Zamana bıraktığım her şeyin zamanla yok oluşunu izliyorum.
Tek tek hepsi yok oluyor, acılarım dışında hepsi birer birer gidiyor elimden.
Sen bende herşeyken, ben sende sadece hiçbirşeydim.
Daha hiçbirşey yaşamadık.
Daha çok uyuya kalıcaktık,daha çok kavga edicektik....
Daha çok...
Karşımda otursan, konuşmana bile gerek yok, sadece karşımda otursan, ben seni izlesem, zaman dursa.
Sadece senin nefes alışını duysam.
Kalbimin çığlıkları sussa,gözyaşlarım kurusa,küllerimi üflesem,sadece sen ve ben ?
Bu günlerde sana sormak istediğim tek bir soru var. Neden yanımda yoksun ?
Sesini duysam, sesine sarılacağım. Öyle özledim.
İlk güvendiğimsin sen benim,
ilk aldanışım, ilk üzüntüm. Beni ilk öldürensin.
Değer miydi ?
Ben sev diyemem sana ama keşke bir tekmede sen atmasaydın be.
Herkes kaybeden o diyor,madem öyle neden ben ölüyorum ?
Sen,belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç ?
hayatını belkilerle yaşadın mı ?
Saçların değişmiş,ama gülüşün bana güldüğün ilk gün ki gibi.
Güneş battı diyemem senden sonra,biz hiç güneş görmedik ki.
Kimsenin bilmediği duymadığı olmadığı bir sahile çöküp,kulağımda en sevdiğim şarkılarla,elimde sigara,karşında sana herşeyi anlatmak istiyorum.
Belki sevginin nasıl birşey olduğunu öğrenirsin diye.
Çünkü her şeye rağmen ısrarla seni sevdim, bilmiyorsun.
