Η καινούρια./The new girl.

Part 38

Τον περιμενω σε αναμενα καρβουνα.Θα προσπαθησω να  κρατησω την ηρεμια μου.Ευτυχως οι γονεις μου λειπουν τα πρωινα οποτε θα ειμαστε ανετα.




Το κουδουνι χτυπαει.Τρεχω στην πορτα και την ανοιγω.



''Καλημερα.''Του λεω.


''Καλημερα.Τι εγινε ρε φιλε και με τραβας σπιτι σου πρωινιατικα;''Αραζει στον καναπε με τα ποδια πανω στο τραπεζακι.


''Απ'οτι ξερεις οι γονεις μου γυρισαν για μια εβδομαδα οποτε αν η μαμα μου δει σημαδακι στον ξυλινο αγαπημενο της τραπεζακι εγω θα την πληρωσω.Για αυτο κατεβασε τα κουλα σου.''Τον προειδοποιω.


''Καποιος ξυπνησε με νευρα.''Κουναει το δαχτυλο του.


''Καθολου.Ακου...''Παιρνω μια ανασα.Πρεπει να φερω το θεμα πλαγιως.''Ακουγα αυτο που μου εστειλες.''Δειχνω το κινητο μου.


''Τι σου εστειλα;''


''Εκεινο με την Βανα.Και αναρωτιομουν γιατι μου το εδειξες σε μενα; Και βασικα που το βρηκες ρε μαλακα.''Του χαμογελαω.


''Εμ...''Μαλλον ο 'φιλος' μου δεν μπορει να σκευτει καμια καλη δικαιολογια.


''Δεν εχεις να πεις τιποτα;''Αγριευω το  υφος μου.Ανακαθομαι στον καναπε και βαζω τους αγκωνες μου στα γονατα μου.


''Κοιτα Louc ηθελα να στο πω εδω και καιρο...''Περναει τα δαχτυλα απο τα μαλλια του.

''Εγω ηξερα για σενα και την Βανα , το ειχα καταλαβει οτι επαιζε κατι ολο αυτο τον καιρο.''Τα ματια μου γουρλωνουν.Πως το ηξερε;


''Πως το καταλαβες;''Τον ρωταω.


''Ειχες πολλα σημαδια , ησουν κλεισμενος στο σπιτι και στα διαλλειματα λειπατε συνηθως ,ολο τυχαια μαζι με την Βανα.Ηταν ευκολο.''Ναι εχει δικιο δεν ειμασταν οσο διακριτικοι οσο πιστευαμε.


''Και που το βρηκες αυτο;''Προσπαθω να κρατησω την ηρεμια μου.Δεν απανταει.Το ποδι του πηγαινει πανω κατω απο νευρικοτητα μια συνηθεια που την ειχε απο παιδι.

''ΑΠΑΝΤΑ.''Χτυπαω το τραπεζακι μποστα μου.Τραντασεται λιγο.Συνεχιζει να εχει εκεινο το αθωο βλεμμα που το μισω.


Σηκωνομαι και πηγαινω πανω του.Τον πιανω απο τον γιακα και πιεζω τον λαιμο του.''Μιλα τωρα ,αλλιως ειμαι ικανος να σε σκοτωσω.''Του φωναζω.


''Εγω Λουκ...''Τον διακοπτω.''ΜΙΛΑ.''


''Καλα κατσε πρωτα.''Τον κραταω λιγο ακομα απο τον γιακα και τον αφηνω αποτομα.Πηγαινω πισω στην θεση μου.Θελω τοσο πολυ να τον χτυπησω...



''Εγω το τραβιξα.''Λεει ενοχικα.


''Τι εννοεις εσυ το τραβηξες;''Προσπαθω να κρατησω την φωνη μου χαμηλη.


''Ημουν εκει.Ειδα ολη την σκηνη με τον Νικο.''Κοιταει στο πατωμα και βαζει το χερι του στο σκουλαρικι του.


''Ησουν εκει και δεν το σταματησες;''Του φωναζω.Πως μπορεσε;


''Εγω εβαλα τον Νικο.''Παραδεχεται.Σηκωνομαι ορθιος και χωρις να το καταλαβω το χερι μου χτυπα βιαια το προσωπο του.


''ΓΙΑΤΙ;''Ειναι το μονο που τον ρωταω καθως αιμα υπαρχει στις αρθωσεις μου.Δεν μιλαει απλως δεχεται τα χτυπηματα.Τον λυπαμαι και τον πεταω στον καναπε.



