Kırgın Çiçekler SonGün

24.Bölüm

24.Bölüm

Songül'ün Ağzından

Uyandığımda Güney yanımda değildi bende fırsattan yararlanarak elimden serumu çıkarıp kıyafetleri giymeye başladım psikolog mudur yoksa bizden daha deli olan benim deyimin ile bizi iyilestirmek isterken kendisi kafayı yiyen delikolog mu? Neyse kıyafetleri giyip potinlerimi de giydiğim de başıma kapişonu geçirerek kapıya yaklasmam la kapının açılıp yüzüme vurulması bir oldu. Hay ben böyle şansa! Ben başımı acıyla bağırıp tutarken biri elimi tutup Songül iyi misin diye sorduğunda kolunu itip sinirle ona baktım ve karşımda Güney.!
"Lan kapıyı niye öyle hızlı açıyorsun gerizekalı kafamı kırdın !"

"Asıl sen ne yapıyorsun kapının arkasında?! Kaçmaya mı calışıyordun?"

Şimdi yandık düşün Songül düşün
"Hayır sıkıldım aşağıya inip oturacağım." Salak Songül salak!

"Songül başına neden kapison gecirdin o zaman? Kaçmaya kalktın ışte."

"Off! Evet lan! Evet anasını satayım kaçmak istiyorum nefret ediyorum buradan lan!"
Bunu söyleyince önce hafifçe güldü sonra ciddilesere bana yaklaştı Güney. Ne oluyir ne oluyi?

"Songül sırf sen burada olduğun için bu yerde durmaya katlaniyorum yoksa ben senden daha çok nefret ediyorum buradan."
Bunu söyleyince kapıyı kapatıp gidip benim biraz önce kalktığım yatağa uzandı ve tavanı izlemeye başladı. Ben ona şaşkın ördek gibi bakarken "Gelsene yanıma" dediğinde hala tavana bakıyordu. Bende giydiğim kapisonlu cdkdgi çıkarıp yanına gidip uzandım. Kolunu başımın altına koyduğunda bende onun elini tutup duvara bakmaya başladım boş boş onun gibi bakıyorum.
"Güney."
"Hı.."
"Neden boş boş duvara bakıyoruz biz? Bembeyaz duvar ışte."
"Seni bilmem de benim hayatım sen benim hayatına girene kadar 'koca kara bir delikti'. (SENDEN BANA KALAN FILMI) sen girince
Bu duvar gibi yeni bomboş bir sayfa oldu. Yaşadığımız her anı, yaşayacağımızı düşündüğüm her anılar için bir sürü bomboş sayfalarla dolu.."
Bunu söylediğinde gülümsedim. Aklima gelen onca aniyla o sayfalar bitmiştir ya kalmaz boş sayfa.. "Ya biterse o sayfalar kalmazsa yer, yazamadigin ani kalırsa o zaman ne olacak?" Bunu sorduğumda derin bir nefes alıp uzun bir süre duvara bakmaya başladı. "O zaman ikinci kez yarım kalacak ve benim o kara deliğe geri döneceğim ya da tamamen hayatımı bitireceğim."
Bunu söyleyince hızla kalkıp koluna vurmaya başladım.
"Geri zekalı sen salak mısın? Hayatının sonuna kadar benimle olacağın ne malum ? Ayrılırsak ? Ben yine böyle birşey yaparsam oda olmadı başıma birşey gelirse sende mi geleceksin peşimden ? Guvenme bama oğlum ben anlamam aşktan öküzün önde giden biriyim ansızın canım sıkılır, aklım sıkar bırakırım seni belki o zaman ne olacak?"

G:"Dedim ya yok olacağım."

S:"Iyi ne halin varsa gör ben gidiyorum buradan kal burda bak boş boş duvara! Salak!"

Ayağa kalkıp tekrar ceketimi giymeye çalışırken Güney beni kucağına alıp yatağa geri yatırdı. Kendi de benim sıkıca tutup yanıma yattı.

G:"Gideceksin o psikoloğa gitmezsen her üzüldüğün an depresyona girip buradan hiç çıkamayacaksın."

S:"Banane lan! Onlar kafadan anormal. Kendileri tırlatmış bizi de delirtmek icin uğraşıyorlar."

G:"Beni kim iyilestirdu acaba? Merak etme benim doktorum ilgilenecek seninle."

S:"Benim doktora ihtiyacım yok! Benim bunu yapmam Ali abi yüzünden tamam mı? Beni o eve götürmesi böyle oluyor!"

G:"Tamam Feride Hanım niye emin bunu ikinci kez yaptığı için gitsin dedi ?"

S:"Çünkü yurtta da öyle oldu! Kabus gördüm o evde adamın öldürmeye kalktığı o ani gördüm kendimde değildim sonra gözümü hastanede açtım haberim yoktu intihar ettiğimden hem ben kan gördüğüm an düşüp kalıyorum nasıl oldureyim kendimi? Durum ortada ışte yaşıyorum! Şimdi beni bırak yoksa kulağın patlayacak çünkü imdat diye çığlık basacağım şimdi !"