κλεινει το τηλεφωνο πριν αρνηθω.Δεν θελω να παω με τιποτα.Θα πρεπει να του ευχηθω.Ισως και να τον φιλησω , τι σόι φιλοι ειμαστε εμεις; Τι ειρωνια θεε μου. Θα παω στα γενεθλια αυτου που παραδεχτηκε οτι με κοροιδεψε , οτι με βαρεθηκε  οτι με εκμεταλευτηκε; '΄Μια τσουλα...' , 'Ενα σκουπιδι...' Θυμαμαι τα λογια του και κυριοτερα το υφος του.



Σκευτηκα πολλες φορες οτι ισως εφταιγε το ποτο.Αλλα ακομα και αν εφταιγε αυτο το πραγμα θα με επαιρνε σιγουρα τηλεφωνο να μου ζητησει συγνωμη.



Αλλα ξερετε κατι; Θα παω ...θα του δειξω τι εχασε! Κοιταζομαι στον καθρεφτη . Εκανα μια μικρη αλλαγη στα μαλλια μου. Εβαψα τις ακρες δηλαδη όμπρε. Ενιωθα οτι επρεπε να αλλαξω κατι. Τουλαχιστον εξωτερικα , γιατι εσωτερικα τα ιδια σκατα εχω. Τα μαλλια μου φτανουν λιγο πιο πανω απο την μεση.Τα πρασινα μου ματια φαινονται ατονα.Τα χειλια μου ειναι σκισμενα και εχουν ακομα εκεινο το ροζ απαλο χρωμα.



Γεμιζω την μπανιερα με νερο.Μπαινω μεσα στο χλιαρο νερο κατευθειαν.Βουταω το κεφαλι μου κατω το νερο και κρατω τα ματια μου κλειστα.Αναμνησεις ερχονται στο μυαλο μου απ τις προηγομενες εβδομαδες.Τοτε που ειμασταν καλα με τον Λουκ. Γιατι απλως το μυαλο μου δεν διωχνει αυτες τις μνημες; Και γιατι ειναι κολλημενες στο μυαλο μου; Απλως θελω να φυγουν.



Βγαινω με φορα απο το νερο μολις ακουω κατω απο το νερο την καρδια μου να χτυπαει δυνατα.Ειναι απλο θα αδιαφορησω για αυτον.Θα συμπεριφερθω σαν να μην εγινε τιποτα εκεινο το Σαββατο.Σαν να ειμαστε φιλοι.







''Θα φορεσεις αυτο και δεν ακουω κουβεντα.''Μου πεταει η Ρανια ενα μαυρο στενο φορεμα.


''Εχω φορεσει παρομοιο .''Της γκρινιαζω.


''Ναι αλλα αυτο ειναι καλητερο δες πως κανει τον κωλο σου μωρη...''Γελαει.


''Δεν θελω να ειμαι προκλητικη.''


''Δεν θα εισαι προκλητικη πιστεψε με.''Με καθησηχαζει.


''Πφφ καλα.''Παιρνω το φορεμα και αλλαζω στο μπανιο.Κοιταζομαι στον καθρεφτη του μπανιου.Οντως δειχνω καλη μεσα σε αυτο το φορεμα αλλα πραγματικα δεν με ενδιαφρει.Βγαινω απο το μπανιο και βλεπω την Ρανια να κραταει στα χερια μαυρες ψηλες γοβες.Μου τις δειχνει ενθουσιασμενη.


''Αποκλειεται.''Της λεω σοαβαρα.Την προσπερναω και καθομαι στο κρεβατι μου.


''Σε παρακαλω για μενα.Θα πηγαινουν τελεια.''Με παρατρυνει.


''Θα φορεσω τα ασπρα μου converse.''Της δηλωνω ευθεως.


''Αυτα τα φορας και στο σχολειο.Σημερα ειναι ειδικη μερα.Ο Φιλος μας γινετε 18!''Χαμογελαει πλατια και χτενιζει τα πορτοκαλι μαλλια της.Ναι ... βασικα δεν ειναι πορτοκαλι ειναι ενα χρωμα που μοιαζει με πορτοκαλι αλλα σιγουρα πηγαινουν στην λευκη επιδερμιδα της.