Πηγαινω στην κουζινα , ανοιγω τον καταψικτη και παιρνω μερικα παγακια στο χερι μου.Τα βαζω σε μια πετσετα και επιστρεφω στον σαλονι.Του τα πεταω.Φαινεται αρκετα εκνευρισμενος αλλα δεν με νοιαζει.Καθομαι απεναντι του ηρεμος πλεον.



''Ηξερες οτι ηθελα την Βανα και πηγες και της την επεσες.Οπως εκανες και με τον Μπραιαν.''Φτυνει λιγο αιμα.


''Η Βανα σου εδωσε 'X' οπως μου ειχες πει εκεινη την μερα στο παρτι.Το θυμαμαι καλα δεν σε ηθελε και εσυ εκεινο το ιδιο βραδυ εκανες και εγω δεν ξερω τι με την Ρανια.Δεν νομιζω να την ηθελες τοσο πολυ.''Χλευζω.''Και ο Μπραιαν δεν κολλαει πουθενα στην κουβεντα μας.Εισαι ενας μαλακας.Και με αυτο που εκανες τι προσπαθουσες;''




''Να σας χωρισω.''Με κοιταει καταματα.Εχει το θρασσος και μου το λεει με ανεση.


Σηκωνομαι ηρεμος και ανοιγω την πορτα.''Φευγεις αμεσως και δεν ξαναπατας εδω μεσα.''Κανω τα χερια μου μπουνιες.Δεν σηκωνεται καθεται εκει.



''Σηκω και φυγε τωρα.''Του φωναζω.


''Τι εγινε παιδι μου;''Η Μαμα μου βγαινει απο τον αυτοκινητο της και ανεβαινει την βεραντα.Τα ξανθα αγορε μαλλια , της πηγαινουν πολυ.


''Κωστα σου ειπα φυγε.''Τον πλησιαζω παλι και οχι με καλες προθεσεις.


''Τι γινετε εδω;''Μπαινει και ο μπαμπας μου μεσα.


''Φευγω αλλα θα το  μετανιωσεις αυτο που κανεις τωρα.''Μου λεει ειρωνικα.Σηκωνει το κεφαλι του ψηλα και βγαινει απο την πορτα.Τρεχω πισω του τον τραβαω απο τον αγκωνα  και του δινω μια δυνατη μπουνια στο ματι.Ο Μπαμπας μου με τραβαει με τα χερια του.Παιρνω βαθιες ανασες για να ηρεμισω.Δεν μπορω να ακουσω κανεναν μονο την καρδια μου.Πως μπορεσε να το κανει αυτο στην Βανα; Και ειδικα σε εμενα;



''Θα σε σκοτωσω.''Του φωναζω.Ο Μπαμπας μου με τραβαει μεσα στο σπιτι και κλεινει την πορτα.


''Τι ειναι αυτες οι βλακειες που κανεις; Τι σου εφταιξε το παιδι;''Με σπρωχνει στον καναπε.Σηκωνομαι σαν ελατηριο και πηγαινω στην κουζινα.Πινω ενα παγωμενο ποτηρι νερο.Ακουω την μαμα μου να μου φωναζει αλλα δεν της δινω σημασια.Βγαινω απο την πορτα.Παιρναω τον δρομο και φτανω στο σπιτι της Βανας.Χτυπαω το κουδουνι και η πορτα ανοιγει απευθειας.



Η μαμα της Βανας μου χαμογελεια.Πες κατι Λουκ.Δεν ξερω καν γιατι ηρθα.



''Εμ γεια σας.Η Βανα ειναι στο σπιτι;''


''Ναι . Απλως ειναι στο μπανιο ,αν θες μπορεις να την περιμενεις στο σαλονι.Εγω πρεπει να παω στην δουλεια.Αλλα μην ανυσηχεις σε 5 λεπτα πιστευω θα βγει.''Μου χαμογελαει πλατια.Ιδια η Βανα ειναι.


''Ενταξει θα περιμενω.Καλη σας μερα.''Λεω ευγενικα.Μπαινω στο σπιτι και καθομαι στον καναπε.Θα της πω για τον Κωστα και θα φυγω...Περνανε 10 λεπτα και η Βανα δεν εχει κατεβει κατω και ουτε ακουγεται θορυβος.



Ανεβαινω ησυχα τις σκαλες.Μπαινω στο δωματιο της και ξαπλωνω στο κρεβατι της.Ακουω τα νερα στο μπανιο και μια σιγανη μελωδια.Μαλλον τραγουδαει.


