Μετά την σοκαριστική δήλωση του Στράτου δεν μπορώ να συνέλθω και το βλέμμα του Αλεξ πάνω μου μοιάζει διαπεραστικό....Αφού ζήτησα συγνώμη κατευθύνθηκα προς το μπάνιο..Δεν ήξερα που ήταν αλλά ρώτησα έναν σερβιτόρο και κλείστηκα μέσα...Έβαλα τα χέρια μου στον πάγκο και έριξα το κεφάλι μου χαμηλά...Αναμνήσεις κατέκλυσαν το μυαλό μου με εμένα και τον Αλεξ...
Με τον Αλεξ ήμουν μαζί από το λύκειο για τρία χρόνια.....Εγώ 17 χρονών και αυτός 27....Η ξαδέρφη του και εγώ ήμασταν κολλητές...Τον γνώρισα σε ένα πάρτι που είχε κάνει για τα γενέθλιά της..Αμέσως η προσοχή μου είχε πέσει πάνω του...
Όταν τα βλέμματα μας είχαν συναντηθεί ήταν λες και είχε σταματήσει ο χρόνος...Με πλησίασε συστηθήκαμε και αρχίσαμε να μιλάμε...Τον κοιτούσα στα πράσινα του μάτια και έλιωνα...Από εκείνο το βράδυ γίναμε αχώριστη...Μετά από ένα μήνα του είπα ότι αισθανόμουν γι'αυτόν..Τον είχα ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή που τον είδα...Ήταν αρκετά μεγαλύτερος μου αλλά δεν με πείραζε...Μου είπε πως με ήθελε και αυτός και ξεκινήσαμε από την αρχή να έχουμε σχέση...Ερχόταν κάθε μέρα στο σχολείο και με έπαιρνε,όποτε μπορούσα να βγαίνω έβγαινα μαζί του...Η μόνη που ήξερε για μας ήταν η Δανάη, η ξαδέρφη του, έλεγα ψέμματα στους δικούς μου ότι θα κοιμόμουν στην φίλη μου και πήγαινα στον Αλέξ....
Ποτέ δεν με είχε πιέσει για κάτι ακόμα και αν οι ανάγκες του ήταν μεγαλύτερες..Με περίμενε ώσπου να είμαι έτοιμη και έξι μήνες μετά έγινα δικιά του...Αυτό που ένιωθα στην αγκαλιά του ήταν συναρπαστικό...Ποτέ δεν είχα ξανά νιώσει έτσι,μέρα με την μέρα τον ερωτευόμουν όλο και πιο πολύ και στα μάτια του έβλεπα το ίδιο..Φεύγαμε σαββατοκύριακα και πηγαίναμε εκδρομές με διάφορες δικαιολογίες που έβρισκα να λέω και περνούσα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου...Αυτός τότε δούλευε σαν πολιτικός μηχανικός αλλά πάντα τα παράταγε όλα για να βρίσκεται μαζί μου...Όταν είχα διαγωνίσματα με βοηθούσε με τα μαθήματα και όταν έδωσα πανελλήνιες ήταν πάντα εκεί για μένα..Να με βοηθάει όποτε έπεφτα ψυχολογικά,να με τρελαίνει στις ερωτήσεις για να γράψω καλά,να μου φτιάχνει την διάθεση όταν κλαιγόμουν ότι δεν μπορώ άλλο....Πάντα ήταν εκεί για μένα...Πέρασα και αν και ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις κάθε σαββατοκύριακο έκανε πολλά χιλιόμετρα για να είναι μαζί μου...Τον αγαπούσα ακόμα περισσότερο που δεν με είχε παρατήσει,ενώ θα μπορούσε να βρει κάποια στην ηλικία του και να είναι μαζί συνέχεια...Κάποιες φορές που πιάναμε αυτή την συζήτηση μου έλεγε'Εγώ εσένα θέλω,εσένα αγαπάω μωρό μου,δεν σε αφήνω για τίποτα στον κόσμο...' και εγώ χαμογελούσα ευτυχισμένη....
