Epiloog
4 jaar later
Mijn blik is gericht op de grote speeltuin. Verschillende kinderen klauteren en spelen er. Mijn ogen volgen vooral mijn kindje. Flynn is één van de sociaalste kinderen die ik ken. Hij gaat altijd bij iedereen langs, ook al zijn het grote Alfa's of dergelijke. Hij lijkt voor niemand bang. Geërfd van zijn vader.
Die vader zit nu naast mij. Zijn blik op mij gericht. Zijn ene arm rond me heen en de andere om mijn buik. Sinds kort zijn we weer verrast. Opnieuw een babytje, een meisje deze keer. Het zal ons gezinnetje compleet maken. We hebben zelfs al een naam uitgekozen voor haar: Sophia. Net zoals Luke Flynn zal voorbereiden op zijn rol van Alfa, zal ik haar alles proberen leren om een goede Luna te zijn.
Luke gaat , zoals verwacht, ook helemaal op in zijn vaderrol. Hij is vaak thuis en probeert zijn bèta ook meer verantwoordelijkheden te geven. En als er echt dringende zaken zijn dan neemt hij ze mee naar huis, terwijl hij samen met Flynn tv kijkt bijvoorbeeld. Zeg nog maar eens dat mannen niet kunnen multitasken. Luke is daar het beste voorbeeld van.
Mijn moeder is Flynn's vaste oppas als geen van ons twee op hem kan passen. Sinds Flynn's geboorte lacht ze meer en zie ik haar nooit nog verdrietig. Ze lijkt het helemaal achter zich gelaten te hebben, wat een goede zaak is.
Misschien zijn jullie wel benieuwd naar het uiterlijk van mijn kleine jongen. Ik kan het in één zin samenvatten: een perfecte kopie van zijn vader. Alleen zijn ogen heeft hij van mij. Het geeft me nog meer vertrouwen in de toekomst. Flynn zal een goede Alfa zijn, net zoals zijn vader.
" Mam! " Flynn's stem schreeuwt door het speeltuintje en ik ren meteen naar hem toe, met Luke achter me aan. Flynn zit naast een meisje op de grond. Haar knie lijkt wat geschaafd. " wat is er jongen? " Ik aai over zijn haren en kijk van hem naar het meisje naar Luke. " Leyla heeft pijn ... hier " Hij wijst voorzichtig naar de knie van het meisje en kijkt me met een zielige blik aan. " Mama Leyla helpen " Ik kan een grinnik toch niet onderdrukken en druk een kus op zijn haar. De moeder van Leyla komt al snel naar ons toegelopen en brengt haar dochter naar huis, nadat ze ons begroet heeft natuurlijk.
Het is al laat geworden dus we brengen Flynn ook maar naar huis. Hij huppelt tussen ons in, zijn kleine handjes hebben van ons alle twee een hand vast. " wat gaan we morgen doen? " Hij kijkt van Luke naar mij. Altijd zo enthousiast. " Wat denk je ervan als ik je morgen eens meeneem naar de grote jongens hé " Luke heeft hem omgepakt en zet hem op zijn schouders, voor hij verder loopt naar ons huis, nog steeds hetzelfde als vroeger. " Dan zal ik je eens tonen waar papa werkt " Een grote glimlach zit op allebei hun gezichten. Mijn handen gaan automatisch naar mijn buik. Binnenkort een twee kindje. Vooral Luke hoopt dat het een exacte kopie van mij is. Het zou inderdaad wel leuk zijn, maar hoe ze er ook uitziet ik hou toch van haar. Alleen kan ik niet wachten tot ze er is, tot we haar beiden kunnen knuffelen. En tot ze samen met Flynn kan beginnen spelen, dan kan hij haar beschermen als een grote broer. Of zoals Luke mij altijd beschermd heeft.
Luke zet Flynn neer op de grond zodra we thuis zijn. Hij spurt meteen naar boven, één van zijn actiefiguren gaan pakken. Luke's armen glijden rond mijn heup en zijn handen rusten op mijn buik. " Dag mijn twee meisjes " Hij drukt een kus in mijn nek en ik zucht gelukzalig. We hadden afgesproken om maar twee kindjes te krijgen maar op momenten zoals deze lijk ik mijn idee daarover te willen veranderen. Luke is ook zo goed met kindjes!
Ik druk mijn lippen op die van hem en ondanks mijn buik druk ik me zo dicht mogelijk tegen hem. Net als we helemaal op gaan in onze zoen voel ik iets bij mijn been. Aan mijn voeten staan Flynn, van de één naar de andere te kijken. " Flynn wil ook een zoentje " Hij strekt zijn armen uit en Luke pakt hem op. Luke's andere arm ligt rond mijn heup en mijn armen sla ik om mijn twee mannen heen. Een gezinsknuffel. Zouden we zo altijd kunnen blijven staan? Kleine kindjes, geen zorgen, een mooie moment.
Ik ben de maangodin dankbaar dat ze me aan Luke gekoppeld heeft. We hebben al veel meegemaakt, maar het ziet ernaar uit dat daar alleen nog maar goede herinneringen bijkomen. Ik kan niet wachten. De rest van ons leven samen. Met onze kinderen en hopelijk veel kleinkinderen.
Een toekomst waar ik echt naar uitkijk, met mijn perfecte Mate ( ' The Perfect Mate ' )
~ The End ~
A/N: Het einde van The Wrong Mate. Het vervolg zal ik straks al plaatsen ;) Misschien zelfs al met het eerste hoofdstukje :)
Vote/Comment/Follow
JE LEEST
The Wrong Mate
LobisomemOlivia leert haar mate kennen tijdens vredesvergaderingen. Niemand is tevreden met dit nieuwe koppel. Ze zouden vijanden moeten zijn, geen geliefden. Liv is té verliefd om daarover na te denken. Ze wil alleen maar bij hem zijn. Luistert Liv naar haa...