Koşmak istediğim biri var ama adım bile atamıyorum.
Kalbim zaten ondayken,ellerini tutamamak...
Belki değer bilmiyorum,belki bencilim.
Ama ben,hep benle ol istiyorum.
Hep yanımda dur,her nefes alışında yanında olmak istiyorum.
Seni, benden başka kimse görmesin istiyorum.
Kimse seni bilmesin istiyorum.
Hiçbir kızı bilme istiyorum.
Seni böyle mi kaybettim ?
Sana söylemek istediğim o kadar çok şey varken,bir o kadar da bomboş.
Cevap vermenden korkuyorum.
Kaldıramamaktan korkuyorum.
Aslında bütün korkularımda sen varsın.
Garip, olmayan biri için neden bütün korkularım sadece o ?
Neden sadece sana üzülüp, sadece senin yanında mutlu oluyorum ?
Kimseye sinirlenmeyip neden sadece sana sinirleniyorum ?
Çok içime işlenmişsin.
Resimlerini sildim,mesajlarımızı sildim,seni engelledim.
Ama neden hala içimdesin ?
İçim çıkıyor da sen çıkmıyorsun be.
Gelmeyeni ısrarla beklemenin anlamı yokmuş. Çok sonra farkına varıyor insan.
Bir bakmışsın elinde hiçbirşey kalmamış.
koca bir boşluk,her saniye daha çok derine inen bir boşluk.
Şimdi tek yapmam gereken,zaman bırakmak.
