Hoofdstuk 23
Een paar dagen later zitten we samen in de zetel. Een dekentje over ons heen, kijkend naar een komedie. Het zit me nog steeds niet lekker dat mijn moeder niet met me wou praten. Niet mocht praten, beter gezegd. Luke voelt mijn stemmingswisseling en hij trekt me wat dichter tegen zich aan. " Heb ik vandaag al gezegd hoe graag ik je zie, Liv? " Door wat hij zegt kijk ik meteen op. Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. " ik denk het niet nee " lach ik. " Ik zie je graag, Liv " zegt hij. Ik zeg hetzelfde terug en druk mijn lippen op de zijne.
Zijn handen gaan over mijn rug en ik kan een giechel echt niet onderdrukken. " Luke " schreeuw ik lachend als hij de laptop van zijn schoot op de grond laat vallen en mij naar achteren duwt. " Serieus? Ik probeerde die film te volgen " lach ik. Hij drukt een paar kussen in mijn hals, terwijl ik hem van me af probeer te duwen. " Het is al zo lang geleden ... Ik heb je nodig Liv " hoor ik gedempt tegen mijn hals. " Nu niet " Ik wiebel wat onder hem zodat hij me eindelijk loslaat. Hij lijkt wat ... gekwetst.
" waarom nu niet? " Ik leg mijn armen om me heen en schud mijn hoofd. " Daarom niet " zeg ik wat beschaamd. Hij hoeft de echte reden niet te weten. " Liv. Ik wil weten wat ik verkeerd doe " Ik laat een kreet en druk mijn hoofd in een kussen. " Het is gênant " En ik hoef dat echt niet met mijn vriendje te bespreken. Ik voel gewoon dat hij me met een opgetrokken wenkbrauw aankijkt. Ondertussen probeer ik mijn gedachten af te schermen zodat hij het niet te weet komt.
" Ik ga je echt niet uitlachen, Liv. " Hij legt zijn armen om me heen en drukt een kus op mijn haar. " Zeg het nu maar " Ik merk dat hij wat ongeduldig wordt en duw hem wat van me af. " Het is gewoon een meidending oke?! Ik hoor dit niet met jou te bespreken " brom ik boos. Het blijft even stil tussen ons, tot hij begint te lachen. Hij ging me toch niet uitlachen?! " Het is die tijd van het jaar? Of niet soms. Je doet al een paar dagen raar. Je bent soms zo kortaf en op andere momenten wil je niets liever dan knuffelen " Ik sla mijn handen voor mijn ogen en mompel nog net een ja'.
" Nou, er is dan toch één positief ding aan. Mijn moeder dacht dat ze kleinkinderen kreeg door die discussie over de kleur van de muren gisteren " Meteen heeft hij mijn volledige aandacht. Kleinkinderen? Serieus. Ik voel mijn wangen rood worden en ik wil ze net verbergen als hij zijn handen erop legt. " Ik heb haar gezegd dat ze geduld moet hebben. Eerst moeten we die hele ruzie tussen jou en je vader bijleggen " Ik pers er een kleine glimlach uit.
" Nu ben je wel blij hé dat het die tijd van het jaar is " We lachen beiden om zijn grap. Als dit nu niet was gebeurt had zijn moeder waarschijnlijk de hele roedel al verteld dat er kinderen aankwamen. " En daarbij, Liv. Zelfs tijdens deze periode zie ik je graag " Hij drukt een kus op mijn neus en daarna eentje op mijn lippen. " Ik krijg toch een troostprijs hoop ik ? " Ik barst in lachen uit en geef hem een duw. " Nee, de komende paar dagen niets nee . Daarna misschien " Zijn ogen lichten wat op en ik kan hem zo aan foute dingen zien denken.
----------------------------------------------
A/N: Vote/Comment/Follow
JE LEEST
The Wrong Mate
Loup-garouOlivia leert haar mate kennen tijdens vredesvergaderingen. Niemand is tevreden met dit nieuwe koppel. Ze zouden vijanden moeten zijn, geen geliefden. Liv is té verliefd om daarover na te denken. Ze wil alleen maar bij hem zijn. Luistert Liv naar haa...