Ολα ειναι τακτοποιημενα.Το δωματιο της εχει κιτρινες αποχρωσεις.Βασικα τα περισσοτερα πραγματα εδω μεσα ειναι κιτρινα.Εχει μια μεγαλη ξυληνι ντουλαπα και ενα θρανιο.Μια λευκη συρταριερα που πανω εχει διαφορα αρωματα και φωτογραφιες.Και λιγο πιο διπλα η πορτα του μπανιου της.


Εχω βολευτει στο κρεβατι της ,που παρεπιπτοντως εχει μερικα αρκουδακια...Η πορτα του μπανιου ανοιγει.Η Βανα βγαινει με ενα κοντο , λευκο μπουρνουζι.


Τσιριζει δυνατα.''ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ; ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕΣ''Φωναζει και πιανει την καρδια της.''Φυγε θελω να ντυθω.''συνεχιζει τις φωνες.


''Χαλαρωσε φυτο ,παυλα,τραγουδιστρια παυλα, συλλεκτρια αρκουδιων.''Της λεω με ενα μειδιασμα.Προσπαθει να φανει σοβαρη αλλα στο τελος χαμογελαει.Επιτελους μετα απο πολυ καιρο την εκανα να χαμογελαει.



''Θα μου πεις πως μπηκες;''Ρωταει ηρεμη.


''Η μαμα σου.''Ανασηκωνω τους ωμους μου.


''Ωραια και τι ηθελες;''Σταυρωνει τα χερια στο στηθος της.


''Μιλησα με τον Κωστα.''Της λεω οσο πιο σοβαρα μπορω γιατι απλως στεκεται μπροστα μου με ενα μικροσκοπικο μπορνουζι , δειχνει τερμα σεξι...


''Και τι σου ειπε;''Τραβαει κατω το μπορνουζι της γιατι μαλλον καταλαβε οτι κοιτουσα.


''Εμ....''Τα ματια μου πηγαινουν πανω στο σωμα της.''Βγαινω εξω να αλλαξεις γιατι δεν μπορω...''Δειχνω το σωμα της και βγαινω εξω με βιαστικες κινησεις.Κλεινω την πορτα και ακουμπαω στον τοιχο.Αυτο ηταν πολυ για μενα...Μου εχει λειψει αφανταστα πολυ και δεν μπορω να την βλεπω ετσι.


''Ετοιμη.''Ανοιγει την πορτα και με τραβαει μεσα με τα χερια της."Πες μου τωρα τι σου ειπε..''



''Αυτος ηταν εκει οταν ο Νικος....''Της λεω και εχει ακριβως την ιδια αντιδραση με εμενα.


''Δεν το πιστευω...''Καθεται πισω στο κρεβατι της σαν να ζαλιστηκε.


''Και το χειροτερο ειναι οτι αυτος εβαλε τον Νικο.''Της το λεω αργα για να μην της ερθει αποτομα.


''Μα ο Κωστας; Ο Κωστας ηταν καλος... εννοω ηταν και κολλητος σου και ....πφ δεν ξερω...''Ακουμπαει τα βρεγμενα της μαλλιας.''Δεν ξερω ποιον να εμπιστευτω...''Μονολογει.


Θα ηθελα πολυ να της πω οτι μπορει να εμπιστευτει εμενα αλλα ξερω οτι ειναι βλακεια.Θελω να παω να την αγκαλιασω αλλα ξερω οτι δεν θα το δεχτει.Εχει περασει πολλα εξαιτιας μου.Καθομαι και εγω στο κρεβατι λιγο πιο μπροστα της.Δεν ξερω τι μπορω να της πω.



''Τι ειναι αυτο;''Με πλησιαζει και πιανει τους ωμους μου.


''Ποιο;''Την ρωταω.


''Αυτο.''Πιανει το αυτι μου.Οχι γαμωτο το ειδε.


''Elen''Διαβαζει το ονομα πισω απο το αυτι μου και το χαιδευει προσεκτικα.



ΒΑΝΑ POV



Το εγραψε μαλλον για καποιον παλιο του ερωτα..


''Δεν ειναι τιποτα.''Σηκωνεται βιαστικα απο το κρεβατι.


''Να φανταστω σε σημαδεψε πολυ αυτο το κοριτσι για να κανεις το ονομα της Τατουαζ.''Προσπαθω να μην δειξω την απογοητευση μου.Αισθανομαι το στομαχι μου κομπο.



''Ναι αρκετα.''Λεει σιγανα.Σιγουρα εχουν τελειωσει αυτοι οι δυο...Αλλα να κανει το ονομα της τατουαζ;


''Και τωρα που ειναι αυτη;''Ρωταω αυτο που θελω να μαθω.


Κανει βολτες μεσα στο δωματιο και κουναει το κεφαλι του.


