KARARSIZ #Wattys2016

-21- Polis

Yanıyordum. Gözlerimin içi alev almıştı. Onun gözlerinin içine baktığımda uzaklardan yükselen turuncu bir ateş görüyordum sanki. Dişlerimi birbirine bastırıyordum ve bu başımı ağrıtıyordu. Parmak uçlarım buz kesilmişti. Tırnaklarımı etime bastırdığım sırada sessizliğin acı içinde çöktüğünü hissettim.

"Sen tam bir salaksın."

Tıslama niteliğinde söylemişti Aras bu cümleyi. Ama sanki gözlerinde gördüğüm o alevin içine tonlarca miktardaki buzlu suyu dökmüşler gibi her sey bir anda sönmüştü. Suyun ateşle buluştuğunda çıkardığı o ses kulaklarımda yankılandı.

"Düşünme bile." dediğinde nasıl bu kadar rahat olabildiğini düşündüm. Ben onu bırakıp gitsem adamların kafasına sıkmayacağına nasıl olurda garanti verebilirdi? O süper güçleri olan bir karakter değildi ki adamların elinden kurtulabilsin?

"Şşş." diyerek müdahale etti Aydın. "Sessizliği bozma Aras. Sana da sıra gelecek. Ancak burda ilk söz Ecmel'in."

Sanada sıra gelecek.

Aras'ın laflarından sonra hala vereceğim cevabı düşünmek baya aptalca oluyordu. Hala onu düşünmek baya baya saçmaya kaçıyordu.

"Ya cevap vermezsem?" dedim gözlerimi Aydın 'a dikerek.

"Öyle bir şansın yok Barkın." derken başını iki yana sallıyordu. Derin bir nefes aldım ve tüm sabrımı, cesaretimi bir araya topladım.

"O halde," dedim ve kuru dudaklarımı ıslattım. "Kardeşimi bırakın."

Aydın'ın patlattığı kahkaha kulak tırmalayıcıydı.

"Vay be," dedi gözleri ışıl ışıl. "Demek kardeşini seçtin. Yanılmışım o zaman?" derken ciddileşmişti. Tek kaşı havaya kalktı. "Demek birbirinizi sevmiyorsunuz?"

Başımı eğdim. Bana bakıyordu, bunu hissediyordum.

"Onca geçen zaman da ona değer bile vermedin."

Gözlerimi kapatıp derin nefes almaya çalıştım. Ancak kalbimin ağrısı buna izin vermemişti.

"Yazık oldu o öpüşmelere..."

Başımı sinirle yukarı kaldırdığımda Aras'ın da aynı anda Aydın 'a dirseğini geçirmeye çalıştığını gördüm. Ancak başarısız olmuştu.

Bir anlık cesaretle gözlerim Elçin'e kaydığında mavi gözlerini belerttiğini gördüm.

"Daha ne istiyorsun pislik herif? Kızları bırak gitsinler!" diye kükredi Aras. Aydın arkamda duran adama işaret verince adam yavaşça Elçin'in ellerini çözdü, sonra da ağzını açtı. Beni de belimdeki silahın ucuyla öne itti.

Hemen Elçin'in elini tuttum ve merdivenlerin başına geldim. Aras'a bakmamak için kendimi çok zor tutuyordum.

İki basamak indikten sonra Elçin'i önüme aldım.

"Şoförüne son bir kez bakmak istemez misin Ecmel Barkın?"

Dişimle dudağımın kenarını kanatırcasına ısırdım ve Aras'a baktım. Bana hissiz ve tamamen boş gözlerle bakıyordu.