My "Little" Sweet Revenge...(On-Going)

•TRES•

Wessley's POV

"Babe sige na! I wanna go to EK puhleasse!"

"Charisse (pronounced as KA-RIS), not this time! You see I am so very busy right now, I can't come with you"

"You always do that excuse whenever I say I wanna go to EK! Why? Do you even still care for her huh?!"

"It's not like that Charisse, it's just----

"We will go, whether you like it or not!"

I sighed heavily. This is what I actually hate about Charisse, she will always get what she wants, such a pain in my ass! Walang wala sa ugali niya.

Pwede naman kaming mamasyal nalang sa ibang lugar eh, bakit kelangan pang doon? Pero wala nakong magagawa, nakapag decide na si Charisse.

Lumabas muna ako sa Villa at nagpahangin sa garden. Ayoko sa lahat ng pwedeng makapag paalala sa kanya dahil natatakot ako nabaka kapag nakita ko ulit siya, bumalik lang lahat ng nararamdaman ko sa kanya. Ilang years din akong nag move-on, at hindi ko padin talaga masasabing naka pag move-on na ko sa kanya kahit pa si Charisse na ang fiancée ko ngayon. Masiyadong marami siyang naiwan na ala-ala sakin na hindi basta basta madaling makalimutan kahit pa ilang taon na ang nakalipas.

"You better get ready Wess, I will do my very best para hindi mo siya maalala. We'll start and make a new memories. Just you and me."

I just give her a weak smile and slightly nodded. Tapos, naghanda na rin ako para sa lakad naming maya-maya ni Charisse.

After an hour, nandito na kami sa EK. Why do I have this feeling na parang ang lapit lang niya sa akin? I sighed. Kaya ayoko pumupunta sa mga lugar na nakakapag-paalala sa kanya eh. I looked at Charisse, she seems to be happy buying tickets. Hayy, anu ba naman toh, si Charisse ang kasama ko pero iba naman ang iniisip ko. Maybe Charisse was right, I can start to have a new and good memories with this place, without her instead Charisse by my side.

After bumili ng tickets ni Charisse, nag-start na kaming sumakay sa mga rides. Nakakatuwa dahil ginagawa niya talaga ang lahat wag ko lang siyang maalala. It's a good thing actually dahil di ko na siya masyado naaalala kase ang daldal ni Charisse ('_ _)

"Arggh! I really hate those girls! They are all flirtly staring at you! I want to get their eyeballs already!"

I laughed at her. Opo, ganyan siya ka-possessive sa akin. -__-

"You don't have to do that, ako naman ang kasama mo eh."

"ashsmlajxmlaml"

"What? I cant understand you, why do you need to whisper anyway?"

"Wala, halika dun tayo sa Jungle Log Jam dali!"

Hahahaha! Parang bata talaga tong si Charisse. As she said, pumunta na nga kami don. Malapit na kami sa pila ng JLJ ng may mapansin akong pamilyar na bulto ng isang tao sa may pambata na rides. Siya ba yon?

Pupuntahan ko na sana nang bigla akong hinatak ni Charisse.

"What's the matter babe?"

Paglingon ko dun sa area, nawala na. Am I just imagining? Ipinilig ko ang ulo ko at muling humarap kay Charisse.

"Nothing babe. Let's go"

Habang nasa JGL na kami, yun pa din ang iniisip ko. Siguro nga nagkamali lang ako? Namalikmata? E bakit parang totoo?

"Hooo! That was an awesome ride! Grabe halos malaglag na ang puso ko sa niyerbos!"

Natigil lang ako sa pag-iisip nang magsalita sa Charisse.

"Babe are you really okay? Parang pre-occupied ang isip mo eh" malungkot na sabi ni Charisse.

"No..no..I---I enjoyed that ride! Sa sobrang enjoy ko, na speechless ako hahahaha!"

"Im glad to hear that babe"

then she quickly give me a kiss on my cheeks. Hayss, nagsinungaling na naman ako. ('_ _)

"Ahhm babe, wait lang ah! Uhh mag-ccr lang ako ha? Just wait me here okay?"

I nodded. Sana lang naniwala siya sakin, ayaw ko kase na nasasaktan si Charisse eh.

Habang nag hahanap ako ng mauupuan, may nakita akong bata na kamukhang kamukha niya. I don't really know pero nung nakita ko yung bata, napalagay ang loob ko agad sa kanya. There is this something inside of me na sobrang saya and I really don't understand why.

Lumapit ako sa bata. Geez! Kamukha niya talaga.

"Hi kid!"

I waved and smiled to him, but he give me no response.

"Hey, are you deaf?"

"Ate mimi said that it's bad to talk to strangers"

I smiled. Ganyan din ang unang sinabi niya saakin in our first meet up.

"Well then, let me introduce my self to you young kid. I'm Wessley Valderama. You can call me Kuya Wess!" then I laid my right hand.

"Okay then, I am Wendelle, you can call me Wen-Wen" he accepted my hand, we are actually shaking hands and it really feels so good. Napakagaan ng pakiramdam ko sa batang to.

Nagkwentuhan kami pagkatapos. Nakakatuwa tong batang tohh kase napaka bibo.

"Ate Mimi!" sigaw ni Wen2x dahilan para mapaharap ako dun sa tinawag niyang ate mimi. Pagkaharap ko..

O.O

O.O

S-s-si Wendy?

Ang lakas ng tibok ng puso ko.

"Wendz?!" shock was written in my face.

"Oh! Hi, Wessley"

Ang lamig ng pagkakasabi niya nun pero ewan ko ba ang lakas ng impact sa akin. Hearing my name from her sounds so damn good!

"K-kelan ka pa dumati---"

"Were leaving. Nice meeting you."

She cut-off my words at mabilis na silang naglaho ni Wen2x. I'm still stuck up here. I really can't move my feet to walk away.

It's been five years, since the last time I saw her beautiful face, the last time I heard her say my name. I admit, nagmatured na ang looks niya, I bet even her attitude. Lalo siyang gumanda ngayon at pumuti. God knows I want to hug her tight! and that kid?

.

.

.

.

.

could it be?

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

could it be her child?

------

A/N:

Keep on reading guys! Lovelots! :* Si Wendy sa side -->>>

MissAnnlovable