Three strikes you're out. (KathNiel FanFic)

CHAPTER 11 TSYO

*Kath's POV*

I twiddled on my thumb nervously. Ngayon pala yung araw na lilipad na kami for that business trip.

Sasakay ako sa private jet ng CEO.

"Isang manyakis, antipatiko at gwapong CEO."  I muttered to myself. I sighed.

Inayos ko ang mga luggage na dadalhin ko. Konti lang naman since three days lang kami dun, pero gusto ko pa ring magdala ng extra in case of emergency.

I was silently cursing myself for doing this nang makita ko si Michelle na nakasandal sa door frame ng kwarto ko, frowning.

"Ate, Iiwan mo ko dito? Unfair, babakasyon ka ikaw lang ahh."  She teased. Umupo siya sa kama ko and I smiled.

"Mamimiss mo ba ko little sister?"  biro ko. She pouted.

"Di rin no! Papaparty ako dito tapos iimbitahin ko yung boyfriend ko."  she said, trying to be serious.

"Ang translation ko niyan ay 'magbabasa ng novels sa wattpad at magpapadeliver ng pizza'."  I said, mockingly. 

Natawa kaming dalawa. "Kilalang-kilala mo talaga ako, Ate."  she said. Napaupo na rin ako sa kama.

"Mag-iingat ka dito Mich ha? Saglit lang naman ako dun ehh."

Napayakap siya sakin and spoke.  "Ate, ingat ka dun ahh. Pasalubong ko."

I chuckled.  "Opo. Sige na, mag-aayos na ko. Baka magalit pa boss ko."

"Si Kuya Daniel?"  she asked me.

Medyo nagulat ako sa sinabi niya. I looked back at her with a confused expression.

"Paano mo nalaman?"  I asked her.

She blushed a bit pero hindi ko na lang pinansin.  "Ahh, nakausap ko siya at the wedding party nung kelan. Mabait siya Ate, gwapo pa."

I huffed.  "Gwapo? Oo. Mabait? Di rin."  I replied.

"Anong ibig mong sabihin Ate?" she asked and I shrugged.

"Wala. Sige na, tatapusin ko na to."

**************************************************************

I was supposed to arrive at 8:00.

8:00 na ngayon.

I am so dead.

I huffed on the elevator, hingal na hingal na ko. Kanina pa ko tumatakbo para lang umabot sa oras ng departure namin.

The thought of being alone with him on a plane still makes me cringe.

"Excuse me! Excuse me!"  Sigaw ko sa loob ng elevator in an attempt to get out. Napakadaming pasahero. At syempre, reyna ako ng kamalasan kaya nasiksik ako sa dulo.

I checked the time on my watch. 8:05.

Crap.

Kailangan kong mag-isip ng paraan para makalabas sa elevator na to. Kung hindi kakatayin ako ng buhay ng boss ko.

Isinigaw ko ang unang-unang pumasok sa utak ko.

"OH MY GOD MANGANGANAK NA KO! ANG SAKIT NA NG TYAN KO LALABAS NA OH MY GOD!" sigaw ko.

Dahil nasisiksik ako sa dulo, hindi nila nahalata na hindi naman talaga ako buntis, sa gulat, they all hurriedly walked out at tumakbo ako palabas.

Phew. Nakalabas din.

I ran towards the stairs and sprinted to the door na papunta sa rooftop ng building.

I was still panting when I saw him there standing, wearing a three-piece suit and shades. Napatingin siya sakin.

Hinihingal pa rin ako when I spoke.  "Ang..daming..jusko..tao."  I said in between pants, para akong naghihingalong baka.

He smirked and chuckled.  "You're late. Get in."

What?! Hindi man lang ako tatanungin kung anong nangyari sakin?! O kaya bakit ako hingal na hingal?!

"Anak talaga ng dilim."  bulong ko.

"Pardon?"  he said, turning to me.

I smiled fakely and replied.  "Nothing, Sir."

*****************************************************************

I stepped inside and my mouth dropped in awe.

Napakaganda ng private jet niya sa labas..

Pero wala pa sa kalingkingan nun ang nasa loob.

Kung may eroplano ang hari, malamang ganito hitsura.

Mas malaki pa ata to sa bahay ko.

He spoke again.  "Don't touch anything." 

Wala talaga akong hahawakan, dahil baka may mabasag ako dito.

Nakatingin pa rin ako sa paligid sa sobrang ganda.

At dahil reyna nga ako ng kamalasan tulad ng sinabi ko kanina, hindi ko napansin ang pagdala ko sa bag ko.

I carried it carelessly at nagpabagsak ng isang vase sa ibabaw ng table sa 'sala' ng jet na to.

My mouth dropped at nanlaki ang mga mata ko. Oh my god, wala pa kong ilang minuto dito, nakasira na agad ako.

Napalingon sa direksyon ko si Mr. Eleazar and he spoke.  "What was that?"

"I..err..The Vase and the.."  I trailed off. Hindi ko alam ang sasabihin ko, my cheeks flushed in embarassment.

He sighed.  "You know what? Never mind. Pabayaan mo na."  he piped.

Napatungo na lang ako at nagpasalamat sa diyos na hindi siya nagalit.

He led me to the so-called 'bedroom' and I asked.  "So..Nasan ang kwarto ko?"

He chuckled, para bang may sinabi akong sobrang nakakatawa.

"Ms. Zembrano, anong sinasabi mo?"  He asked.

"Yung kwarto ko, kung saan ako matutulog."  I replied. Nagtatanga-tangahan ba siya o sadyang may saltik lang?

He looked back at me and spoke again.

"Miss Zembrano, there's only one room."

A/N: dararanduuuuun! YAY! IS IT NICE? SORRY WALA PANG KILIG MOMENTS DITO SA CHAPPIE NA TO. SO SORRY.

PERO SA NEXT PROMISE MERON! YIPIE! :))

Sobra ba kayong nasususpense at na-eexcite sa mangyayari sa jet?

Weeeelll, pinapa-excite ko kayooo! hardyhar. ang sama ko no? haha. :)))

VOTE VOTE VOTE AND COMMENT YOU GUYS! THANKSALOTSIES!