Chapter 9

68 4 0
                                        

Why am I here? I asked myself.

What am I doing in this place? I should run before someone else notice me.

I looked around and there I saw a man walking towards me. He's smiling, but it didn't reached his eyes.

He said hi then kissed me on my cheek. I froze. I wanted to protest, but I can't speak.

There's a long silence between us. I really wanted to talk but just like earlier, I can't.

He cupped my face and looked me in the eyes. We stared at each other for who knows how long.

Then he said, "Babe listen to me." he paused then wiped my tears. Tears? Am I crying? Shit! I told myself not to cry in front of him, never again. But these tears won't stop from flowing.

"Shhh. Stop crying." he said. He hugged me but I pushed him away.

"Sorry." he whispered.

Sorry? How can a sorry heal a wounded heart?

"I.. I loved you, always remember that. You'll always be special to me, but I.. I just can't continue this. Let's break up. I'm sorry." he said then tried to wipe my tears but I stopped him froing doing so.

I slapped him hard. If only it can ease the pain but it didn't.

I woke up from a bad dream. A very bad dream. Ang sakit. Ang sakit sakit pa ding alalahanin ng nakaraan. My past keeps haunting me. I wiped my tears. Yeah. I wasted gallons of tears already but here I am, crying all over again. It sucks.

Tumayo na ko and grabbed my phone. Tinignan ko yung oras, sakto alas diyes pa lang. Dumiretso na ko sa bathroom para mag ayos. May klase pa ko ng ala-una kaya kailangan ng kumilos.

Pagkalabas ko ng gate, may taong nakatayo sa gilid. Hinintay pala ko nito? Akala ko ba galit siya sakin? Mga lalaki talaga, minsan di mo maintindihan ang takbo ng utak.

Ni-lock ko yung gate at dumiretso ng lumakad, mukha namang walang balak kumibo nitong lalaking to. Wala din naman akong balak i-approach siya. We're not even friends.

"Denise.." tawag niya sakin, sinabayan niya ko sa paglalakad. Tinignan ko lang siya saglit pero agad ko ding tinuon ang tingin sa daan.

"uy. kausapin mo naman ako." sabi niya at hinarangan pa ang dinaraanan ko.

"What now?" I asked not looking at him.

"Sorry."

"For what?" I asked.

"umm.. kasi di kita pinansin kahapon?"

"It's no big deal."

"Good! Now, let me ask you a question." seryosong sabi niya.

"Ano naman yan?" iritado kong tanong.

"Ah eh.. about yesterday."

"What about it? Bilis bilisan mo nga!"

"The guy who calls you hon, sino yun?" seryosong tanong niya. Sinong hon? Ay lintek! Alam ko na kung sino.

"That's Warren." i said lazily.

"Is he your boyfriend?"

"What?! San nanggaling yan?" napatawa ako ng bahagya.

"You two.. look like a couple." sabi niya ng nakatungo na ang ulo.

"Really?" haha! nakakatawa naman yun. Warren and I being a couple? That would be incest, for Pete's sake!

"Oo."

"Haha! Okay." lumakad na ulit ako pero humarang na naman siya. "Ano na naman?" tanong ko pa.

"Then, if he's not your boyfriend, kaano ano mo yun?"

"Close friend. Tropa."

"Talaga?"

"Oo. Now get out off my way!" sigaw ko pero hinarang pa din niya ko.

"Talagang talaga?"

"Oo nga! Kulit!"

"Ayos!" umalis na siya sa harap ko pero bigla naman akong inakbayan.

"Hey! Bat mo ba ko inaakbayan?" nagbingi bingihan siya at iginaya na akong maglakad. "Bitaw nga or else!"

"Or else what?"

"Or else I'll kick you where it hurts the most." pagbabanta ko pero hindi ko naman gagawin yun. Eww kaya!

"Heto na nga. Aalisin ko na, love."

"Gosh!" tumakbo na ko sa inis, naiwan siya dun na nakangiti ng malapad. Pero bago pa siya tuluyang mawala sa paningin ko, narinig ko siyang sumigaw.

"NAMISS KITA NG SOBRA SAPPHIRE DENISE TOLENTINO!" Siraulo talaga! But it made me smile. Nakalimutan ko kahit saglit ang masamang panaginip ko kanina.

"Thanks and I'm sorry, Yexel." I whisphered to myself.

Undisclosed FeelingsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon