America & Rome: book 2 (KATHNIEL)

CHAPTER: 27

The beginning is coming to an end.

--------------------

Kahapon ay buong maghapon kong ginawa ang sketches ng gown dahil gusto ko matuwa ang client ko kaya sinunod ko ang gusto niya. Ang ginuhit ko na wedding gown ay iyong gown na gusto ko. Ito lang ang tangin gown na isesend ko sa kanya dahil ang sabi niya naman ay gawin ko ang gown na gusto ko hindi ba?

For now, this is the prettiest and classy gown that I ever made.

Hindi pa naman ako ikakasal so I can think of another gown na gusto ko, soon.

Pero sa ngayon, I really like this gown. I would wear it kung ako ang ikakasal!

The gown is simple but it is elegant. Walang masyadong details, ang details lang ay ang nasa top ng gown. I made it a crop top kind of gown, it is unique in its own kind of way. Backless ang likod ang tanging details ng top ay white sequence habang ang bottom naman ay isang long skirt, wala na iyong detalye kung hindi lace at ang icoconnect naman na mahaba ay puro sequence naman at may flower sa dulo nito.

Nakulayan ko na at nascan ko na ang gawa ko, one last thing to do is to send it to Magnolia.

Nagbukas ako ng email at agad na sinend kay Magnolia, I am expecting for a very fast reply pero wala akong natanggap. Kinabahan ako dahil baka hindi niya nagustuhan ang gawa ko. I hate it when they do that. Hindi ba maganda ang gawa ko? Maganda naman ah? Sabi ko sa sarili ko.

Bumaba ako para kumain ng breakfast. I still dont know what are my plans for today, hindi ako busy ngayon dahil natapos ko naman na ang gown. At kung magrereply siya kaagad na pangit ang gawa ko then It's fine, gagawa ako ng bago. I have endless imaginations. Kayang kaya ko gumawa ng iba pang gown.

I decided to go for a coffee after eating my breakfast. Hinanap ko ang susi ng kotse ko sa kwarto at agad ko naman nahanap iyon sa ibabaw ng night stand. Hindi ko naabutan si Rese kahapon, siguro ay late na umuwi.

What happened to their meeting?

Tatawagan ko na lang si Rome mamaya at itatanong sa kanya kung ano ang nangyari sa meeting nila. Kagabi ay hindi ko na siya masyadong nakausap dahil hindi ako nagpaistorbo sa ginagawa ko.

Agad kong pinaharurot ang kotse ko sa malapit na Starbucks.

Nagpark ako kaagad at bumaba. I ordered the usual, Caramel Machiatto. Umupo ako at nilabas ang sketch pad, pencil at eraser mula sa bag ko at nilapag ito sa lamesa.

Nagsimula akong gumuhit ng panibagong gown. Nakailang punit at crumple ako ng papel dahil hindi ko nagugustuhan ang gawa ko. Im out of inspiration. Usually kapag ganito ay nagpupunta ako sa mga boutiques para makahanap ng inspiration but Im really not in the mood to. Sa New York ay madaming boutiques sa street at hindi mo na kailangan pumunta sa mall, kaya madali akong nakakakuha, but here in the Philippines, kailangan ko pa pumunta ng mall para lang makakita.

And Im just not in the mood to.

Tumingin ako sa paligid ko at napansin ko na may dalawang babae na nakatingin sa akin. Iyong isa ay maputi at chinita, yung isa naman ay medyo maputi din at bilugan iyong mata. I think they're friends. May binulong iyong chinita at ngumiti yung isa. Ano ang problema nila? I shrugged at my own thought.