Πέρασε μιάμιση εβδομάδα και κάθε μέρα έτρεχα σαν τρελή για να βρω όλα τα πράγματα για το σπίτι του Στράτου...Χτες ξεκίνησαν να τα πηγαίνουν και να τα βάζω σε μια τάξη...Πιστεύω πως σε τρεις μερούλες θα το έχω τελειώσει και θα είμαι μέσα στην προθεσμία...
Τον Στράτο δεν τον έχω δει καθόλου από εκείνο το βράδυ που με φίλησε...Τον Άγγελο τον αποφεύγω με την δικαιολογία ότι πνίγομαι στην δουλειά αλλά ευτυχώς δεν παραπονιέται γιατί και αυτός έχει αρκετή δουλειά από ότι μου λέει...
Σήμερα κλασσικά πάλι άργησα να ξυπνήσω..Ευτυχώς που πάω κατευθείαν σπίτι του Στράτου και δεν θα τα ακούσω πάλι από τον Πέτρο..Με πήρε τηλέφωνο το συνεργείο μου και μου είπε ότι τα πάνω δωμάτιο έχουν τελειώσει όλα,και πως τώρα έχουν ξεκινήσει το σαλόνι...
Αφού έφτασα χαιρέτισα τον φρουρό στην πύλη,που με έχει μάθει τόσες μέρες και άνοιξε αμέσως την πόρτα..Όταν έφτασα κοντά στο σπίτι και άφησα το αμάξι είδα και ένα άλλο αραγμένο πιο πέρα...Σίγουρα είναι του Στράτου...Όχι ρε γαμώτο..Σήμερα που άργησε εμφανίστηκε;;;Κατέβηκα και με σίγουρο βήμα μπήκα στο σπίτι...Βρήκα τους πάντες να δουλεύουν και ανέβηκα στον πάνω όροφο και για τσεκάρω....Όλα τα δωμάτια ήταν εκπληκτικά,ακριβώς όπως τα είχε ζητήσει...Αφού χαμογέλασα γιατί ευχαριστήθηκα με το αποτέλεσμα μπήκα και στο γραφείο...Τον είδα να κάθεται όρθιος μπροστά στην μπαλκονόπορτα και σταμάτησα απότομα...Γύρισε προς το μέρος μου...
''Συγνώμη κ Κομνηνέ δεν ήξερα πως είσαστε εδώ...''είπα λίγο αμήχανα..
''Δεν πειράζει,πέρασα να δω πως πάει...''τα μάτια του διέτρεχαν σε όλο το σώμα μου και ένιωσα να παίρνω φωτιά...Τι στο καλό;;;
''Ο επάνω όροφος έχει τελειώσει,και τώρα θα βάλουμε σε μια σειρά τον κάτω..Σε δυο η τρεις μέρες το πολύ θα είναι έτοιμο...''δεν μιλούσε μόνο με κοίταζε...Αισθάνθηκα λίγο άβολα και συνέχισα να μιλάω..''Πως σας φαίνεται το γραφείο;;;Πήγατε καθόλου στις κρεβατοκάμαρες;;Μήπως είδατε κάτι που δεν σας αρέσει;;;Νομίζω πως όλα είναι όπως τα είχαμε πει..Αν ...'' πήγα να πω αλλά με διέκοψε...
''Σε κάνω να αισθάνεσαι νευρικότητα;;;'' ρώτησε
''Ορίστε;;;'' που στο καλό το κατάλαβε;;;
''Λέω σε κάνω να αισθάνεσαι νευρικότητα;;; το άκουσα μάνα μου...
''Απλά θέλω να είναι όλα έτσι όπως τα έχετε σκεφτεί...Πληρώνομαι γι'αυτή την δουλειά κ. Κομνηνέ..Και δεν μου αρέσουν τα λάθη...''
