'' Ναι την ξέρω...'' τον κοιτούσα για να συνεχίσει...''Είναι η Αννέτα Κανελή...''
Κράτησα την ανάσα μου για λίγο....Είναι πολύ όμορφη γυναίκα χωρίς υπερβολές...Ένιωσα μέσα μου ένα τσίμπημα....Ζήλια ήταν αυτό που ένιωθα αλλά έπρεπε να το προσπεράσω...
''Μάλιστα..'' ήταν το μόνο που είπα και πήρα το πιρούνι μου για να συνεχίσω να τρώω...Φυσικά μου είχε κοπεί η όρεξη και απλά έπαιζα με το φαγητό μου...
''Τι συμβαίνει;;'' άκουσα την φωνή του να με ρωτάει..
''Τίποτα..'' απάντησα χωρίς καν να τον κοιτάξω...
''Ελίνα κοίταξε με...'' είπε λίγο επιβλητικά και το έκανα...Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και μέσα τους φαινόταν να γίνεται μια μάχη....Ήξερε ότι ήξερα...Είμαι σίγουρη γι'αυτό...''Μίλα μου...'' είπε μετά από λίγο...
Να του μιλήσω να του πω τι;;;;Ότι ξέρω πως αυτή τον θέλει;;;Να του πω πως είμαι σίγουρη πως δεν γύρισε για καλό;;Θα με πει παράλογη..Δεν την ξέρω καν την γυναίκα και όμως το βλέμμα της πάνω μας με έκανε να καταλάβω πολλά...Όχι δεν ήθελα να μιλήσω...Δεν ήθελα πριν σιγουρευτώ για αυτά που πιστεύω...
''Δεν έχω κάτι να πω...Απλά είμαι κουρασμένη...'' απάντησα και από την έντονη ματιά του κατάλαβα πως δεν με πίστεψε ούτε στο ελάχιστο...
-''Καλησπέρα..'' είπε μια γυναικεία φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου προς το μέρος της...Είναι αυτή...Γαμώτο...Πραγματικά είναι όμορφη..
"Καλησπέρα.." απάντησα και εγώ...
"Στράτο δεν μας μιλάς;;" τον ρώτησε χιουμοριστικά η Αννέτα...
"Τι κάνεις Αννέτα;;;Πότε γύρισες;" απάντησε ο Στράτος και της χαμογέλασε λίγο σφιγμένα...
"Ήρθα προχτές...Δεν θα με συστήσεις στην φίλη σου;"
"Μα ναι φυσικά...Αννέτα από δω η Ελίνα είναι η κοπέλα μου..Ελίνα η Αννέτα μια παλιά φίλη..."
"Χάρηκα.."μου είπε και μου έδωσε το χέρι της..Στα μάτια της όμως έβλεπες πως δεν χάρηκε καθόλου...
"Και εγώ δεσποινίς Κανελή.."με κοίταξε με ανασηκωμένο φρύδι...
"Με ξέρεις;;" με ρώτησε απορώντας κοιτώντας τον Στράτο...Προφανώς νομίζει πως μου έχει μιλήσει...
"Φυσικά..Είμαι η διακοσμήτρια του σπιτιού σας..."απάντησα πιο άνετα...
"Α...Μάλιστα.."απογοητεύτηκε ή μου φάνηκε;;;
"Λοιπόν Στράτο μου πως πάνε οι δουλειές;;" Στράτο μου;;Τι μου ρε ανάπηρη;;
"Μια χαρά.."απάντησε μονολεκτικά και κοίταξε εμένα..Το πόδι μου κάτω από το τραπέζι ανεβοκατέβαινε...Πάλι καλά που είχαν μακρυά υφάσματα και δεν φαινόταν...
