The Wrong Mate

Hoofdstuk 27

Hoofdstuk 27

P.O.V Liv

Ik kom klinkt het plots in mijn hoofd. Hij heeft me gehoord! Een glimlach staat meteen op mijn gezicht, maar zodra ik me weer herinner dat er een wacht in mijn kamer staat doe ik zo normaal mogelijk. Hij mag niets doorhebben! Een paar minuten later hoor ik veel geluiden buiten. Zou Luke een heel leger meegenomen hebben om me te redden? In het huis klinken nu ook geluiden en ik sta langzaam recht. De wachter komt meteen naar me toe en ik probeer zo snel mogelijk naar de deur te gaan, naar buiten te gaan. In de deuropening houdt hij me al tegen en trekt me terug de kamer in.

" Laat me los! " zeg ik terwijl ik hem probeer weg te duwen. Hij is veel sterker dan mij en voor ik het weet lig ik op de grond. Een luide grom stopt ons gevecht. Mijn blik gaat naar de deur waar een wolf staat. De bruine ogen vertellen me dat het Luke is! Met langzame passen komt hij de kamer in, zijn blik de hele tijd op de wachter. Hij veranderd meteen ook in zijn wolf-vorm, maar niet voor lang. Een paar seconden later ligt hij al dood op de grond.

De hele tijd ben ik blijven zitten op mijn plaats. Luke komt meteen naar me toe en drukt zijn neus tegen mijn nek. " Ik heb niets " zeg ik zacht. Gelukkig maar. Zegt hij tegen me. Ik sta recht en loop achter hem aan naar buiten. Normaal zou ik shiften in mijn wolvenvorm maar mijn wolf is te erg van streek door mijn vader. Ze heeft al een hele tijd niets van zich laten horen en ergens maakt me dat ongerust.

Luke gaat als eerste naar beneden. Het hele huis ligt in puin en overal zijn wolven met elkaar aan het vechten. Zodra ze Luke en mij zien, loopt een heel deel achter ons aan terug naar de grens. Ondertussen zit ik al op Luke zijn rug en druk mijn gezicht in zijn vacht. Hij blijft de hele tijd lopen tot we in onze kamer zijn. Daar veranderd hij terug voor hij me bijna plet tegen zijn borst.

" Ik heb niets, Luke. Kalmeer maar " zeg ik zacht. Hij beseft blijkbaar nog niet dat ik veilig ben. Zodra dat wel het geval is laat hij me los en kijkt me aan. " Je vader zei dat je me niet meer wou. Dat je hem gevraagd had om je te beschermen tegen mij " Zijn ogen staan pijnlijk als hij het zegt en ik druk mezelf dichter tegen hem aan. " Ik wil je wel Luke! Mijn vader wil je vermoorden zodat hij de roedel over kan nemen "

Luke's armen houden me stevig vast, terwijl hij duidelijk nadenkt over wat ik net gezegd heb. " Ik verdubbel de wachters. Niemand houd je bij me weg! En niemand mag ik jouw buurt komen " Behalve jij denk ik er in gedachten bij. Hij zal dat waarschijnlijk ook wel denken. Nu ik zo dicht bij hem in de buurt ben voel ik me weer veilig. Ik weet dat hij er alles aan zal doen om me te beschermen!

-------------------------------------------------------

A/N: Liv is terug thuis, maar wat gaat haar vader nu weer uit zijn grote hoed toveren? 

Vote/Comment/Follow