KARARSIZ #Wattys2016

-6- Yılbaşı ~ ÖZEL

ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜ KISA BİR BÖLÜM YAPARAK YILBAŞI GÜNÜNE ÖZEL HAZIRLADIM. VE MULTİMEDYAYA KOYDUĞUM ŞARKI EŞLİĞİNDE OKURSANIZ ÇOK SEVİNİRİM :)))

Sizi Seviyorum :*

•••

Koray kelimenin tam anlamıyla 'operasyon' demişti evet ama dışarıda yılbaşı hazırlıkları için canını dişine takarak etrafı süsleyen, yeni bir yılın geldiğinin müjdesini veren ve bu vasat hayatımızda bize yılbaşı gibi renkli gerçekleri hatırlatanlara hayranlıkla baktığımda, Koray'ın bu işi erteleyeceğini anlamıştım.

''Olmaz.'' dedim kafamı iki yana sallayarak. ''Kardeşim kayıpken o dedektif benden yılbaşını kutlamamamı beklemesin.''

Aras benden gözlerini ayırmadan elmasından koca bir ısırık aldı ve,

''Sen bilirsin.'' dedi. ''Ama hayatını kendine zehir etme derim ben.''

''Sen anneni ararken sırf hayatını zehir etmemek uğruna kutlama yapabilir misin?'' diye sorduğumda ise susmuştu. Biliyordum, o da benim gibi düşünüyordu aslında ama yaşadıklarından taviz vermemesi işimizi oldukça zora sokuyordu.

Tekrardan camdan dışarı, ışıklarla yanıp sönen 2015 yazısına baktım.

''Elçin,'' dedim duraksayarak. ''Yılbaşını kutlamayı çok severdi.''

Beynimde küçüklüğüme doğru kozmik zaman yaparken Aras'ın gözleri hala bendeydi. Belki de her şey bitmiş gibi konuşmamalıydım. Belki, bir umut, yılbaşı gecesi yani bu gece Elçin'den bir haber alabilirdim. Onu görmeyi bir kenara bıraktım, sesini bile duymayı o kadar çok istiyordum ki... Bana annemi hatırlatan tek şey olan kardeşimin hayatımdan ani çıkışı beni cidden bozguna uğratmıştı ve günler geçtikçe artan suskunluğum, bunun bir göstergesiydi.

''Drama yaratmaya gerek yok.'' dedi Aras yayıldığı koltuktan kalkarak. Elindeki elmayı çöp kutusuna atarken ona gözlerimi kısmış bakıyordum.

''Drama yaratmıyorum.''

Bana kısa bir bakış attıktan sonra cebinden telefonunu çıkardı ve biraz uğraştıktan sonra kafasını kaldırıp bana baktı.

''Koray'a haber verdim. Bu akşam hicbir plan yapmıyoruz. Yılbaşında evde olacağım, sonrasına bakarız zaten.'' dedi.

O halde ben de bu gece evdeydim ve Elçin'in tabiriyle ptt yapacaktım. Aras ile birlikte yılbaşını geçirmek... Immm, kulak tırmalıyordu.

Çaresizliğim bana sırıtarak bakarken kabullenmeyi öğrenmiştim.

Aras'a yardım edecektim fakat o da bana yardım edecekti. Elçin'i bulacağıma inanmam gerekiyordu fakat diğer yandan Aras'ın şu peşindeki mafyalar yüzünden de tehlikede olduğumuzu hatırlayarak bilinçli hareket etmeliydim. Koray'ı ilk günden değerlendirmek istemiyordum fakat cıvık hareketlerinin beni rahatsız ettiğini söyleyebilirdim.

Hayatım koca bir ''ama''larla doluydu ve ben bu yıla koca bir ''ama''larla girecektim. Ne hoş, değil mi?

Etrafta ''jingle bells'' melodileri yankı uyandırırken gökyüzünden dökülen sulu karın yeryüzüne yavaşca inmesi ayrı bir görüntü katıyordu manzaraya. Gerçekten tüm günü pencerenin önünde şu manzarayı izleyerek geçirebilirdim.

''Sıkılmadın mı?'' diye sordu arkamdan gelen bir ses. Kafamı o yöne çevirdiğimde Aras ile göz göze gelmiştim.

''Yoo.'' dedim mırıltılı bir ses çıkararak. Ardından şık bir gömlek ile pantolon giyinen Aras'ı süzdüm.