Kalp atışlarını hissedebiliyorum,başkası için çarptığını biliyorum ama yinede mutluyum.
Seninle ilgili herşeye mutluyum ben.
Bir ses yankılandı kulağımda.
Unuttuğum bir ses,kalbimin ritminin değiştiğini hissettim. Özlediğimi farkettim. Sonra aklıma sesin geldi.
Senin sesindi bu. Nasıl unuttum sesini ?
Kalbimin sızladığını hissettim.
Acıyordu...
Yanağımın ıslandığını farkettim. Ağlıyordum.
Ağladığımı bilmeden nasıl ağlayabilirdim ?
Titreyen ellerime baktım uzunca...
Parmaklarım...
Senden sonra hiç krem sürmediğim parmaklarım. Nasılda yıpranmışlar.
Gözlerim geldi önüme, gülümsediğimi farkettim.
Nasılda yabancıyım gözlerine.
Seni sevmekten vazgeçemeyeceğimi
sanıyorsun ya,buna çok güldüm işte.
Evet seviyorum ama vazgeçemediğimden değil,vazgeçmek istememden dolayı..
Ben her gece ağlaya ağlaya sana kızarak uyudum. Ve her sabaha seni en başından severek uyandım. Bu canımı nasıl yakıyor biliyor musun?
Yazmaktan başka bir şey yapamıyorum. Onunla konuşamıyorum, parçalandığımı söyleyemiyorum. Çünkü biliyor ama hiçbir şey yapmıyor.
En kötüsü de o değil mi zaten ?
Hiçbir zaman biz olamadık zaten. Hep eksikdik,her defasında.
Çok sonra farkettim, yabancıymışım ben sende.
