Άνοιξα τα μάτια μου και δεν ξέρω αν είχαν περάσει ώρες ή μέρες...Το μόνο που ένιωθα ήταν ολόκληρο το σώμα μου να πονάει και ένα κενό στην θέση της καρδιάς...Ένα κακό όνειρο,μόνο αυτό ήταν....δεν γίνεται να χάθηκε το παιδί μου....Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον Στράτο όρθιο μπροστά από το παράθυρο με την πλάτη προς εμένα...
''Στράτο...'' είπα και η φωνή μου με το ζόρι βγήκε...Λες και κάποιος είχε καρφώσει την γλώσσα μου και δεν μπορούσε να κουνηθεί....Γύρισε προς τα εμένα και μαύρη κύκλοι είχαν στολίσει τα άλλοτε λαμπερά μπλε μάτια του..Τα γένια του ήταν σίγουρα τριών ημερών...Νιώθω λες και έχω να τον δω πολύ καιρό...
''Το...το παιδί;;;'' ρώτησα διστακτικά και το βλέμμα του ήταν τρομακτικό...Δεν απάντησε μόνο με κοιτούσε...Σηκώθηκα από το κρεβάτι και τα πόδια μου έτρεμαν...Κρατήθηκα για να μην σωριαστώ κάτω...Ο Στράτος δεν κουνήθηκε καθόλου,ήταν λες και απλά δεν ανάσανε...''Που είναι ο γιος μου;;;'' ρώτησα ήρεμα αλλά και πάλι καμία απάντηση...Πήγα και στάθηκα μπροστά του...Η διαφορά ύψους ήταν αισθητή αλλά δεν έκανε καμία κίνηση να με κοιτάξει στα μάτια...''ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ;;;;'' ούρλιαξα και το πρόσωπο του συσπάστηκε...
''Δεν ξέρω...'' είπε τόσο σιγανά που με δυσκολία τον άκουσα...
''Τι σημαίνει δεν ξέρεις;;;;Που στο διάολο είναι το παιδί μου;;;Που;;;που;;;'' φώναζα και ταυτόχρονα τον χτυπούσα στο στέρνο....
''ΔΕΝ ΞΕΡΩ.....ΔΕΝ ΞΕΡΩ...''φώναξε και αυτός και με τράβηξε στην αγκαλιά του...''Δεν ξέρω μωρό μου,αλλά θα τον βρούμε....Σου υπόσχομαι πως θα τον βρούμε....''έκλαιγα με λυγμούς....Τα πόδια μου δεν με άντεχαν και αν δεν ήταν ο Στράτος να με κρατάει θα σωριαζόμουν για άλλη μια φορά στο πάτωμα....
''Πόσες μέρες;;;'' ήταν το μόνο που μπόρεσα να ρωτήσω...
''Τρεις..''απάντησε μέσα από τα δόντια του....
''Τρεις...τρεις μέρες και το παιδί μου είναι εξαφανισμένο...'' μονολόγησα....
''Όλοι η αστυνομία είναι στο πόδι...έχω βάλει και ανθρώπους δικούς μου να ψάξουν...θα το βρούμε ζωή μου...θα το βρούμε το μωρό μας...'' είπε και η φωνή του ακουγόταν κουρασμένη όπως και αυτός ο ίδιος...Τον κοίταξα στα μάτια,κατάλαβα ότι δεν είχε κοιμηθεί καθόλου...ήταν σίγουρα άυπνος όλες αυτές τις μέρες...
''Η κ. Μαίρη...'' ρώτησα και δεν πήρα απάντηση μόνο ένα αρνητικό κούνημα του κεφαλιού...ξεροκατάπια...''Η Αλίκη;;;'' εννοώντας την κοπέλα που μας φύλαγε το μωρό...
