Η καινούρια./The new girl.

Part 1

Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα. Η ίδια ρουτίνα. Έχω αρχίσει και βαριέμαι πραγματικά πολύ το σχολείο. Μόνο για την παρέα μου πάω. Τουλάχιστον με κάνουν να γελάω.

''Καλημέρα Louc .''Με χαιρετάει ο Νίκος.Κουνάω απλώς το κεφάλι μου δεν μπορώ πρωινιάτικα να μίλα.


Τα κορίτσια με κοιτάνε καθώς προχοράω προς το κυλικείο. ''Το γνωστό.'' Λέω αδιάφορα στον Κύριο Σταμάτη από το κυλικείο. Ο γέρος έχει πολύ πλάκα. Του λείπουν μερικά δόντια και τα μαλλιά του είναι πάντα ανακατεμένα. Αλλά κατά τα αλλά είναι πολύ εντάξει άνθρωπος.



''Ορίστε. Άντε και πρόσεχε και λίγο στο μάθημα. ''Λέει για να με πικάρει αλλά του δίνω τα λεφτά και φεύγω.


''Λουκ...''Ακούω μια τσιριχτή γυναικεία φωνή από πίσω μου. 'Όχι πρωί πρωί'...σκεύτομαι. Επιτηγχάνω το βήμα μου και βγαίνω έξω από το κτήριο ψάχνοντας την παρέα μου. Τους βλέπω στο γνωστό παγκάκι. Κατευθύνομαι άνετος με την ζεστή σοκολάτα στο χέρι.



''Καλημέρα Louc. ''Λένε όλοι βαριεστημένα. Ο Κώστας βγάζει ένα τσιγάρο.


''Πρωί πρωί ρε φίλε; ''Λεω αηδιασμένος.


''Ναι ρε αφού με χαλαρώνει. ''Λέει μάστουρικα. Ενα ζευγαρι χέρια με ακουμπάνε πίσω στην πλάτη μου και γυρνάω και βλέπω την Νένα. Με βρήκε γαμώτο.



''Σε περίμενα χθες το βράδυ. ''Ψιθιρίζει αισθησιακά στο αυτί μου. Είναι και γαμώ τις γκόμενες αλλά μου την δίνει στα νεύρα που είναι κολλιτσίδα .


''Είχα κάτι δουλειές ''Απομακρύνομαι από το άγγιγμα της. Με ξαναπλησιάζει και τυλίγει τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου.


''Και αυτές οι δουλειές ήταν πιο σημαντικές από μένα; ''Λέει ναζιάρικα και γλείφει τον λαιμό μου.


''Ναι. ''Λεω ξερά. Με αγριοκοιτάζει. Το κουδούνι χτυπάει ευτυχώς γιατί δεν την άντεχα άλλο. ''Αντε Κώστα πάμε μέσα ρε.'' Τον βλέπω που κάθεται ακόμα στο παγκάκι.


''Δεν θα μπω την πρώτη ώρα. 'Έχουμε μαθηματικά ρε μαλακα δεν μπορώ να ακούω τις φωνές του. ''Μου λέει και στρίβει και άλλο ενα τσιγάρο.



''Καλά καλά. ''Τον προσπερνάω και ανεβαίνω τις σκάλες για να μπω στην τάξη. Πηγαίνω πίσω στο θρανίο μου. Πετάω την τσάντα μου και στηρίζω το κεφάλι μου στο χέρι μου.Νυσταζω τοσο πολυ θα με πάρει ο ύπνος.Ο μαλακας ο Μαθηματικός μπαίνει μέσα με άγριες διαθέσεις. Μας κοιτάει όλους αποδοκιμαστικά. Το βλέμμα του πέφτει πάνω μου που είμαι έτοιμος να κοιμηθώ.



''Λουκά.'' Φωνάζει.Μισώ να με λένε Λουκά. ''Κάτσε καλήτερα.''Λεει αυστηρά. Ξεφυσάω και κάνω ότι μου ζητάει. Η πόρτα χτυπάει. ''Περάστε.''Λέει.


Η πόρτα ανοίγει δειλά και ένα κεφάλι ξεπροβάλει από την πόρτα. Κοιτάει αριστερά και δεξιά και τελικά μπαίνει μέσα.



''Αααα ναι το ξέχασα.'' Λέει ο καθηγητής. ''Έχετε μια νέα συμμαθήτρια.Πέρασε μέσα κορίτσι μου.''Την τραβάει από τον ώμο ευγενικά. Μόλις η διάθεση του καθηγητή μου έφτιαξε. Η κοπέλα είναι νοστιμούλα. Μακρυά καστανά μαλλιά ...πράσινα μεγάλα μάτια .Φοράει ένα τζίν ξεσκισμένο και φαρδύ από αυτά που είναι στην μόδα .Είναι ψηλομεσο και από μέσα φοράει ένα άσπρο φανελάκι που σηκώνει πολύ καλά το στήθος της. Μια χαρά θα τα πάμε εμείς οι δύο...σκέπτομαι.



''Που να καθίσω; ''Λέει ντροπαλά. Ο καθηγητής κοιτάει την αίθουσα αριστερά δεξιά και παρατηρει την κενή καρέκλα δίπλα μου. ''Εκεί.'' Δείχνει. Η κοπέλα με κοιτάει σαν να με φοβάται. Πλησιάζει δειλά, αφήνει την τσάντα της στην άκρη και κάθεται στην καρέκλα αφού την απομακρύνει αρκετά από δίπλα μου.


''Δεν δαγκώνω. ''Της λέω γελαστός. Με κοιτάει περίεργα και χαλαρώνει την στάση του σώματος της.



