The Wrong Mate

Hoofdstuk 33

Hoofdstuk 33

Ik tik Luke een paar keer op zijn rug, zodat hij zich weer omdraait en me aankijkt. Met een blik van ' wat nu weer, ik ben druk bezig '. " Luke, ik vecht mee en daarmee uit. Ik heb nog nooit meegevochten en als je wilt dat ik deze oorlog overleef dan is het beter dat je me traint " Ik weet dat ik met die laatste zin een gevoelige snaar geraakt heb. Zijn blik verzacht wat en hij slaat een arm om mijn schouder.

" Een paar verdedingslessen kunnen misschien geen kwaad. Maar ik blijf erbij dat je binnen blijft, bij de vrouwen en kinderen " Ik rol met mijn ogen, maar ben toch blij dat ik een paar trainingslessen krijg. Beter iets dan niets en ik vind nog wel een oplossing voor dat laatste.

Luke werpt nog een korte blik op de vechtende wolven en loopt dan met me mee een eindje verder in het bos. " Dus, wat gaan we als eerste doen " Nu hij me eindelijk wat training gaat geven voel ik het enthousiasme door me heen stromen. Het zorgt ervoor dat Luke begint te lachen en me nog wat dichter tegen zich aantrekt.

" Jij hebt er duidelijk zin in " Ik huppel bijna naast hem en zit de hele tijd rond te kijken waar we naartoe gaan. " Tegen wie laat je me vechten? " Voor de tweede keer in een paar minuten tijd verhard Luke's blik. " Je gaat tegen niemand vechten. Ik geef je alleen een paar tips, meer niet "

Na nog een paar meter gestapt te hebben blijven we staan. " Maar als ik tegen niemand vecht ga ik me nooit kunnen verdedigen " probeer ik hem te overtuigen. Het blijft even stil en ik weet dat hij erover nadenkt. " Oke, dan vecht je tegen mij. " Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en laat daarna zijn botten kraken om in een wolf te veranderen.

Ik aarzel nog even voor ik ergens achter ga staan, mijn kleren uitdoe en daarna verander. Jongenskleren genoeg hier in de buurt, maar meisjeskleren? De mannenbroeken vliegen je hier om de oren. Misschien toch maar eens op mijn lijstje zetten. Ik krijg Luke wel zover dat hij daar verandering in brengt.

Luke staat nog steeds te wachten op dezelfde plaats waar ik hem het laatste zag. Ik loop rustig naar hem toe en blijf op een kleine afstand staan. Val me maar aan zegt Luke via de mind link. Opnieuw aarzel ik even. Het is en blijf mijn vriendje/mate/Alfa waar ik tegenover sta. Uiteindelijk besluit ik even te wachten om hem zo wat te irriteren, voor ik aanval. Met één simpele beweging heeft hij mijn aanval al afgeblokt.

En hij dacht dat ik geen trainingen nodig had ... Als ik hem al niet aankan dan ga ik niemand aankunnen. Luke zorgt ervoor dat ik niet gewond raak, hij gaat me ook niet echt aanvallen en om me goed te laten voelen zal hij misschien wel eens doen alsof ik hem geraakt heb. In een gevecht gaat de andere mij wel pijn doen.

Ik wil een eerlijk gevecht Luke! Ik blijf hem aanvallen, terwijl ik die zin in mijn hoofd blijf sturen naar hem. De hele tijd zet hij simpel een stap opzij of iets dergelijks waardoor ik hem geen enkele keer kan raken. Niemand zal me zo behandelen! Vecht eerlijk tegen me of ik zoek iemand anders! Iemand die wel eerlijk is! Zodra ik dat naar hem gestuurd heb, heb ik al spijt. Zeker als Luke begint te grommen.

A/N: Troubles in paradise? 

En meer dan 4000 views :D 

Vote/Comment/Follow