Wessley’s POV
“Okay, cut!”
Napabuntong hininga ako at saka tumayo mula sa pagkakaupo ko sa isang kulay itim na upuan.
“Good scene for this day, Wess. Tomorrow will be the last shoot for this tv commercial.” Natutuwang pagbibigay alam nung director naming
Ngumiti nalang ako bilang tugon at saka nag diretso sa dressing room. Pagkadating ko doon, madali kong kinuha mula sa PA ko ang cellphone ko.
“Wala bang tumawag habang nag su-shoot ako?” tanong ko sa PA
Umiling lang siya bilang sagot. Hays, nagtatampo kaya sakin si Wendy? Aish! Nakakaasar din minsan ang maging artista. Walang time sa pag-ibig!
Umupo ako sa upuan at humarap sa salamin. Kasalukuyang nililinisan nung PA ko yung mukha ko dahil sa in-apply na make-up sakin kanina. Habang nililinisan ako ng mukha, idi-nial ko ang number ni Wendy para tawagan siya.
*The subscriber cannot be reached. Please try your call later*
At first, I didn’t bother that operator in my first five of calls attempts. Pero nung lumagpas na sa sampu ang tawag ko at hindi ko parin ma-contact si Wendy, nagsimula nang umusbong ang munting kaba sa dibdib ko.
“Oh shit! Where the hell are you Wendy?” kausap ko sa sarili ko habang sinusunukan paring tawagan si Wendy
“I have to go. Bye!” nagmamadali akong umalis sa set kahit hindi pa ako nakakapag alam kay Direk
Langya, nag-aalala ako kay Wendy!
Madali kong tinungo ang sasakyan ko at saka pumasok mula roon. Hindi ko alam pero nararamdaman kong may hindi magandang nangyayari. Badtrip naman oh! Bakit ba hindi ko nalang ikinansel ang shooting ko ngayon?!
BINABASA MO ANG
My "Little" Sweet Revenge...(On-Going)
Fiksi RemajaMinsan akala natin "siya" na yung the right one para sayo. Dahil sa sobrang pagmamahal mo sa kanya, nagagawa nating ibigay ang lahat. But then, in the end, masasaktan ka lang lagi sa huli. Katulad ko, isa sa mga tangang ibinigay ang lahat, iniwan a...
