Ο Στράτος πλησίασε την Ελίνα που ήταν μαζί με τον Σταύρο τελικά..χαμογέλασε και την πήρε στην αγκαλιά του...
''όλα καλά μωρό μου;;;''
''Ναι αγάπη μου όλα καλά...''
''χαίρομαι...''
''Λοιπόν Σταύρο τι λες να έρθεις αύριο για φαγητό σπίτι;;;Το βράδυ να έχει τελειώσει και η Ελίνα με την δουλειά...'' είπα και κοίταξα τον Σταύρο ο οποίος ποτέ δεν έχανε το χαμόγελο του...
''Μα φυσικά και θα έρθω...Θα μαγειρέψεις;;;'' είπε και κοίταξε την Ελίνα που στριφογύρισε τα μάτια...
''Όχι Σταύρο...θα δουλεύω μέχρι αργά...Η κ. Μαίρη όμως κάνει απίστευτα φαγητά...'' του είπε...χαμογέλασα γιατί ξέρω την αντιπάθεια της Ελίνας να μαγειρεύει...Άραγε το ξέρει και ο Αλέξ;;;Πόσο καλά την ξέρει τελικά;;;Κούνησα το κεφάλι μου να διώξω αυτές τις σκέψεις...
''Φίλε μου η Ελίνα απεχθάνεται το μαγείρεμα...''
''Αλήθεια;;;''Ρώτησε και την κοίταξε λες και τις είχαν βγει δυο κεφάλια...γέλασα και εγώ και η Ελίνα με την φάτσα του και είδα με την άκρη του ματιού μου τον Άλεξ να φεύγει...
''Επιστρέφω...'' τους είπα και πήγα κοντά του...''Φίλε μου που πας;;;δεν πιστεύω να φεύγεις;;;'' τον ρώτησα και με κοίταξε...
''Φεύγω ναι...Πρέπει να σηκωθώ πρωί...Θα μιλήσουμε..Μην ανησυχείς...'' μου είπε αλλά τον είδα λίγο μαζεμένο...όχι όπως ήταν πάντα μαζί μου άνετος...
''Λοιπόν τι λες να έρθεις αύριο σπίτι μου για φαγητό και να θυμηθούμε τα παλιά;;;''ρώτησα και τον είδα να διστάζει....Ήμουν σίγουρος γιατί....
''Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα;;;'' απάντησε
''Γιατί όχι;;;Και βέβαια είναι...Θα είναι ακόμα ένας φίλος μου και η Ελίνα...Δεν μπορείς να αρνηθείς..Θέλω να την γνωρίσεις εξάλλου..'' είπα και τον είδα να κλείνει λίγο τα μάτια του...
''Εντάξει θα έρθω φίλε...'' με χαιρέτισε και έφυγε...
Συγνώμη φίλε,αλλά πρέπει να μάθω αν σε θέλει ακόμα...σκέφτηκα από μέσα μου και ξέρω πως αυτό που κάνω είναι σκληρό αλλά δεν έχω άλλη επιλογή...
Η Ελίνα κοιτούσε τον Στράτο να μιλάει με τον Αλεξ και δεν μπορούσε να πάρει ανάσα...Δεν ήθελε να χάσει τον Στράτο και ο Αλεξ ήταν παρελθόν πια...Ένα παρελθόν που κλείδωσε και πέταξε το κλειδί μακριά...Υποσχέθηκε στον εαυτό της πως δεν θα άνοιγε ποτέ πια αυτό το κουτί...Ίσως αν ήταν αλλιώς τα πράγματα να άφηνε τον εαυτό της να σκεφτεί τον Αλεξ αλλά τώρα δεν μπορούσε...Στην ζωή της είχε τον Στράτο και τον αγαπούσε με όλη την ψυχή της..Δεν θα μιλούσε ποτέ για αυτό και βαθιά μέσα της ήλπιζε και ο Αλεξ να είχε βρει αυτό που έψαχνε...Μακάρι να ήταν ευτυχισμένος γιατί ήταν ο καλύτερος άντρας που είχε γνωρίσει...Του άξιζε η ευτυχία...
