SENİ KENDİME SAKLADIM [AlSel]

SENİ KENDİME SAKLADIM ~ FİNAL(Part 1)

"Bir süreliğine" dedim anneme bakarken. "Özledim İzmir'i , hem Nazlı'da gelecek!" artık bilmem kaçıncı yakarmamdı , bundada kabul etmezse üstelemeyecektim.

"Pekala! Ama telefonlar sürekli açık olacak , anlaşıldı mı?" direk annemin boynuna sarıldım.

"Tamam , tamam . Hepsine tamam."

...

"Burası efendim" dedi minyon tipli hostes bize oturacağımız yeri gösterirken. Nazikçe gülümsedim. Direk cam kenarına otururken Nazlı'ya dil çıkardım. Çocukluktan beri bi alışkanlıktı , otobüs olsun uçak olsun sürekli bir cam kenarı tartışmamız olurdu. Hadi ama kimin olmazdı ki?

"Dönüşte görüşürüz Selin hanım" derken koltuğa iyice yerleştim , Nazlı'yı takacak bir havada değildim. Aslında ben pek seyahat edecek havadada değildim.

O güne gelecek olursak! Ali'nin dev itirafı! Bu konudan Nazlı'ya bile bahsetmemiştim. Üzerinden bir hafta falan geçmişti herhalde. Ben pek dışarıya hamle hakkı vermediğimden , kimse bir şey anlamıyordu. O gün Aleyna yani Ali'nin ki , ya bu Ali'nin kiler de bitmiyor Didem bitiyor , Aleyna geliyor! Aleyna gelince tabi Ali tabiri caizse mal gibi kalmıştı , hiçbir şey söyleyememişti de haliyle! Ali orada bizi bırakıp , gitmişti.(!)

Ki Aleyna'da bu duruma çok sinirlenip benim üzerime yürümüştü. Bende tüm sinirimi ondan çıkartarak Allah ne verdiyse yolun ortasında sağlam bi Selin Yılmaz dayağı atmıştım. Yani Ozan zor kurtarmıştı kızı elimden.

Ertesi gecesi çalmaya başladı telefonlarım , ve hiç susmadı. Hep aynı numara. Aynı kişi. Hiçbirini açmadığım gibi hiçbir şekilde de evden çıkmamıştım. Tam bir hafta! Rekor! Bu ilk evden çıkışımdı. O da mecburiyetten. Ali telefonla ulaşamayınca her yolu deniyordu. Eve temizlik ürünleri satan adamların kılığına girip gelmişti! Bir gün çiçekçi , bir gün postacı.(!) Bende yalvar yakar anneme İzmir'e gidiyordum işte.

...

"Evim evim güzel odam" dedim kendimi yatağıma bırakırken, direk yastığıma sarıldım. "Çok özlemişim" Nazlı bana malca bir bakış atarak odasına geçti.

"İki ay mı?" dedim bağırarak. "İki ay mı oldu?" ses gelmedi. Bir süre sonra Nazlı elinde iki elbiseyle geldi. "Bu ne?"

"Elbise" dedi 'e' lerini uzatarak.

"Sağol ya burdan pırasa sanmıştım" gözlerini devirdi. "Ne yapacaksın o elbiseyi?" dediğimde gülümsedi.

"İkizcanım" dedi yatağa otururken. "Savaş'da burada yani İzmir'de" gözlerini kaçırdı. "Onunla buluşabilirmiyim?" kafamı salladım.

"Bu ne ya?" dedim ayağa kalkarken. "İyice aşk böceği oldunuz! Neyse git nereye istersen , aman bana bulaşma" boynuma atladı.

"Canım , canım , ikizcanım"

.....

Mutfakta su içip , tekrar odama çıktım ve kapıyı örtüp ayna karşısına geçtim. Baştan aşağıya kendimi süzdüm.

"Dağınık topuz" dedim saçıma ellerken. "Tamam . Pembe pijamalar , tamam" yerdeki çantanın içinden abur cubur poşetini de çıkardım. "Abur cubur , tamam" gülümsedim.