Μια ολόκληρη εβδομάδα....Μια εβδομάδα έχει περάσει από εκείνο το απόγευμα στην εταιρία του Στράτου και η Ελίνα το μόνο που κάνει είναι να είναι κλεισμένη σπίτι της και να κλαίει...Δεν έχει όρεξη ούτε στην δουλειά της να πάει και έχει ανησυχήσει τους πάντες...
Ο Στράτος από εκείνη την μέρα το μόνο που κάνει είναι να πίνει...Πηγαίνει στην δουλειά του αλλά ποτέ δεν είναι απόλυτα συγκεντρωμένος...Έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο του εαυτού του...
Ο Πέτρος έχει ανησυχήσει πολύ για την Ελίνα και κάθε φορά που την παίρνει τηλέφωνο του λέει πως είναι καλά και του το κλείνει...Μια μέρα δεν άντεξε και πήγε να την βρει...
Άκουσα την πόρτα να χτυπάει αλλά δεν είχα το κουράγιο ούτε να σηκωθώ από τον καναπέ...Όποιος και να είναι θα φύγει...σκέφτηκα και συνέχισα να κοιτάω το κενό...
''Ελίνα αν δεν ανοίξεις την πόρτα θα την σπάσω...'' άκουσα τον Πέτρο να φωνάζει απ έξω και στριφογύρισα τα μάτια μου...Σηκώθηκα σιγά σιγά και σέρνοντας τα πόδια μου πήγα μέχρι εκεί...Την άνοιξα και είδα έναν Πέτρο νευριασμένο...Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και μπήκε στο σπίτι...
''Πως είσαι έτσι;;;Τι χάλια είναι αυτά;;'' με ρώτησε και κοίταξε γύρω το σπίτι...Παντού ρούχα και ετοιματζίδικα φαγητά πεταμένα...Μπουκάλια με κρασί άδεια,ποτήρια στο πάτωμα...Γενικά το σπίτι μου βρισκόταν σε άθλια κατάσταση...
''Αν ήρθες για κήρυγμα δεν έχω καμία όρεξη'' του είπα και ξάπλωσα πάλι στον καναπέ...
''Τι σκατά σου συμβαίνει;;;'' ρώτησε και έκατσε στην απέναντι πολυθρόνα...
''Δεν θέλω να το συζητήσω..''απάντησα...
''Ελίνα πες μου τι σου συμβαίνει..Ανησυχώ για σένα..Μια εβδομάδα τώρα δεν πατάς στο γραφείο...Έρχομαι και σε βρίσκω σε αυτή την άθλια κατάσταση...Μίλα μου...'' αμέσως το μυαλό μου,όταν άκουσα τις δυο τελευταίες λέξεις του πήγε στον Στράτο και τα μάτια μου βούρκωσαν...
''Πες μου κοριτσάκι μου γιατί είσαι έτσι;;'' με ρώτησε πιο γλυκά αυτή την φορά και ήρθε και έκατσε δίπλα μου....Έβαλα τα κλάματα και έπεσα στην αγκαλιά του...Με χάιδευε στα μαλλιά και όταν ηρέμησα λίγο τον κοίταξα...
''Ο Στράτος..'' είπα και άρχισα να του λέω όλα αυτά που είχαν συμβεί...Όλα αυτά που τα κρατούσα μέσα μου και δεν μιλούσα σε κανέναν...Πάλι τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι από τα μάτια μου μέχρι να τελειώσω....Όταν τελείωσα με κοιτούσε ξαφνιασμένος αλλά και απορημένος...
