"Hiçbir acı anlatamaz seni,
Duyuyormusun gürültünün içindeki sesi?
Karanlığın içindeki beni görebiliyor musun ?
umut nerde, ben görmüyorum."
Fotoğraflar çok acımasız değil mi?
Bir daha yarım saniye yanında duramayacağın biriyle yıllarca aynı karede duruyorsun.
Üstelik gülümseyerek.
Onlar sevmeyi, yan yana olmak sanıyor.
Ama biliyorsun solyanım, ben seni kilometrelerce uzaktan seviyorum, sana rağmen.
Artık mutluluk getirsin,yarınlar.
Kimse bilmeyecek seni sevdiğimi, ben kendime bile senden söz etmeyeceğim. Acı veriyorsun artık bana.
Seni affetmedim, unutmadım.
Sadece insan bazen vazgeçmek zorunda kalır.
Hiç kimsen yokken hep ben vardım.
Bunu unutma olur mu?
Güzel şeyler de olacak ve ben sigaramı sana dokunarak içeceğim.
Öyle içten, öyle masum seviyorum ki seni. Ah bir bilsen gecelerimi, ah bir görsen adın geçtiğinde gözlerime yansıyan mutluluğumu, Bir hissetsen sende.
O gece çok ağlamıştım, sen uyurken.
kimseden bu kadar nefret etmemiştim. Canımı asıl yakan ise,sabah kalktığımda hâlâ seni seviyor oluşumdu.
Belkide sen şiir yazılacak bir adam değilsin solyanım.
Beni bir tek sen toparlıyorsun,
bir tekte sen darmadağın ediyorsun.
bu aşk işte.
Beni darmadığın eden bir zehir.
Şimdi söyle, ben sevilmeyecek biri miyim ?
Her gece aynı sorularla başbaşa kalmaktan yoruldum.
Biliyorsun,ben kimse yokken ağlarım,artık kimsem yok solyanım.
Şimdi söyle, ben sevilmeyecek biri miyim ?
Bu gecelik,bana omuzunu verir misin?
