My "Little" Sweet Revenge...(On-Going)

*BENTE TRES*

Wendy’s POV

*ding-dong*

Papaakyat n asana ako ng kwarto ko upang matulog. It’s already ten pm in the evening and I think, Wessely can’t make it.

Nakita ko si Yaya na pupunta na sa pinto upang pagbuksan when I stopped her.

“Yaya! Ako na ho.”

Tumango si yaya at muling dumiretso sa kusina. Lumakad ako ng mabilis pababa ng hagdan at tinungo ang pintuan na may nag do-door bell. Kanina pa tulog si mommy at nasa business trip naman si daddy.

Huminga muna ako ng malalim bago tuluyang buksan ang nakasarang pinto; and when I suddenly opened  it….a very handsome man is now in front of my face.

“I told you I am coming. Hi, baby!”

Hindi ko na napigilan pang mapangiti at saka siya binigyan ng isang sapak sa matigas at machong braso niya. Tumawa siya.

“You bastard! I thought you can’t make it!” sabi ko

Inilapag muna niya ang dala niyang paper bag at saka madali akong hinablot para yakapin. GASH! I’ think I’m in heaven!

“I would rather leave that shoot than hearing your sad voice. I want you to be always happy…with or without me.” Sabi niya

Niyakap ko rin siya pabalik na alam kong ikinagulat niya. Isinandal ko pa sa balikat niya ang baba ko. Now that I’m inside of his hug, I suddenly felt secured. So safe.

“Thanks Wessley for being there. As always.” Sabi kong naluluha

I don’t know why my eyes start to fill in with waters. Happiness? Relief?

Hindi ko namalayan na nakakalas na pala siya sa pagkakayakap at nakatingin na ngayon ng diretso sa mga mata ko. Pumikit ako sandal para pahupahin ang namumuong luha sa mata ko ngunit gayon nalang ang gulat ko ng may maramdaman akong mainit at malambot na bagay na dumampi sa labi ko…and before I knew it, Wessley’s kissing me.

I closed my eyes and kissed him back. Ayoko ng manlaban pa, tama na. Now that I am very sure to my feelings for him, theres no holding back. Dito ako masaya, bakit ko pipigilan?

Natapos ang halik na iyon at parehas kaming habol ang hininga. Nagkailangan pa nga dahil parehas kaming natahimik. Papasok na sana ako sa loob ng bigla niyang hawakan ang kanang kamay ko.

“Sorry Wendy. Hindi ko kasi napigilan na halikan ka. Sor—

I cut down his words and kissed him again. Natatawa pa nga ako dahil nakita kong nanlaki ang mga mata niya. Saglit lang iyon hindi tulad kanina. Tinapos ko agad ang halik at nakita kong humabol pa si Wessley sa labi ko. Hahaha!

“Ingay mo. Don’t say sorry if you like what you have done.” Sabi ko

Hinila ko na siya papasok sa loob ng bahay at dumiretso na kami sa kusina. Inutusan ko si yaya na ihanda yung biniling pagkain ni Wessley.

Habang naghihintay sa pagkain, napansin kong panay ang ngiti ni Wessley sa akin habang hawak parin niya ang kamay ko.

“Ano ba? Para kang timang dyan na ngiti ng ngiti.” Sabi ko

Ngumuso siya sabay halik sa likod ng kanang kamay ko. Gosh!

“Masaya ako Wendy, that’s why. Masyadong masaya ang araw na ito, ayaw ko na magbukas pa.” sabi niya

Kinurot ko siya sa tagiliran na ikinatawa naman niya. Nagulat ako dahil biglang nagseryoso ang mukha niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata ko.

“Wendy, you know how much I love you, right? I will absolutely do everything and anything just to give you happiness.”

Tumango ako. “Oo, alam ko yun Wess.”

Ngumiti siya. “How about your feelings to me? Is it ….mutual?” parang kinakabahan niyang tanong

Imbes na magsalita pa ako ng pagkahaba haba, magsalita ng litany at magkwento ng mala nobela, tatlong salita lang ang lumabas mula sa bibig ko. After all, iyon lang din naman ang main idea ng gusto kong sabihin.

“I love you Wessley.” Sabi ko habang nakangiti

Nanlaki ang mga mata niya at halos mapunit na ang mukha niya sa sobrang ngiti. Natatawa ako sa itsura niya. Pero, mahal ko yan! Mas mahal ko kaysa sa naramdaman ko noon kay Jervin.

“Shit! C-Can you say it once again? Tangina, di ako makapaniwala! Pwedeng isa pa? I rerecord ko lang sa cellphone ko plssssssss?” kanda habang ngusong sabi niya

Kinurot ko siya ng pino sa tagiliran. Kailangan bang magsalita ng bad words?

Kinuha niya ang cellphone niya mula sa bulsa at ini open mula doon ang voice recorder. Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kanya.

“Please?” nagmamakaawa niyang sabi

Bago ako tumalima, tumawa muna ako.

“Alright then. Wessley Ferriel Valderamma? I love you, I love you,  I love you so much!” habang tinapat ko pa talaga sa speaker ang boses ko

Priness ni Wessley ang end at inilapag iyon sa table. Tumingin siya sa akin ng ubod ng saya.

“Grabe Wendy, nalulunod ako sa kasiyahang nararamdaman ko ngayon. Thank you Wendy, thank you sa lahat. You just made my life so happy since you came into it. I love you so much. You have my word from now on, ikaw lang ang nag-iisang babae na mamahalin ko habang buhay. Wala ng iba pa.” sabay yakap sa akin

Napayakap din ako ng mahigpit kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata ko. Happiness. Joy. Ito na yun. Salamat, Wessley.

Sakto namang pagkalas ng yakap naming ay ang pagdating ni yaya at paghapag sa mesa ng pagkain. Bigla tuloy akong naglaway ng makita ko ang favorite food naming dalawa. Baby back ribs.

Bago umalis si yaya, sumulyap siya sa amin at binigyan kami ng isang maligayang ngiti.

“Congratulations ho Mam Wendy at Sir Wessley.”

Pagkaalis ni yaya, sabay kaming tumawa at kumain ng masagana.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

A/N:

Magiging masaya na nga ba silang dalawa? O simula palang ito ng mga pagsubok na darating sa kanila? Abangan….

'MissAnnlovable