Kırgın Çiçekler SonGün

17.Bölüm

17 Bölüm

Selamlar..

Öncelikle Bayramınız Kutlu Olsun sınır vardı biliyorum dolmadan geldi ama o kadar güzel yorum vardı ki çok çok teşekkür ederim hepinize.
Ilk kez bu hikayemde bölümlerin bu kadar sevildiğini, hikayenin sevilmesi beni çok şaşırttı birçok hikaye yazdim bir tanesine bu kadar güzel yorum gelmedi.
Yani siz iyiki varsınız hepinizi çok çok çok çok seviyorum. Yorumda kavga edenler vardı lütfen bir daha olmasın..
Tekrardan teşekkürler sizi bölümle başbaşa bırakıyorum bir de Bu bölümde Ters Köşe olmaya hazır olun baylar bayanlar ;)(;

Genclik başımda duman,
İlk Aşkım, ilk heyecan
Kovaladıkça kaçan
Ateş Böceğim misin?

Iyi Okumalar

Songül Ağzından

Hepimiz hastanedeydik inanmayacaksınız ama Defne bile buradaydı üstelik beni en çok şaşırtan olay ise onca pislik yapmasına rağmen hüngür hüngür ağlıyordu.
Yangını kim çıkarttı bilmiyorum ama eğer Cemre'ye birşey olursa ona hayatı zehir ederim. Bizim kızlar üzüntüden yorgun düştü bende agliyordum ama onlar daha kötü durumdaydilar. Kader'in yanından kalkıp öylece hastane yatağında yatan Cemre'ye baktım aklıma ilk onu okulun önünde gördüğüm gün geldi pardon yurdun bize biz seninle aynı ayarda değiliz kızım uğraşma bizimle demişti sonra okulda sen benim eskilerimi giymissin dediğinde ceketi ona fırlatıp gitmiştim ama şu an ona kızmıyorum çünkü kardeş olmuştuk. Sahi kaç ay oldu yurda geleli? 6-7?? O kadar alıştım ki ölürse dayanamazdım.
"Sen ne acılar atlattin bunu mu atlatamayacaksın? Uyan artık Cemre daha ne kadar uzeceksin bizi? Uyan kızım." Artık dayanamamıştım hiç kimse umrumda değildi oradan kaçıp gittim güçlü duran ben ağlamaya başlamıştım. Ağır geldi yaşadıklarım bir yandan Güney şimdi de kardesim ölümle savaşıyor tek bir dileğim var Cemre iyilessin herşey yalan artık geçmişi bırakacağım Cemre'nin de bugün alışverişe gitmeden önce dediği gibi "Ben eşi Songül'ü istiyorum bu halini değil!" Aşk beni bu hale getirmişti o zaman tek çözüm yolu vardı aşkı hayatımdan sonsuza dek çıkarmak acımdan öleceğimi bilsem de aşk yok benim için bitti bugün o partide Güney benim için bitti, aşkta!

Güney Ağzından

Cemre'nin uyanmasını bekliyorduk hayatı tehlikesi vardı . Songül bilerek üzmüştüm ama bir nedeni vardı onu şimdi söyleyemem ama şunu bilin Halil yüzünden değil aksine onun mutlu olması için. Ona güveniyordum hiç kuşkusuz tek bir kural vardı bu oyunda Songül bunu bilmemeliydi. Bugün çok sinirlenmistim. Kabul ediyorum hayvanın tekiyim ne olursa olsun sinirimi kontrol edip kapıyı çarpıp çıkmalıydım o odadan... O kadar pişmanım ki Songül den daha fazla canım yanıyor. Ne gidip ona iyi mi diye sorabiliyorum ne de güçlü olması için destek olamıyorum sadece uzaktan izliyorum. Ayağa kalkıp Cemre'ye bakmaya başladı bende ona bakıyorum aniden konuşmaya başladı öyle güzel konuştu ki duygulandım..
Ağır abla diyoruz ama daha fazla dayanamazdı bugün yaşadıklarına dışardan sert görünen ama içinde en ufak şeyde aglamaya hazır minik bir kız çocuğu vardı ben bunu düşünürken çoktan hastaneden çıkmaya başladı bile bende dayanamayıp peşinden gittim. Yanına yaklaşmadan başına birşey gelmemesi için bekliyordum..
"Güney senden nefret ediyorum. Nefret ediyorum." Dediginde onu geri kazanmanın hiç de kolay olmayacağını anlamıştım. Merdivenlere oturduğu için bende hemen arkasına oturup arkadan ona sarıldım..
"Güney git oynama benimle artık bir karar ver ya tamamen öldür, yada hiç öldürme beni lütfen." Cevap vermeden sadece saçlarından öpüyorum Songül'ü oda başını omzuma koyarak gözlerini kapatıyor. "Güney"
Sesi yorgun çıkıyordu, üzgün ve kırgın benim güzel kırgın çiçeğimin "sende bırakma beni"
G:"Bırakmadım ki" bunu söyleyince bana dönündüğünde pot kırdığımı yeni anlıyorum
S:"Oğlum sen neyin kafasını yaşıyorsun! Bir karar ver!"
G:"Bıraktım dedim sen yanlış anladın bugün yanındayım iyi değilsin."
S:" Oğlum bak git! Benim sinirlerimi bozma zaten sırtım çok ağrıyor atarım seni burdan aşağıya neren kırılırsa artık!"
Ayaga kalkip merdivenleri yukari çıkıyor bende peşinden.
G:"Kızım bu elbisenin kısalığı ne?"
S:"Defne sevgilin değil mi niye bana sarıyorsun sen?! Ona sor!"