"Στράτο...." η Ελίνα ψιθύρισε το όνομα του καθώς οι ματιές τους είχαν κλειδώσει..
"Μήπως διακόπτω κάτι;" ρώτησε και με δυσκολία προσπαθούσε να κρατηθεί...δεν καταλάβαινε ποιος ήταν αυτός ο άντρας που την κοιτούσε τρυφερά...
"Τι;;;"ρώτησε η Ελίνα χωρίς να καταλαβαίνει...Τότε το βλέμμα του Στράτου πήγε στα χέρια τους και η Ελίνα το ακολούθησε...Κατάλαβε πως φαινόταν αυτή η εικόνα.."Όχι μωρό μου,δεν διακόπτεις τίποτα...Μπες μέσα και έλα εδώ.." του απάντησε γλυκά και έκανε ότι του είπε...
"Ο Κύριος;;;" ρώτησε όταν πήγε δίπλα της....Τον είδε να σηκώνεται και να του δίνει το χέρι του..
"Παύλος Μάνεσης...Είμαι αδερφός της Ελίνας.." Ο Στράτος τα έχασε για μια στιγμή..Δεν ήξερε πως έχει αδερφό..
"Στράτος Κομνηνός..."απάντησε και αυτός και έδωσε το χέρι του...
"Μα φυσικά..Αισθάνομαι πως σε ξέρω...Δεν έχει σταματήσει να μιλάει για σένα.."είπε ο Παύλος και χαμογέλασε.."Θα σας αφήσω να μιλήσετε και θα περάσω αργότερα..Χάρηκα που σε γνώρισα.."
"Και εγώ χάρηκα.."είπε ο Στράτος και τον είδε να βγαίνει από το δωμάτιο...Έριξε το βλέμμα του στην Ελίνα.."Δεν ήξερα ότι έχεις αδερφό.."της είπε παραξενεμένος...
"Κανείς δεν το ξέρει.."
"Γιατί;;;"
"Είναι μεγάλη ιστορία..Θα σου την πω κάποια στιγμή αλλά όχι τώρα..."απάντησε και συνέχισε να τον κοιτάει.."Τι κάνεις εδώ Στράτο;;"τον ρώτησε αρκετά σοβαρή..
"Νόμιζα πως με περίμενες.."απάντησε άνετος και την είδε να σηκώνει το φρύδι της.."γιατί αν δεν με περίμενες σημαίνει πως δεν με ξέρεις και θα απογοητευόμουνα λίγο αν δεν με ξέρει η γυναίκα που αγαπάω.."την είδε να χαμογελάει..
"Αν πω ότι δεν σε περίμενα θα ήταν ψέμα..Και θα απογοητευόμουν αν δεν ερχόσουν.."απάντησε και αυτή και πλησίασε για να την φιλήσει..Έκατσε δίπλα στο κρεβάτι και πήρε τα χέρια της στα δικά του...
"Γιατί δεν μου το είπες;;;"ξεφύσιξε και τον κοίταξε στα μάτια...
"Πρώτον γιατί δεν ήθελα να τα παρατήσεις όλα,όπως και έκανες για να έρθεις...Δεύτερον γιατί δεν ξέρω τι είναι..Και τρίτον..."είπε και χαμήλωσε το βλέμμα της...
"Και τρίτον;;;"ρώτησε ο Στράτος και χαμήλωσε λίγο για να μπορέσει να δει τα μάτια της...
"Δεν....δεν ήθελα να με λυπάσαι.."απάντησε και δάκρυσε...
"Γιατί λες βλακείες;;Για πιο λόγο να σε λυπάμαι;;"την ρώτησε κάπως αυστηρά και παρέμεινε σιωπηλή..."Ελίνα, είσαι όλη μου η ζωή...Μαζί στα εύκολα ,μαζί και στα δύσκολα...Στο ξανά είπα...Μην με αφήνεις έξω από την ζωή σου...Θα έκανα τα πάντα για σένα...."τον αγκάλιασε και την έσφιξε πάνω του...
