Όταν ο Στράτος μπήκε στο δωμάτιο της Ελίνας και την βρήκε να κοιμάται....Το πρόσωπο της φαινόταν κομμένο και χλωμό....Έκατσε δίπλα της και της κράτησε το χέρι...Το φίλησε απαλά και το κράτησε μπροστά στο στόμα του...Ολόκληρος άντρας και ποτέ δεν αισθάνθηκε έτσι...Για μια στιγμή νόμιζε πως θα την έχανε ,για μια στιγμή νόμιζε πως μαζί με την δική της καρδιά σταμάτησε να χτυπάει και η δική του....Την κοιτούσε και σκεφτόταν όλα αυτά που έχουν περάσει,και τα άσχημα και τα καλά...Από την πρώτη φορά που το βλέμμα του έπεσε πάνω της ήξερε πως αυτή η γυναίκα θα γίνει δική του...Ήξερε πως θα μπει στην ζωή του και θα τα κάνει όλα άνω κάτω...Διαίσθηση; δεν ήξερε,αλλά τίποτα δεν είχε σημασία...Μόνο αυτή.πάντα αυτή...Σταμάτησε την ζωή που έκανε για να κερδίσει αυτήν,την αγάπη της,και τα κατάφερε,όσο δύσκολα και να ήταν κατάφερε να την έχει μαζί του και να την κρατάει σαν φυλαχτό πάντα δίπλα του....Εκτός από τον εαυτό της του πρόσφερε και άλλο ένα δώρο,τον γιο τους...Τον γιο τους που πόνεσε τόσο πολύ για να τον φέρει στην ζωή,αυτό το μικροσκοπικούλι αντράκι που έκαναν τα μάτια του να βουρκώσουν....Φίλησε πάλι το χέρι της ..''Είσαι ότι πιο πολύτιμο έχω..''ξεκίνησε να της μιλάει...''δεν ξέρω τη θα έκανα χωρίς εσένα στην ζωή μου...''τα μάτια του πάλι είχαν βουρκώσει...''Λογικά θα ήμουν ένα ρεμάλι του κερατά...''χαμογέλασε πνιχτά..''Από την πρώτη στιγμή που σε είδα,ο κόσμος άλλαξε για μένα,και το κέντρο του ήσουν μόνο εσύ...''όσο μιλούσε την κοιτούσε και ας μην τον έβλεπε..''Στην ζωή μου ποτέ δεν φοβήθηκα για κάτι μέχρι που μπήκες σε αυτήν...Ξέρεις τι φοβόμουν μετά;;;Ότι κάποια στιγμή θα σε έχανα..Νόμιζα πως η διαφορά ηλικίας μας θα σε έδιωχνε κάποια στιγμή η ότι ίσως να μην άντεχες την πίεση και τα προβλήματα που βρέθηκαν μπροστά μας....''τα μάτια του είχαν γεμίσει δάκρυα αλλά δεν τον ένοιαζε...''Όταν σε άφησα να φύγεις και να πας στον Αλεξ η καρδιά μου σταμάτησε και όταν γύρισες άρχισε πάλι να χτυπάει...Όταν έφυγες γιατί νόμιζες πως ήσουν άρρωστη πάλι σταμάτησε να χτυπάει...Τελικά έχεις κάνει πολλές φορές την καρδιά μου να σταματήσει δεσποινίς μου...''ήθελε να γελάσει αλλά δεν μπορούσε..''Όταν όμως σταμάτησε η δική σου η καρδιά νόμιζα πως η δική μου πέθανε,και την ανέστησες πάλι όταν ξεκίνησε η δική σου να χτυπάει...''τα δάκρυα έφυγαν τελικά από τα μάτια του και δεν έκανε καμία κίνηση να τα σταματήσει...Έπεσαν στο χέρι της αλλά και πάλι δεν κουνήθηκε....''Μην τολμήσεις να φύγεις ποτέ από δίπλα μου,ποτέ...το ακούς μικρή μου;;;κανε ότι θες..όταν έχεις νεύρα βρίσε με,χτύπησε με αλλά μην το κουνήσεις από κοντά μου...Γιατί ο κόσμος χωρίς εσένα δεν έχει αξία....''της είπε και για άλλη μια φορά φίλησε το χέρι της....