''Εφυγε...''Φωναζει.


''Που πηγε;''Κραταω την φωνη μου σταθερη.


''Ψηλα.''Γυρναει την πλατη του για να μην βλεπω το προσωπο του.Πηγαινω πισω του και πιανω την μεση του.


''Λυπαμαι δεν το ηξερα... πρεπει να την αγαπουσες πολυ αυτη την κοπελα.''Στηριζω το κεφαλι μου στην πλατη του θελωντας να τον παρηγορησω...


''Πας καλα; Δεν ηταν κοπελα μου , η αδερφη μου ηταν...Σκευτηκες οτι ηταν κοπελα μου; Οοο Θεε μου.''Φευγει μακρυα μου. Ποσο ηλιθια ειμαι.Η αδερφη του ειναι , θυμαμαι την φωτογραφια που δεν με αφηνε ο Λουκ να ακουμπησω.


''Συγνωμη... εγω-''Δεν ξερω τι να πω.Τον πλησιαζω.''Φευγω.''Δηλωνει.



''Οχι Λουκ , κατσε σε παρακαλω.''Πιανω τα χερια του.Κοιταει το πιασιμο μας παρατηριτικα.


Με πλησιαζει κι αλλο και τυληγει τα χερια του γυρω μου.Με αγκαλιαζει.Αισθανομαι τεραστια ανακουφιση.Δεν ξερω γιατι με αγκαλιασε αλλα μου αρκει που ειναι εδω.Δεν ξερω αμα κανω βλακεια , πραγματικα δεν ξερω... Ειμαστε ενα μπερδεμα.Δεν ξερω αν μπορω να ξεχασω οτι μου εχει κανει αλλα αυτη την στιγμη πραγματικα θα τα βαλω στο πισω μερος του μυαλου μου και θα σταθω διπλα του.



''Ειμαι κακος.''Δηλωνει στην αγκαλια μου.


''Λουκ δεν εισαι και τοσο κακος.''Προσπαθω να τον καθησηχασω.


''Διωχνω μακρυα τους ανθρωπους που αγαπω.Ακομα και εσενα Βανα.''Απολυτη θλιψη υπαρχει στην φωνη του.


''Εγω φταιω , εγω , αν δεν ημουν τοσο χαζος εκεινη την μερα , αν δεν την προκαλουσα τωρα θα ζουσε.''Με σφιγγει πιο δυνατα σαν να φοβαται οτι θα φυγω.



''Λουκ μιλησε μου.''Το παροτρινω.Ξερω οτι οταν μιλας σε καποιον φευγει ενα βαρος απο μεσα σου.


''Της ειπα οτι δεν μπορει να κανει κουνια χωρις χερια.Πεισμωσε και ανεβηκε στην κουνια.Ειχει δεμενα τα χερακια της.Εγω της ειπα να τα δεσει για να μην κανει ζαβωλια και ακουμπησει την κουνια.Αρχισε να κουναει τα ποδαρακια της για να παρει φορα.Πηρε ομως πολυ φορα.Δεν ηξερε πως να σταματησει και φωναζε να την κατεβασω. Εγω γελουσα νομιζα οτι εκανε πλακα.Ποσο μαλακας ημουν. Φωναζε να την κατεβασω.Οταν καταλαβα οτι δεν εκανε πλακα την πλησιασα αλλα ηταν ηδη αργα.Επεσε πισω με φορα.Χτυπησε το κεφαλι της πισω στο δεντρο. Εσπασε ολο τον αυχενα της απο την πτωση.Αιματα ηταν παντου Βανα. Δεν ηταν κανεις σπιτι δεν ηξερα τι να κανω.Πηρα τηλεφωνο την γιαγια μου και ηρθε αμεσως.Ηταν αργα ομως.Βανα ειχε αιματα παντου .Ακομα και τα ξανθα μαλλακια της ειχαν λερωθει με αιμα.Ηταν τοσο αβοηθητη.Ημουν οκτω χρονων και εκεινη ηταν εξι. Τωρα θα ηταν εδω Βανα.''Δεν τον εχω δει σε χειροτερη κατασταση.Τα ματια του ειναι κοκκινα αλλα δεν κλαει.Φευγει απο την αγκαλια μου και ακουμπαει το κεφαλι του στην ντουλαπα.



''Εγω , εγω φταιω.''Βαραει με δυναμη την ντουλαπα.Τρεχω πισω του.''Λουκ, ηταν ατυχημα.Δεν φταις εσυ.Σταματα να κατηγορεις τον ευατο σου.''Τον τραβαω απο τους ωμους για να με κοιταξει.