''Ναι εγω δεν θελω να παω σε αυτο το χαζο γενεθλιο παρτι.''Γκρινιαζω.Δεν θελω να παω γιατι θα ειναι αυτος.Αλλα απο την θελω να παω για να δει ποσο καλα ειμαι.Αν και απο μεσα μου ειμαι σχεδον φυτο.



''Μα γιατι; Οτι και οποιος σε στεναχωρησε θελω να το αφησεις πισω.Τωρα κατσε να σε βαψω.''Με διαταζει και φερνει την καρεκλα μπροστα μου.Με βαφει επαγγελματικα μπορω να πω.


''Οχι κοκκινο κραγιον.''Λεω τρομαγμενη μολις με κοιταζω στον καθρεφτη.


''Μα γιατι; κανει υπεροχη αντιθεση με το μαυρο.''



''Θα βαλω αλλο κραγιον δεν το συζηταω.''Παιρνω τα μαντιλακια και καθαριζω το κοκκινο χρωμα .Βαζω ενα ροζ εντονο μολυβι χειλιων και βγαινουμε απο το σπιτι.Ειδη μπορω να ακουσω την μουσικη απο το απεναντι σπιτι του Λουκ.Οσο πλησιαζω η καρδια μου παει να σπασει.Θα φερθω φυσιολογικα θα χαμογελασω.Ειμαι ετοιμη.



Μπαινουμε στο γεματο σπιτι κοσμο και αισθανομαι ολα τα βλεμματα πανω μας.Περπαταω με αυτοπεποιηθηση μεσα στο σπιτι ακουγοντας καποια σφυριγματα απο πισω.


''Ααα να τος.''Δειχνει η Ρανια.Κοιταζω προς τα εκει και βλεπω τον Λουκ να μιλαει με ατομα αγνωστα.Φαινονται σιγουρα μεγαλητεροι και οι περισσοτεροι εχουν τατουαζ.


Πλησιαζουμε δυστακτικα.



''ΛΟΥΚ.''Φωναζει η Ρανια για να γυρισει ο Λουκ.Γυρναει και το βλεμμα του πεφτει πανω μου.Αισθανομαι εναν κομπο στον λαιμο μου.Δεν χανει επαφη απο πανω μου ακομα και οταν αγκαλιαζει την Ρανια δεν σταματαει να με κοιταει...




''ΜπραΪαν.''Ενας απο την παρεα του Λουκ μου λεει.Δινει το χερι του.Ειναι ομορφος πολυ ομορφος εχεις μαυρα μαλλια που τα βαζει στο πλαι και τα ματια του ειναι μπλε.Εκθαβοτικος συνδιασμος.Συνηδιτοποιω οτι τον κοιταζω χωρις να πω τιποτα.


''Β-Βανα.''Δινω επιτελους το χερι μου.


''Χαρηκα πααρα πολυ.''Μου λεει και βγαζει το χαμογελο του στην φορα.Χαμογελαω και εγω ντροπαλα.



''Βανα;''Γυρναω και βλεπω τον Λουκ.''Δεν θα μου ευχηθεις;''Λεει νευριασμενος........







_________________________________________________________________



Παει και αυτο το παρτ.Νομιζω σας εδωσα να καταλαβετε τι εγινε και ποιος ηταν ο λογος που ο Λουκ ειπε ολα αυτα τα απαισια λογια.Και ο Λογος ηταν ο Κωστας , ο καλητερος του φιλος. Tο εκανε γιατι ζηλεψε , ηθελε την Βανα μονο για αυτον...Ξεκινησα να γραφω σε τριτο προσωπο σε αυτο το παρτι , γιατι ηθελα να δειτε και τις δυο σκεψεις χωρις να χρειαζεται να εναλασω τα POVs ...Ευχομαι να συνεχισει να σας αρεσει το βιβλιο μου και να μην σας κουραζει.Θελω να παρω ενα βιβλιο μπορει καποιος να μου προτεινει ενα καλο βιβλιο; Σχολιαστε απο κατω και πειτε γνωμες και φυσικα Vote&Comment &And #love ya.<3