''Μπορείς να ηρεμήσεις..Από τα λίγα που κοίταξα όλα είναι μια χαρά...Και σταμάτα επιτέλους το κ.Κομνηνέ...Στράτο με λένε.'' είπε και ήρθε λίγο πιο κοντά μου...Ασυναίσθητα έκανα ένα βήμα πίσω και σήκωσε το φρύδι του...''Με φοβάσαι;;;'' τον άκουσα να ρωτάει...Στραβοκατάπια...
''Θα 'πρεπε;;;'' ρώτησα λίγο ειρωνικά...
''Όχι...''απάντησε αμέσως και έκανε ένα βήμα ακόμα πιο κοντά μου..Έμεινα στην θέση μου γιατί από πίσω μου βρισκόταν το γραφείο και δεν ήθελα να πέσω πάνω του...
Με κοιτούσε στα μάτια και δεν έλεγε τίποτα...Σήκωσε το χέρι του και τα δάχτυλά του χάιδεψαν τα χείλη μου...Ταράχτηκα αλλά δεν το έδειξα...
''Ακόμα τα θυμάμαι πάνω στα δικά μου..'' ψιθύρισε και ανατρίχιασα....''Όταν είμαι κοντά σου τρέμεις...Γιατί;;; με ρώτησε αλλά δεν νομίζω πως θα μπορούσα να μιλήσω ακόμα και να είχα τι να απαντήσω...Με κοίταξε και περίμενε μια απάντηση που σίγουρα δεν θα ερχόταν..Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που είδε αλλά την επόμενη στιγμή τα χείλη του είχαν κολλήσει στα δικά μου..
Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά όταν τα χέρια του τυλίχτηκαν στην μέση μου ξέχασα γιατί έπρεπε να το κάνω αυτό...Με τράβηξε πάνω του και έβαλα τα χέρια μου στο λαιμό του...Φιλιόμασταν λες και δεν μας ένοιαζε τίποτα...Με σήκωσε και με έβαλε να κάτσω πάνω στο γραφείο του και μπήκε ανάμεσα στα πόδια μου χωρίς να διακόψει το φιλί μας...
Το χέρι του έκανε διαδρομές ερεθιστικές στο πόδι μου και άφησα έναν αναστεναγμό....Συνέχισε να με φιλάει στον λαιμό και άφηνε μικρές δαγκωματιές....Μου έβγαλε την μπλούζα που φορούσα και πέταξα το σακάκι του στο πάτωμα...Με φιλούσε προς το στήθος μου και έριξα πίσω το κεφάλι μου...Τα δάχτυλα του πήγαν να βγάλουν το σουτιέν μου αλλά εκείνη την στιγμή ακούσαμε κάποιον από τον κάτω όροφο να με φωνάζει και συνήλθα από την τρέλα που πήγα να κάνω...
Τον απομάκρυνα από πάνω μου και κατέβηκα από το γραφείο...Προσπαθούσα να βρω την ανάσα μου και ταυτόχρονα φόρεσα την μπλούζα μου...Τον κοίταξα για ένα δευτερόλεπτο και πήγα να τον προσπεράσω...Με έπιασε από το χέρι...
''Ελίνα;;''
''Όχι Στράτο...Αυτό είναι λάθος...''
''Σε θέλω..Από την πρώτη στιγμή που σε είδα σε θέλω...'' τον άκουσα να μου λέει και με τράβηξε πάλι κοντά του...
''Δεν μπορώ....Δεν μπορώ να το κάνω αυτό στον Άγγελο...Συγνώμη...'' είπα και τα χέρια του έπεσαν στο πλάι...Απομακρύνθηκα από δίπλα του και όταν άνοιξα την πόρτα κοίταξα πάνω από τον ώμο μου...
''Καλύτερα να το ξεχάσουμε αυτό που μόλις έγινε..'' ήταν η τελευταία μου κουβέντα πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου...
Στηρίχθηκα στο ξύλο....Τι θα έκανα θεέ μου;;;Τι μου κάνει αυτός ο άντρας;;;Πρέπει να μείνω μακριά του....
Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκα προς τα κάτω...