Ο Στράτος και η Ελίνα χόρεψαν,μιλούσαν με όλους,γέλασαν,ήπιαν και πέρναγαν ωραία...Ο Άλεξ που δεν έφυγε ποτέ τελικά είχε κάτσει έξω κάτω από ένα δέντρο και τους κοιτούσε από τα μεγάλα παράθυρα της αίθουσας...
Του έλειπε,του έλειπε πολύ αλλά ήταν ευτυχισμένη...Δεν θα της το έκανα αυτό...Έφυγα μια φορά,θα αντέξω,θα φύγω και δεύτερη...Δεν έχω κανένα δικαίωμα να την πληγώσω τώρα που βρήκε αυτό που ήθελε...Πονάει όμως γαμώτο..Πονάει πολύ...Όταν την αντίκρισα έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου,Δεν πίστευα ότι ήταν αυτή...Ότι ήταν η πριγκίπισσα μου μπροστά μου μετά από τόσα χρόνια...Και όμως ήταν ακριβώς η ίδια,είχε ομορφύνει βέβαια και άλλο και τώρα είχε μεγαλώσει,ήταν γυναίκα....Ήταν η γυναίκα μου και ας μην γίνει ποτέ...
Τώρα κάποιος άλλος την κρατάει αγκαλιά,κάποιος άλλος της κάνει έρωτα,κάποιος άλλος την φιλάει,κάποιος άλλος της λέει πως την αγαπάει...Και αυτός ο κάποιος είναι φίλος του,ένας πραγματικά πολύ καλός του φίλος και με τίποτα δεν θα έμπαινε ανάμεσα τους....
Άραγε η Ελίνα του είχε μιλήσει γι'αυτόν;;;;;Και να του είχε μιλήσει σίγουρα δεν θα ήξερε πως ήμουν εγώ....Γιατί ο Στράτος ξέρει όλη την ιστορία μου με την Ελίνα...Από την αρχή μέχρι το τέλος...Του έλεγα συνέχεια για την πριγκίπισσα μου...Αυτή την όμορφη πλανεύτρα μάγισσα που όσα χρόνια και να περνούσαν θα παρέμενε η πριγκίπισσα του....Μπορεί ο Στράτος να μην θυμόταν αυτός όμως δεν θα την ξεχνούσε ποτέ....
Κοίταζε από το παράθυρο και τους είδε να φιλιούνται..Τόσο παθιασμένα που του έκοψαν την ανάσα...Μάλλον κάποιος είχε βάλει το χέρι του και του ξερίζωνε την καρδιά του,έτσι ένιωθε στην θέα που έβλεπε...Κάποια δάκρυα έφυγαν από τα μάτια του και τα άφησε να τρέξουν....Η πριγκίπισσα του πια άνηκε σε άλλον......
Ήξερε τι έπρεπε να κάνει...Μετά το αυριανό δείπνο θα έφευγε πάλι...Τελικά δεν τον σήκωνε το κλίμα της πατρίδας....Σκούπισε τα μάτια του και έφυγε...Δεν άντεχε άλλο...Δεν άντεχε να την βλέπει...
Μερικές φορές η ζωή μας παίζει άσχημα παιχνίδια,είτε για να μας δώσει ένα μάθημα,είτε για να βγούμε δυνατότερη από μια δοκιμασία...Ο Άλεξ είχε πάρει την απόφασή του..Ήξερε τι έπρεπε να κάνει...Προτιμούσε άλλη μια φορά να πληγωθεί αυτός και να την αφήσει να ζήσει,όπως είχε κάνει και την πρώτη φορά...Αλλά τώρα θα τον προλάβαιναν οι εξελίξεις που κανείς δεν ξέρει αν θα είναι για καλό η για κακό....
****Καλησπέρα γλυκάκια μου....Τι μου κάνετε;;;;Λοιπόν ο Στράτος κανόνισε δείπνο για όλους...Τι ακριβώς λέτε να έχει στο μυαλό του;;;;Ο Άλεξ θα θυσιαστεί για να είναι καλά η πριγκίπισσα του..Τι λέτε και εσείς;;;Θα κάνει το σωστό;;;;Περιμένω τα σχόλια σας...Φιλάκια πολλά πολλά....****