''Hug me.''Εχει πολυ καιρο να το πει αυτο.


''Ok my bear.''Του λεω γλυκα και χωνεται στην αγκαλια μου.


''Μπορει να τα εκανες σκατα με εμενα , αλλα για την αδερφη σου δεν φταις εσυ Λουκ. Θελω να το καταλαβεις αυτο.''Χαιδευω τα μαλλια του.


''Συγνωμη για ολα Βανα.Δεν εννουσα αυτα τα λογια.Δεν εννουσα τιποτα απο οτι σου ειπα.Ξερω οτι δεν ειμαι καλος για σενα αλλα συγχωρεσε με.''Ειχα αναγκη να ακουσω αυτα τα λογια απο το στομα του.


''Σε συγχωρω.Απλως υποσχεσου μου οτι δεν θα ξανακατηγορησεις τον εαυτο σου για τιποτα.''Τονιζω την καθε λεξη.


''Το υποσχομαι.''Αυτο ηταν πιο ευκολο απο οτι περιμενα.


Με σηκωνει γυρω απο την μεση του και ενωνει τα κουτελα μας.Με πηγαινει αργα στο κρεβατ και με αφηνει απαλα.Καθεται απο πανω μου και φιλαει το μετωπο μου.Εχει τοσο απαλα χειλια.


Το βλεμμα του γυρναει στο θρανιο.Σηκωνεται απο πανω μου.Οχ οχι το τζακετ του Μπραιαν.



''Τι ειναι αυτο;''Ποιανει το ανδρικο δερματινο.


''Δεν ειναι αυτο που νομιζεις.''Σηκωνομαι απο το κρεβατι.


''Ειπα να καταπιω το γεγονος οτι τον φιλησες αλλα και αυτο;''Ενωνει τα φρυδια του.


''Πρωτον δεν τον φιλησα και δευτερον δεν ανεβηκε πανω στο σπιτι απλως κρυωνα και μου το εδωσε.Και τριτον τι σε νοιαζει εσενα;''Ποσο μου την δινει... δεν ξερω τι νιωθει για μενα , μετα απο ολα τα γεγονοτα αισθανομαι οτι δεν ξερω τιποτα για αυτον.


''Με νοιαζεις εσυ Βανα.''Πιανει το χερι μου.


''Δεν ξερω αν μπορω να σε πιστεψω .Δεν σε εμπιστευομαι πλεον.''Απομακρυνομαι απο το αγγιγμα του οσο και να θελω να με ακουμπαει.


''Ξες οτι δεν ειμαι ο ιδιος χωρις εσενα γαμωτο. Θελω να σου πω πολλα αυτη την στιγμη αλλα δεν μου βγαινει.Ειναι απλως οτι.... οταν ειμαι μαζι σου ειμαι χαρουμενος.Ξερω οτι με νοιαζεσαι και ενδιαφερεσαι πραγματικα για μενα.Σε ξερω τοσο καλα.Την παραμικρη λεπτομερια.Ξερω οτι οταν ντρεπεσαι ή οταν ερχεσαι σε δυσκολη θεση βαζεις μια τουφα πισω απο το αυτι σου. Ξερω επισης οτι συνδιαζεις τις καλτσες σου με τις μπλουζες σου...''Μου χαμογελαει...Και οκ αυτο ειναι οτι πιο γλυκο μου εχει πει.Δεν ηταν ρομαντικο ηταν αληθινο και δεν ξερω πως πρεπει να αντιδρασω.Πρεπει να αφησω πισω τα παλια.


''Οοοο Λουκ.''Λεω νιαουριστα και πεφτω πανω του φιλωντας τον .Αυτη η αισθηση οτι χανω τα ποδια μου ειναι και παλι πισω.Κραταει σταθερο το κεφαλι μου και η μυτη του ακουμπαει το μαγουλο μου.


''Μου ελειψες...''Λεει μεσα στο ζεστο φιλι μας......






__________________________________________________________________


Τεραστιο παρτ.Αλλα εμενα μου αρεσε αρκετα! Λοιπον εχω να σας πω οτι αυτη η ιστορια θα συνεχιστει σε δευτερο βιβλιο. Αυτο το βιβλιο θα τελειωσει σε επομενα παρτς τα οποια μαλλον θα ειναι μικρα... Ασχετο αλλα χθες ειδα μια υπεροχη ταινια , την λενε  'One day' Και ειναι πραγματικα εκπληκτικη.. Ηθελα να σας ευχαριστησω και παλι και για τους ψηφους και για τα υπεροχα σχολια ειστε ολοι υπεροχοι !!! Love ya. <3