''Κλείσε μου μια θέση για Λονδίνο...'' είπε στην γραμματέα του από το τηλέφωνο...''Όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο...''
''Μάλιστα κ. Κομνηνέ...'' το έκλεισε στα μούτρα της και πήγαινε πέρα δώθε..Έπρεπε να μάθει σε ποια κλινική την είχαν στείλει...Πήγε στο γραφείο του σπιτιού της και βρήκε το ημερολόγιο της με το ραντεβού με το γιατρό της...Βρήκε το τηλέφωνο και τον πήρε...
''Καλημέρα πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;;;'' απάντησε μια κοπέλα...
''Ονομάζομαι Κομνηνός και θα ήθελα να μιλήσω με τον κ. Ασλανίδη...''
''Μισό λεπτό παρακαλώ..''με έβαλε στην αναμονή και μετά από λίγο ακούω την φωνή ενός άντρα...
''Παρακαλώ;;''
''Κ.Ασλανίδη είμαι ο Στράτος Κομνηνός και σας παίρνω για να μάθω σε πια κλινική στο Λονδίνο στείλατε την Ελίνα Μάνεση...Είναι γυναίκα μου..'' είπε ο Στράτος που αυτή την στιγμή δεν ήθελε πολλά λόγια...
''Ααα είστε ο ευτυχής μπαμπάς...Συγχαρητήρια κιόλας...Ναι μπορώ να σας το πω...Μισό λεπτάκι να κοιτάξω τον φάκελο της για να είμαστε σίγουρη...'' είπε αλλά ο Στράτος είχε μείνει από την άλλη γραμμή...Έκατσε στην καρέκλα και κοιτούσε στο κενό...Τι εννοεί μπαμπάς;;;;
''Συγνώμη κ .Ασλανίδη τι εννοείται μπαμπάς;;;''
''Ααα μα η κ.Μάνεση είναι έγκυος...Ναι ναι τώρα το βλέπω και στον φάκελο της...''είπε και ο Στράτος έριξε το κεφάλι πάνω στο γραφείο και το χτυπούσε...''Με ακούτε κ. Κομνηνέ...''
''Ναι φυσικά..Εδώ είμαι...Πείτε μου το όνομα της κλινικής..'' αφού ο γιατρός του είπε το όνομα ,τον ευχαρίστησε και το έκλεισε...Έριξε το κεφάλι πίσω και κοίταξε το ταβάνι....'Μπαμπάς..'' μονολόγησε....'Θα γίνω μπαμπάς...' χαμογέλασε στην αρχή και μετά γέλασε δυνατά...Του κόπηκε το γέλιο όμως όταν συνηδητοποίησε πως η Ελίνα δεν του είπε τίποτα πριν φύγει...'Γιατί ρε μωρό μου;;;' είπε και εκείνη την στιγμή χτύπησε το κινητό του ...
''Μωρό μου..'' είπε με το που το σήκωσε...
''Αγάπη μου..'' είπε η Ελίνα από την άλλη μεριά με μια φωνή φανερά καταβεβλημένη....
''Γιατί ρε μωρό μου με αφήνεις έξω από την ζωή σου;;;Γιατί;;'' την ρώτησε ο Στράτος φανερά στεναχωρημένος...
''Συγνώμη αγάπη μου..Δεν σε αφήνω έξω από την ζωή μου αλλά θέλω λίγο χρόνο..Κατάλαβε με σε παρακαλώ...''
''Εγώ σε καταλαβαίνω ρε Ελίνα,εσύ γιατί όχι εμένα;;;Είμαστε μαζί και στα εύκολα και στα δύσκολα μωρό μου...Θέλω να είμαι δίπλα σου το καταλαβαίνεις;;;'' της είπε και από την άλλη μεριά δεν ακουγόταν τίποτα μόνο η ανάσα της...''Σε παρακαλώ μωρό μου,μην με κρατάς μακριά σου...Θα έρθω να σε βρω...''συμπλήρωσε
''Όχι...''ακούστηκε η φωνή της να λέει με ένα λυγμό και κατάλαβε ότι έκλαιγε...
''Γιατί κλαις;;;'' την ρώτησε παραξενεμένος...Αλλά τίποτα...''Ελίνα γιατί κλαις;;'' ξαναρώτησε και ένας φόβος τον κυρίευσε....''Απλά πες μου ότι είστε καλά...Μόνο αυτό πες μου...'' συνέχισε και άκουσε την κοφτή της ανάσα...
''Καλά είμαι..'' την άκουσε να λέει και δεν του άρεσε καθόλου που για άλλη μια φορά δεν του είπε για το μωρό....''Πρέπει να κλείσω..Θα μπω να κάνω κάποιες εξετάσεις..Θα σε πάρω μετά..'' του είπε και το έκλεισε πριν προλάβει να μιλήσει...
'Γαμώτο Ελίνα...' φώναξε και πήρε τηλέφωνο στο γραφείο του...''Φαίη τι ώρα φεύγω..;;'' ρώτησε φωνάζοντας την γραμματέα του με το που το σήκωσε...
''Στις μια το μεσημέρι κύριε..''απάντησε τρομοκρατημένα η κοπέλα και για άλλη μια φορά της το έκλεισε...Κοίταξε το ρολόι του και είδε πως ήταν 10:30 η ώρα..Προλάβαινε να πάει σπίτι του...Φόρεσε τα ρούχα του και έφυγε για το σπίτι του....
Μετά από πολλές ώρες επιτέλους έφτασε στο Λονδίνο και πήγε κατευθείαν στην κλινική...Σίγουρα θα την έβρισκε εκεί...Είπε το όνομα της και τον έστειλαν σε ένα δωμάτιο...Εκεί ξεκουραζόταν του είπαν και πήγε να την βρει...
Πήρε μια βαθιά ανάσα και χτύπησε ...Όταν άνοιξε την πόρτα σάστισε....Είδε την Ελίνα ξαπλωμένη στο κρεβάτι και δίπλα της σε μια καρέκλα έναν άντρα άγνωστο να της κρατάει το χέρι...Τον κοιτούσαν και οι δυο...
***Ναι ναι ξέρω μικρούλικο αλλά δεν είχα πολύ χρόνο...Εξάλλου θέλω να σας βασανίσω και λίγο...Ποιος είναι αυτός ο άγνωστος;;;Για να δούμε...***