''Κορίτσι μου δεν μας είπες το όνομα σου. ''Ακούω την φωνή του μαθηματικού να λέει από την άλλη άκρη της αίθουσας.



''Βάνα.'' Λέει ντροπαλά και περνάει μια τούφα πίσω από το αυτί της. Χασκογελάω και με κοιτάει αγριεμένα. ''Δεν είναι αστείο.'' Λεει θυμωμένα και ξαναμαζεύται μακριά μου.



''Ράνια Χάρηκα.'' Γυρνάει η σκύλα από μπροστά και της δίνει το χέρι χαμογελαστή. ''Βάνα .''Λέει και δίνει και αυτή το χέρι της.



''Στο διάλειμμα μπορείς να έρθεις μαζί μας στο τραπέζι. Θα σε περιμένω αν θες. ''Λέει και το πρόσωπο της Βάνας γεμίζει με χαμόγελο.


''Φυσικά...ευχαριστώ πολύ Ράνια. ''Λέει ντροπαλά.


Αρά θα την δε στο τραπέζι.... Βγάζει τα βιβλία της. Έχει σελιδοδείκτες , φωσφορούχους μαρκαδόρους, και πάνω από 5 στύλους και μολύβια. Όλα είναι τακτοποιημένα.



Το κουδούνι χτυπά. Βγαίνω αργά από την τάξη και με προσπερνάνε η Ράνια με την Βάνα. Μπαίνω στην τραπεζαρία και βλέπω όλη την παρέα μου μαζί και με την Βάνα να κάθονται στο τραπέζι. Όλοι την κοιτάνε με θαυμασμό και αύτη έχει κοκκινίσει.Πηγαίνω και κάθομαι δίπλα στην Νένα και στον Κώστα.


''Αυτή είναι πολύ ωραία ρε μαλάκα.''Με σκουντάει ο Κώστας. Όντως είναι.


''Καλή είναι.'' Λέω αδιάφορα.


''Τι λες ρε έχει όλο το πακέτο. ''Κάνει μια κίνηση με τα χέρια του. ''Σιγά την γκόμενα.'' Λεει αποδοκιμαστικά η Νένα.


''Κώστα η Βάνα σου πήρε την θέση.'' Λεει η Ράνια στον Κώστα.


''Τι δηλαδή η Βάνα κάθεται με τον Λουκ; Και εγώ με ποιον θα καθήσω;'' Λεει μπερδεμένος ο Κώστας.


''Έχει ένα άδειο θρανίο δίπλα. ''Λεω αδιάφορα. Η Βάνα με κοιτάει περίεργα.


''Ναι.'' Συμφωνεί και με κοιτάει πάλι.'' Αλλα αν θέλετε μπορώ να πάω εγώ στο άδειο θρανίο. ''Λεει ντροπαλά και κοιτάει τον δίσκο της.


''Όχι όχι αποκλείεται. Θέλω την Βάνα από πίσω μου. ''Επεμβαίνει η Ράνια. Εκει σταματάει η κουβέντα και αγόρια από την παρέα αρχίζουν να γεμίζουν τον τραπέζι. Ολοι συστήνονται και της την πέφτουν ανθρωπινα.


''Μα πως κάνουν έτσι;'' Λέει στ'αυτί μου ενοχλημένη η Νένα.Δειχνει την ομάδα αγοριών που έχουν μαζευτεί από πάνω της. Μεχρι και ο Κώστας πηγαίνει και κάθεται δίπλα της. Την γλυκοκοιτάζει απίστευτα πολυ. Του γυάλισε.


Το κουδούνι χτυπάει και όλοι διαλύονται. Ο Κώστας πλησιάζει την Βάνα και πηγαίνουν προς την τάξη μας. Κάθομαι στην θέση μου και εκείνη ήσυχα βγάζει τα βιβλία της.


''Σου την πέφτει πολύ ε;'' Την ρωτάω αναφερόμενος στον Κώστα.


''Ε;'' Λεει μπερδεμένη.


''Ο Κώστας.'' Της κάνω νόημα με το κεφάλι μου στο διπλανό θρανίο που κάθεται.


''Εε... λίγο.'' Λέει ντροπαλά.


''Και από ότι κατάλαβα δεν σου πολύ αρέσει έτσι δεν είναι;'' Την πλησιάζω.


''Εεε...''Τραυλίζει.'' Δεν είναι του τύπου μου.'' Κουνάει το κεφάλι της.


''Είναι λίγο μαλακας αλλά καλό παιδί. ''Επαινώ τον κολλητό μου αν και είναι περισσότερο μαλακας με τα κορίτσια.


''Αχα...θα με αφήσεις να συγκεντρωθώ στο μάθημα τώρα; ''Λέει σαν φυτό. Δεν της φαινόταν. Την κοίτα και σηκώνω τα χεριά μου σαν να παραδινομαι. Όλη την ώρα σημειώνει δεν έχει σταματήσει να γράφει ότι λέει ο καθηγητης. Υπογραμμίζει τις λέξεις κλειδιά και όλα τα σχετικά. Εγώ ούτε βιβλίο δεν έχω.


''Το Σαββάτο κάνω ένα πάρτι σπίτι μουλά έρθεις;'' Της λέω και σταματήσει το γράψιμο.


Με κοιτάζει περίεργα και δεν μιλάει. Λες και προσπαθεί να διαβάσει τα μάτια μου . την σκουντώ λίγο και επανέρχεται.


''Συγγνώμη τις είπες;''Τα μάγουλα της κοκκινίζουν.


''Λέω κάνω πάρτι το Σαββάτο θα έρθεις;" Με κοιτάζει πάλι βαθιά...


''Εμμ ναι.'' Λεει τελικά και ανακάθεται νευρικά στην θέση της.....Αυτό το πάρτι θα έχει πλακά...