Chapter XXXIX

139 8 0
                                    

Chapter XXXIX : take her away

***flashback***

That day when i told her how i feel was the most horrible day of my life. Nang sabihin nya sa aking ang mahalin sya ay katumbas ng kanyang kamatayan.

"Gabriel, anong --- "

"Damn it Estrell, hindi pa ba malinaw sa'yo? Mahal kita. Tapos hihilingin mong ako ang tumapos sa buhay mo? Do you even think i'll allow that? Handa kong ibuwis ang buhay ko para sa'yo. Mamamatay muna ako bago ka nila mahawakan. Then this shit you're telling me now is from where?"

I can't control myself anymore. The frustration i am having right now is eating me up to death.

"Bahagi ang lahat ng ito ng plano ko. Ginamit lang kita."

"Hindi na kita maintindihan."

"It's like a curse. Only true love will kill me."

"No."

"I wished for this so long ago. At ikaw ang matagal ko nang hinihintay na tutupad nun. Now please, don't make this hard for both of us."

She's crying.

Damn it! Ibig sabihin nasasaktan din sya katulad ko. Nahihirapan din sya katulad ko. We both suffering coz we both feel the same way.

Such cruelty isn't it? To be torned between what you've been wishing for ever since and what your heart's desire at the moment.

"But why? Estrell, why?"

"I'am a monster. Our kind should die. This world is only just for humans. We don't belong in here. That's the reason why i killed every single purebloods and hybrids. For us to be wiped out totally, all of us. Including me."

What? Her wish is to die?

"Pinatay ko silang lahat. Wala akong tinira ni isa. But the sad part of it for my side... i can't kill myself. No one can kill me. Except... you."

Tinitigan ko sya ng matagal. Hindi isang halimaw ang nakikita ko. Kundi isang babae. Kaawa awang babae na minahal ko simula ng araw na makita ko sya at sa bawat araw na magkasama kaming dalawa na nakikita ko ang totoong pagkatao nya.

You're not as what you think you are, Estrell.

Isang idea ang pumasok sa isip ko.

Bahala na. Hindi ko malalaman kung hindi ko susubukan.

"Ok then i'll grant your wish..."

Nakita ko ang pagkagulat sa mukha nya at agad na napalitan ng tuwa ang kaninang pamimighati nya.

"Salamat Gabriel. Maraming salamat."

"Sa isang kundisyon..."

"Say it. Anything. Gagawin ko. Ibibigay ko."

"Turned me to be like you."

Muli na namang nagpalit ang expression ng mukha nya. Pagkalito naman ngayon. Disgusto sa narinig.

"Nababaliw ka na ba?"

"Is it a yes or a no? Yun lang Estrell. Yun lang."

I firmly said to her. Mata sa mata. Ni hindi ako kumukurap. Ipinapakita ko sa kanyang desidido ako. Though inside me there's a turmoil of fear,nervousness,doubt.

A lot of emotions i saw in her eyes. Same as mine. She want to protest. Ramdam ko iyon. Pero sa maikling panahon ng pagkakakilala nya sa akin alam nya kung gaano ako kadeterminadong tao.

TRUE COLORSTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon