Kırgın Çiçekler SonGün

11.Bölüm

Selamlar

Selamlar

Selamlar

Biliyorum çok fazla selamlar dedim ki hala diyorum... Şimci mini bir duyurum var ÖNEMLİ okuyun ya lütfennnn.

Şimdi bir önceki bölümde hikayeye Gökhankatıldı ama fragmandan karakteri görünca tahmin benim yanlış çıktı hikayede de değişecek ama yinede Eylül'ün eski çıktığı olarak kalacak bu bir. İkinicisi efenim; Gökhan'ın babasıyla ilgili geçen dialoğu silip -> akrabalarımız + ->Koşuyolu mahallesi de değişti (!) olarak tekrar yazınız..

Üç Songül'ü koruyucu aile olarak alan ailesi aslında gerçek ailesi ama Ali üvey baba olacak

Ve sonuncusu SonGün başlatsam bile beni eski hikayemi yazanlar bilir kolay ilişki ysşayamazlar başlayacak ama çok sürmez malum Güney'in peşinde 2 kız var birde Güney'in kıskançlığı + atışmasız bir ilişki olmaz bilginize bunları düşünün bi diyorum bölüm sonunu bekleyin sadece..

İyi okumalar öptüm hepinizi..

11. Bölüm

"Şanş mı? Gerçek bir İLİŞKİ mi?"

Gökhan

"Anne ben çıkıyorum arkadaşlarla sahada basketbol oynayacağız" annem hemen yanıma gelip sarıldı. "Tamam oğlum dikkat et. Biliyorum eski okulunu ,istiyorsun ama yeni okul, yeni bir hayat var sen bunada ayak uydurursun eminim." Dediğinde elini öpüp sarıldım "en azından okul masrafını karşılayan bir akrabalarımız var çıkarları için şirketin borçları bittiğinde başına geçeceğim ya neyse.. Son 2 yıl sonra ben bakacağım sana hadi gittim ben" diyerek evden çıktım ve yeni yeri keşfetmeye başladım. Gideceğim okulun önünden geçerken Eylül'ü gördüm eski okulumdan kız arkadaşım dı bir ara çıkmıştık tabii benden ansızın ayrıldı görünce okula doğru yürüyüp çıkmalarını bekledim. Kapıdan çıkınca onu elele Serkan ile gördüm ama bu Nazan teyze ve tevfik amcanın oğlu. Peki ne zaman bu okula geldiler? Merak edince "Eylül" diye çağırdım bana dönünce gülerken bir anda şaşırıp kaldı. "Gökhan?" Serkan bana ve Eylül'e bakarken arkadan "Songül" diye kırklı yaşlarda bir kadın çağırınca ortalık fena karıştı.. Herkes bir bana bir o kadına bakarken anladığım kadarıyla Songül olması gerek kadına doğru yaklaştı.

Songül Ağzından

Konuşup sohbet ederken biri Eylül'ü çağırdı o pis sapık adam mı dfiye bakarken bizim yaşıtımız bir çocuk çıktı. Eylül şaşkınca "Gökhan" dediğinde yüz ifadesinden anlamıştım gibi kim olduğunu tam bunu düşünürken hayatımı maffedecek bir ses geldi arkadan. Tüm kurduğum düzenimi ve ortaya çıkacak bir yalanı. Eskiden annem dediğim kadına doğru yürümeye başladım ağlamamak için savaş veriyorum. "Siz kimsiniz?" diyorum önce belki gider diye ama "Annen" deyince gözümü istemsiz kaptıyorum. Arkadan "annesi mi?" diye soranları duyunca sinirleniyorum "Benim annem öldü siz beni başkasıyla karıştırdınız herhalde" zorlukla söylüyorum bir yandan da güçlü duruyorum "Hayır karıştırmadım sen buraya benim yüzümden bıraktılar yıllar önce" dediğinde sarılıyor bana yaşlar aktığında sarılmak istesemde itiyorum "14 yıl önce beni nasıl bıraktıysan öyle git! Dönme bir daha da!" öyle bir bağırdım ki bekçi dışarı çıktı tabii okulda olan öğrencilerde yurda doğru yürürken karşıdan bir araba geldi plakayı görünce o adam olduğunu anlamıştım geldiğim tarafa döndüğümde Halil abim sadece "Songül git buradan" dediğinde anneme "Yaptığını beğendin mi? yine buldu beni.." diyerek sorup okulun içine koştum. Kader anlayınca peşimden gelmeye başladı "Songül dur!" okulda direk havuza gittim orası güvenliydi eğer gelirse havuzun içinde nefesimi tutardım kaçardı. "Kader gelme çık!"