29. Bölüm
Songül Ağzından
Hastanede kendi kendine oturuyorum. Feride Hanım dı sanırım bir kadın gelip, kızların çok yorulduğunu söyleyerek hastaneden götürmüştü.
Herkes gidince yalnız kalıp uyumak istedim ama uyuyamadim. Pencere uzak olsada arkamı dönüp dışarıyı izlemeye çalıştım ama korkuyordum çok yalnızım ya birşey yaparlarsa bana ? Ağlamaya başladım tam bu sırada biri içeri girdi doktor dur diyerek arkamı dönüp bakmadım ama kapı kapanıp yanıma doğru yaklaşınca korktum. Bağırıp bağırmama arasında kalınca omuzuma deyen el ile yerimde sıçradım!
"Korkma benim Güney."
"Bende ondan korkuyorum ya! Kimsin sen? Ne istiyorsun benden !" Ondan uzaklaşarak ona doğru döndüm. "Uzak dur.""Ya sabır. Korkma benden sana hiç zarar gelmez."
"Neden güveneyim ki sana?"
"Al ışte yine başa döndük. Niye guveneceksin biliyor musun?"
"Niye?"
"Çünkü ben senin sevgilinim."
"Neeee?!" Sanırım kulağı sağır oldu.
"Kızım hafıza resetelendi ama ses yine aynı ya az bagir biraz az!"
"Bağıran sensin şu an!"
"Off! Neyse sevgiliyiz biz. "
"Sen ve ben mi?" Ikimizi de işaret ederek ciddi misin bakışı attım. "Ikimiz." Gözlerimi saat yönüyle döndürüp ona baktım. "Sen benim tipim degilsin ve büyük ihtimalle yalan söylüyorsun."
"Buraya gelen ve seni tanıyan herkese sor sevgiliyiz biz."
"Bi git oğlum ya! Sevgiliymisiz güya Te Allah'ım Yarebbim!"
"Gitmiyorum lan napıcan?"
"Otur süs gibi orda bende gidip dolaşayım."
"Pardon? Hayırdır güzelim bu halde nereye sen?"
"Ayy tipik sokak erkeği nefret ederim yani."
"Yani mi? Ayy mi? Songül, bitanem ne oldu sana ya? Nasıl çarptın başını sen?"
"Bilmiyorum ki valla hatırlamıyorum şekerim. Hem hatırlasam sana aşık olduğum için kendimi bir tane çakardım canısı. "
"Şekerim.. ne ne ne ne?"
"Nenen! Ne var ne nenenenen ne diyon başımda lan!"
"Canısı dedin farkında mısın?"
"Evet hem ne bu kılığım benim ya tam bir erkek fatma gibi iyyy!"
Bunu söyleyince Güney öküzün trene baktığı gibi bakmaya başladı bana. "Neye bakıyon?"
Dediğimde elini yüzüne çarptı. Bende gidip kıyafet alıp giyinmeye başladım. Giyindikten sonra şans eseri makyaj malzemesi bulunca göz kalemi çekip, rimelimi de sürünce koyu pembe rujumu sürüp saçımı açıp şekil verdim ve odaya geri döndüm. Güney beni görünce başkası sanıp önüne döndü artık önceki halim nasılsaydı? Kapıya doğru ilerlemeye başladığım an "Songül!" Diyerek rüzgar gibi yanima gelip kapıyı tutmaya başladı. "Bu halin ne senin?""Sana ne!" Kapıyı açmaya çalışınca dan diye kapattı.
"Hop hop hop nereye ya bu halde katil mi edeceksin kızım sen beni?!"
"Alla alla ya! Sen kimsin ki karışıyorsun bana neyimsin? Anammısın, babammısın lan?!"
"Sevgilinim senin! Ve senin bu halde başka birini sevme düşüncesi aklıma geldikçe bu odadan dışarı bile çıkmanı istemiyorum anladın mı?! Hem sen benden nefret etsende ben senin yanında olmak istiyorum anladın mı? Geç otur lütfen ben sırf senin için en sevdiğin yemekleri getirdim neyse burda kal ben aşağıdan alıp geliyorum."

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırgın Çiçekler SonGün
Fiksi PenggemarHerşey o gece Meral'in Eylül'ün başına bir bela açmaması için o parka gitmemizle başladı. O gün bize atılan o pis iftira hayatımızın değişmesine sebep oldu.. Yeni okul, yeni arkadaşlar.. Meral, Eylül, Kader ve ben birde aramıza katılan yeni dostumuz...