Mini Bölüm

230 33 5
                                    

"Ölen annene?!"diye çıkıverdi ağzımdan. Onun yüzünden ölen annesine. O annesini öldürmüştü! Annesini! Kalbim deli gibi atmaya başladı, yine beni korkutmaya mı çalışıyordu?!

"Beni duydun! Şimdilik gidebilirsin, koruyucu kurtlarınla kavga edip kuyruklarını kopartmak istemiyorum!"dedi. Şuan tekti ama yinede onların hakkından gelebileceğini düşünüyordu, o kadar güçlü müydü?! Annesini öldürmüştü ve belki de annesi de ölürken benim baktığım gibi bakmıştı, demek ki pişmandı ki benim bakışlarım onu incitiyordu. Vampirlerde ağlar mıydı? Ondan korkuyordum ama yine de içimde bir şeyler burkulmuştu. Vicdan azabıyla yaşıyordu belki de! Gözlerim dudaklarına kayınca arabadaki gördüğümü sandığım şeyi hatırladım. Kan yanaklarıma hücum edince hızla sınıfın kapısına doğru yürümeye başladım. Bana hiçbir zaman çok yakın durmuyordu, öldürmemek için. Öpecek kadar nasıl yakınlaşmış olabilirdi belki sadece hayal görmüştüm.

"Kızıl nereye?!"diye bağıran Safa'nın sesini duyunca kendime geldim. Okuldan çoktan çıkmış, çıkışa doğru yürüyordum. Safa'lar tam sağ tarafımda duruyorlardı.

"Adım Loya!"diye itiraz ettim, bana sadece Elara kızılım diyebilirdi!

"Atla, kızıl!"deyip arkasını gösterdi Safa ama ben sabahki gibi onun motoruna binmedim ve Çakıl'ın arkasına yerleştim. Çakıl yedek kask getirdiğinden bana yedek kaskı uzattı, gülümseyip kafama geçirdim ve sıkıca ona sarıldım. Hemen yola koyulduk. Çakıl, Safa gibi kullanmadığı için ona minnettardım. Yüreğim ağzıma gelmiyor hatta motorlara ısınmaya başlıyordum. Eve gelince hızlıca motordan inip onlara teşekkür ettim, mahalledekilerle göz göze gelmemeye çalışarak kendimi apartmanın içine attım.

Bugün eve erken geldiğim için annem bana kızmamıştı ya da babama onu şikayet etmiyim diye şimdilik iyi davranıyordu. Anlaşılan anneme motorcu çocuklardan söz edilmemişti. 

Vote ve yorum atanlara şimdiden teşekkürler.

LOYA | Düşler Sokağı Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin